روز سوم می به نام روز جهانی مطبوعات نامگذاری شده است. از روز جهانی مطبوعات در حالی تجلیل می شود که مطبوعات و رسانه ها خونبار ترین روزهای خود را سپری می کنند. چند روز پیش رسانه های افغانستان نه تن از خبرنگاران خود را در حمله انتحاری در کابل از دست دادند. روز ده ثور خونین ترین روز برای رسانه های افغانستان بود. اگرچه مسؤلیت این حمله را گروه موسوم به داعش به عهده گرفت؛ اما این امر نمی تواند به گروه های شورشی دیگر برائت دهد و یا از حکومت و نیروهای امنیتی رفع مسؤلیت کند.
بزرگترین دستاورد حکومت در سال های گذشته در عرصه آزادی رسانه ها و مطبوعات بوده است و این دستاورد مرهون تلاش ها، فداکاری ها و مبارزات صادقانه روزنامه نگاران، نویسندگان و خبرنگارانی بوده است که در این مدت علیرغم همه چالش ها و تهدیدها، رسانه ها را سرپا نگهداشته اند.
در سه سال اخیر با آن که رسانه ها به لحاظ کیفی رشد چشمگیری داشته، اما به لحاظ کمی تعدادی از رسانه های صوتی و چاپی به دلیل مشکلات اقتصادی تعطیل شده اند و رسانه های باقی مانده نیز با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند. مشکلات رسانه ها به صورت طبیعی حجم عظیم مشکلات را بر کارکنان رسانه ها و خبرنگاران تحمیل می کند و زندگی آنها را به لحاظ شغلی و معیشتی آسیب پذیر می سازد.
اگرچه رییس جمهور با صدور فرامین تقنینی بسیاری از مشکلات رسانه های افغانستان را حل کرد و کمیسیون مشترک رسانه ها و حکومت زیر نظر معاون دوم رییس جمهور، مسایل و مشکلات رسانه ها را به صورت منظم وهمه جانبه مورد بحث قرار می دهد و راهکارهای عملی برای ایجاد تسهیلات لازم برای رسانه ها را پیشنهاد می کند؛ ولی با همه این ها بازهم رسانه ها برای پیشبرد مسؤلیت های خود به حمایت های بیشتر ضرورت دارد. کشته شدن یازده خبرنگار در دو هفته اخیر باید ارزش آن را داشته باشد که توجه مقامات حکومتی و نهادهای مدافع رسانه ها را به نیازها، چالش ها و ضرورت های زندگی خبرنگاران معطوف سازد.
چیزی که در سال های گذشته بارها به مسؤلان حکومت گوشزد شده است، مسأله امنیت جانی و شغلی خبرنگاران است که متأسفانه به دلایل مختلف کمتر به این معضل پرداخته شده است.
در کشورهای دیگر رسانه ها و مطبوعات رکن چهارم دموکراسی شناخته می شود، اما بدون مبالغه باید گفت که در افغانستان رسانه ها به لحاظ اهمیت، کارکرد و تأثیر گذاری شان رکن اول دموکراسی به شمار می آید. فعالیت رسانه ها در گسترش و نهادینه سازی ارزش های دموکراسی بر هیچ کسی پوشیده نیست، با این حال سال ها کار در رسانه ها برای کارکنان رسانه ها سابقه کاری حساب نمی شود.
با آن که کارکنان رسانه¬ای در معرض بیشترین تهدید از سوی برخی مقامات دولتی، زورمندان، غاصبان زمین و گروه های مختلف شورشی قرار دارند، اما از سوی دولت برای آنها بیمه صحی در نظر گرفته نشده است. در نحوه تنظیم قراردادها میان کارکنان و کارفرمایان نظارت وجود ندارد و در بسا موارد حقوق خبرنگاران نادیده گرفته می شود. مسأله تقاعد و حمایت از فرزندان و خانواده های کارکنانی که در حوادث گوناگون کشته می شوند، به فراموشی سپرده شده است. بدون شک خانواده های خبرنگاران کشته شده، نیاز به حمایت دارند و این حمایت ها باید در متن قانون گنجانیده شده و از سوی دولت و با همکاری نهادها و صاحبان رسانه ها برای تأمین حقوق خبرنگاران به زودترین فرصت اجرایی گردد.
رسانه ها بازوی مهم نظام در سال های گذشته بوده و آبروی نظام در عرصه بین المللی به شمار می رود. فرایندهای ملی دیگر متأسفانه در مجموع یا به نتایج و دستاورهای خوبی منجر نشده و یا پیشرفت مورد انتظار را نداشته است؛ در حالی رسانه ها دستاوردهای عینی، ملموس و چشمگیری در جامعه داشته و در بسیاری مواقع دولت را از تنگناهای خطرناک عبور داده و افکار عمومی را به نفع امنیت و ثبات دایمی در کشور سوق داده است. به این خاطر توجه و حمایت از رسانه ها در واقع حمایت از آزادی، دموکراسی، امنیت، ثبات و پایداری کشور است.
رشد و فعالیت رسانه ها مرهون ازخود گذشتگی ها و جانفشانی هایی خبرنگارانی است که با وجود تهدیدات و مشکلات زیاد، ستون پایه های رسانه ها و مطبوعات کشور را سرپا نگه داشته اند. بنابراین دولت، نهادهای رسانه¬ای و اقشار مختلف مردم باید از این قشر زحمت کش و فداکار حمایت کنند و زحمات و تلاش های آنان را قدر نهند. بیایید با رعایت حقوق خبرنگاران و ایجاد تسهیلات برای رسانه ها روز جهانی مطبوعات را گرامی بداریم.