محمد اشرف غنی، رییس جمهور کشور دیروز در دیدار از قول اردوی نیروهای ویژه ( کماندو ) ضمن قدردانی از جانفشانی های این نیروها و تشریح برنامه های آینده، گفت که سال 1397 باید سال ابتکار عمل برای حاکمیت سراسری در کشور باشد و ولسوالی هایی که به مرکز دوامدار دشمن مبدل شده است، باید هدف قرار گیرد و دشمن نباید فرصت برای ایجاد پایگاه دایمی داشته باشد. در این محفل وزیر دفاع نیز گفته است که نیروهای امنیتی برنامه های گروه های تروریستی را نقش برآب کرده و مسیر جنگ را تغییر داده است.
سه سال گذشته برای مردم افغانستان سال پر حادثه و خونینی بود. در این سال ها گروه های تروریستی با نام ها و عنوان های گوناگون تلاش کردند تا اقتدار حکومت را در ولایت ها و ولسوالی ها تضعیف کرده و حمایت مردم را از دولت مرکزی سلب کنند.  طی این سال ها گروه های تروریستی تاکتیک تهاجمی داشتند و مراکز ولسوالی ها و ولایت ها را در معرض تهدید قرار می دادند.
گروه های تروریستی در کنار عملیات های رویاروی نظامی، حملات انتحاری را نیز بر مراکز شهرها و بخصوص پایتخت کشور شدت بخشیدند و مراکز تجمع مردم ملکی را هدف قرار دادند. به همین دلیل سال های گذشته به عنوان، مرگبارترین سال ها برای نیروهای امنیتی، ملکی و خبرنگاران به ثبت رسیدند.
اگرچه رییس جمهور سال 1394 را سال "بقا" و سال 1395 را سال "برنامه ها" اعلام کرده بود؛ اما سال 95 نیز در جنگ و خونریزی گذشت و تغییر ملموسی در استراتژی رزمی نیروهای امنیتی به مشاهده نرسید و این نیروها بیشتر در حالت تدافعی قرار داشتند و تنها از مناطق تحت کنترل حکومت دفاع می کردند. سال 96 نیز شدت نا امنی و جنگ در کشور، این فرصت را برای حکومت فراهم نکرد، تا به سیاست ها و برنامه های دیگر در عرصه های اقتصادی و سیاسی و اداری تمرکز کند؛ البته این به معنای این نیست که عرصه های دیگر کاملا تعطیل بوده و کاری درخوری صورت نگرفته است؛ اما بیشترین تمرکز و توجه به مسأله جنگ بود؛ بنابراین سال 96 نیز در جنگ، نا امنی، خشونت ها و رفتارهای بیرحمانه سپری شد.
به هر حال در سال 1396 ما شاهد دو تغییر در عرصه ای نظامی بودیم:
1- تغییر در تاکتیک های جنگی گروه های هراس افگن، که از جنگ با نیروهای امنیتی به کشتار افراد ملکی تغییر مسیر داد.
2- تغییر در فورمول جنگی نیروهای امنیتی که با انجام حملات هوایی و زمینی، فرصت عملیات تهاجمی بزرگ را از دشمن گرفته بود.
این تغییرات نشان می دهد که انکشاف مثبتی در عرصه نظامی رونما گردیده و نیروهای امنیتی فرمول تغییر در جنگ را پیدا کرده و تا حدودی ابتکار عمل را در دست گرفته است.
رو آوردن گروه های تروریستی به حملات انتحاری و کشتار افراد ملکی، به این معنا است که این گروها دیگر توان انجام عملیات های بزرگ نظامی را از دست داده و از روی ناچاری و برای اثبات حضور خود به حملات انتحاری روی آورده اند.
تکیه و تمرکز بر حملات انتحاری، بیانگر این است که گروه های تروریستی از تصرف مراکز ولسوالی ها و ولایت ها نا امید شده اند و هوای پیروزی و سرنگونی نظام را از سر بیرون کرده و صرف به حفظ حضور خود در مناطق تحت کنترل شان اصرار می ورزند.
تغییر فورمول جنگی از سوی نیروهای امنیتی که تا حدی زیادی جلو تحرکات دشمن را در سال جاری گرفت و ابتکارعمل را از آنها ربود، هم به این معنا است که نیروهای امنیتی کم کم به تاکتیک های دشمن آشنا شده و همزمان با آن می توانند تغییرات لازم را در سیاست ها و رویکردهای جنگی خود به وجود آورند.
با توجه به اوضاع ناگوار نظامی سال های اخیر، مردم انتظار دارند که حکومت استراتژی قاطع، همه جانبه و فراگیر را در ارتباط با گروه های تروریستی در پیش بگیرد و مراکز، پایگاه ها و محلات تجمع آنها را همواره با حملات هوایی و توپخانه ای مورد حمله قرار دهد.
مهمترین مسأله در تغییر رویکرد نظامی از تدافعی به تهاجمی این است که نیروهای امنیتی تلاش کنند، ولسوالی ها و مناطقی را تحت کنترل خود در بیاورند که سال ها به عنوان پناهگاه ها و پایگاه های دشمن شناخته شده اند. کنترل این مناطق بدون شک روحیه گروه های تروریستی را به شدت تضعیف کرده و برتری نیروهای امنیتی را در جبهات نظامی برای مردم افغانستان و جهان به اثبات می رساند.
ما با فشارهای نظامی می توانیم به صلح دوامدار امیدوار باشیم. تساهل و مدارا همچنان که تا کنون یک تجربه نامؤفق و ناکام بوده، از این پس نیز روزنه ای امیدی را نخواهد گشود. تغییر تاکتیک جنگی نیروهای امنیتی و نابودی پایگاه های دشمن و تصرف مناطق اشغال شده، تنها راه تأمین امنیت و خلاصی مردم افغانستان از چنگ هیولای تروریست است.