ریاست امنیت ملی دیروز از دستگیری دو نفر از عاملان حمله بر مسجد امام زمان در قلعه نجارها در منطقه خیرخانه کابل را دستگیر کرده است. در حمله ای که در ماه سنبله 1396 در هنگام ادای نماز ظهر و در حین تجمع مردم در مسجد امام زمان صورت گرفت، 20 نفر از نمازگزاران شهید و در حدود 30 زخمی شدند. در آن زمان بلافاصله مسولیت این حمله انتحاری را داعش به عهده گرفت. اما از آن زمان تا هنوز خبری از نحوه انجام حمله تروریستی، سازماندهندگان و عاملان آن و اقدامات صورت گرفته از سوی نهادهای امنیتی چیزی گفته نشد.
اکنون که بعد از گذشت شش ماه از این حادثه و هم چنین وقوع حملات مرگ بار دیگر شبیه آن چه در مسجد امام زمان قلعه نجارها صورت گرفت، خبر دستگیری دو تن از عاملان این حمله خونین را می شنویم، امیدوارتر می شویم و به تلاش های شبانه روزی نیروهای قهرمان امنیت ملی درود می فرستیم. بدون شک این خبر سبب خوشحالی بازماندگان شهدا و هم چنین مردم افغانستان و سبب جلب اعتماد دو باره مردم به نیروهای امنیتی و نهادهای ذیربط و در نهایت حکومت خواهد شد.
نهاد امنیت ملی یا استخبارات در تمام کشورها علاوه بر وظایف مهمی چون تامین امنیت مردم، شناسایی عوامل خرابکاری ها، مبارزه با فساد و مبارزه با عوامل خارجی ، حفاظت از موجودیت نظام و در نهایت جلب اعتماد مردم به نظام از مهم ترین وظایف و مکلفیت های آن ها است.
امنیت ملی افغانستان در طول سال های گذشته دستاوردهای بزرگی داشته است. به خصوص در بخش حفاظت از نظام و جلوگیری از ضربه های طراحی شده دشمنان کشور به دولت افغانستان، موفق بوده است. این موفقیت البته در کنار نهادهای دیگر امنیتی کشور چون اردوی ملی و پلیس ملی به دست آمده است. اما بدون تردید نقش امنیت ملی مهم بوده است. اهمیت این دستاورد از آن جا که ناشی می شود که هم هستی نظام در معرض خطر تروریسم و دشمنان قرار داشت و هم این که نهادهای امنیتی کشور بسیار جوان است و هنوز در مورد پرسش های بسیاری قرار دارد. با آن هم امنیت ملی توانسته است به وظیفه خود عمل کند و از بسیاری از رخدادهایی که ممکن بود به تضعیف دولت افغانستان منجر گردد، جلوگیری به عمل آورد.
اما نباید نادیده انگاشت که امنیت ملی افغانستان دستخوش تحولات و تغییراتی بوده است که تاثیر منفی روی عملکرد آن گذاشته است. به عبارت دیگر تجربه چند ساله اخیر نشان داده است که نهاد مهمی چون امنیت ملی به خصوص در حکومت گذشته بیش از حد سلیقه ای مدیریت و رهبری می شده است. در حالی که امنیت ملی تنها نهادی است که باید مسلکی و حرفه ای عمل کند و مدیران عالی آن هرگز نباید وارد زدوبندها و جناح بازی های سیاسی شوند. امری که متاسفانه در سال های گذشته در افغانستان صورت گرفته است و این نهاد کلیدی هرگز از تمایلات سیاسی بدور نبوده است. بسیار دیده شده است که رؤسای پیشین امنیت ملی وقتی از لحاظ جناجی در یک طرف قضیه قرار گرفته اند، به راحتی همه دستاوردهای گذشته و حال خود را زیر سوال برده اند.
از همین رو در طول سال های گذشته امنیت ملی از سوی شهروندان کشور مورد انتقاد بوده است. این انتقادها نشان می دهد که امنیت ملی نتوانسته است اعتماد عمومی را جلب و حمایت های وسیع مردمی را درتایید عملکرد خود بسیج کند. بخشی از این نقیصه به استراتژی های تبلیغاتی این نهاد بر می گردد. در کشور ما البته که هرگونه حرکتی زیر سوال می رود و مورد بی مهری قرار می گیرد، در حالی که آگاهی دادن مردم از کارکردها و عملکردهای یک دستگاه بخشی از کار تلقی می گردد و در عملکردهای دیگر آن نهاد تاثیر مثبت می گذارد. ولی متاسفانه در کشور ما هرگونه سخن در مورد نهادهای دولتی با واکنش های عامیانه و سطحی مواجه می گردد.
یکی از استراتژی هایی که اخیرا در امنیت ملی به وجود آمده است افشاسازی چهره های خرابکار و تروریست های خون آشام است. این روند اگرچه بسیار محدود و در سطح فیسبوک مطرح می شود. ولی باز هم تاثیر خود را خواهد داشت. امیدواریم که این استراتژی تبلیغاتی در امنیت ملی ما رونق بگیرد و از این طریق وحدت و هماهنگی مردم تقویت گردد.
امیدواریم که این رویکرد و تغییر در استراتژی امنیت ملی سبب جلب اعتمادی عمومی و آگاهی بیشتر مردم از عملکرد نیروهای امنیتی گردد.