صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

مبارزه با تروریسم؛ مسولیت مشترک جهان اسلام

-

تروریسم به مثابه یک غده سرطانی سال ها است که نه تنها ترقی و پیشرفت کشورهای اسلامی را به گروگان گرفته بلکه کشورهای اسلامی را بدنام کرده است. در این که ریشه های این ویروس در کجا است و چه کسانی به رشد آن دامن زدند و چه کسانی از آن سود می برند، حرف هایی هستند که عمق آن ها را باید دریافت و برای یکایک آن ها چاره سازی کرد. افکندن مسولیت بر دوش دولت ها و کسانی که مستقیم در معرض تهدید این ابزار ویرانی هستند، دردی را دوا نخواهد کرد و ما را از هدف اصلی باز می دارد.
اما آن چه امروز به طور عاجل باید بدان پرداخت و چاره ای اندیشید، این است که این دمل چرکین دامن همه کسانی را که در زمره کشورهای اسلامی قرار دارند و به نحوی از جهان اسلام به شمار می روند، گرفته است.  هیچ کشور اسلامی امروز نمی تواند خود را از این گناه ابدی برائت دهد. اگر اسلام میراث مشترک همه ما است و ما خود را وارث فرهنگ و تمدن اسلامی می دانیم، امروز تروریسم و افراط گرایی بخشی از میراث اسلامی ما است.
نه تنها به لحاظ فرهنگی و تمدنی بلکه از نگاه عملی نیز همه ما به نحوی در رشد و فراگیر شدن این پدیده شوم نقش داشته ایم و هر کسی به طور خواسته یا ناخواسته به رشد افراط گرایی و تروریسم اسلامی کمک کرده ایم. تشویق مبارزات مسلحانه علیه حکومت ها و نهادهای رسمی در کشورهای اسلامی و جمع آوری اعانه در سالیان متمادی برای مسلح سازی افراد ماجراجو و گروه های تندرو اسلامی، بخشی از عملکرد گذشته همه کشورهای اسلامی بوده است که اینک تاوان آن ها را مردمانی در معرض تروریسم می پردازند. بنابراین تروریسم و فراط گرایی بخشی از میراث مشترک کشورهای اسلامی است و مبارزه مشترک را نیز می طلبد.
به نظر می رسد سفر رییس جمهور اندونزیا به افغانستان پس از سفر به پاکستان به همین مفهوم است. هر برنامه ای در این سفر وجود داشته باشد، اما کلیت آن به معنای پذیرش  مسولیت جمعی و مشترک جهان اسلام در برابر تروریسم است. از این نظر می توان سفر رییس جمهور اندونزیا را که پس از 60 سال صورت می گیرد، یک گام مثبت در راستای دیپلماسی منطقه ای و در راستای پذیرش مسولیت مشترک و حل مسایل مشترک دانست.
افغانستان در سال های گذشه در حال دیپلماسی منطقه ای و جهانی علیه تروریسم و مبارزه مشترک جهانی با آن بوده است. اتکا بر توانایی و ظرفیت کشورهای حامی افغانستان و جبهه ضد تروریسم تا حدودی موفق بوده است. اما تلاش های مشترک میان کشورهای اسلامی و با هدف خاموش کردن آتش تروریسم و افراط گرایی در سرزمین های اسلامی به عنوان درد مشترک، هم چنان به عنوان یک حلقه مفقوده مطرح بوده است. طی سال های گذشته این مهم در غفلت قرار گرفته است و به خصوص متولیان امور دینی و سران کشورهای اسلامی آن را به فراموشی سپرده اند. اکنون که این روند شروع شده و با سفر رییس جمهور اندونزیا کلید خورده است، باید آن را یک گام مثبت و آغاز یک روند طولانی و مثبت ارزیابی کرد.
اما این روند با یک یا دو و چند کشور به فرجام نمی رسد. باید تلاش صورت گیرد که کشورهایی که به نحوی در حمایت و پشتیبانی از تروریسم و افراط گرایی نقش اساسی و مستقیم دارند، در این روند همگام شوند. در طول سال های گذشته، بسیاری از کشورهای اسلامی در رشد و حمایت تروریست ها نقش واضح داشته اند و همواره دارای ارتباطات وسیع با این گروه ها بوده اند. اینک وقت آن فرا رسیده است که افغانستان و کشورهای هم نظر با آن از ظرفیت ها و نفوذ خود استفاده کرده و کشورهایی را که به نحوی با تروریست ها روابط گسترده دارند، وارد این روند مشترک کنند.
در این میان می توان از کشورهای اسلامی مثل عربستان سعودی، کشورهای حاشیه خلیج فارس، ایران، پاکستان و برخی دیگر از کشورهای همسایه افغانستان نام برد که تا کنون روابط معنادار با برخی از گروه های تروریستی از جمله طالبان دارند. تا زمانی که این کشورها مجاب نشوند که دست از حمایت تروریست ها بردارند و یا روابط نزدیک با گروه های تروریستی داشته باشند، حلقه مبارزه با تروریسم در کشورهای اسلامی شکل نخواهد گرفت. تنها زمانی می توان افراط گرایی را به عنوان یک لکه ننگ از دامن کشورهای اسلامی پاک کرد که همه کشورهای نقش خود را در رشد افراط گرایی و هم چنین مبارزه با آن بپذیرند.

دیدگاه شما