صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

چرا حکومت بـرخی وزارت خانه ها را با سرپرست اداره می کند؟

-

حکومتداری خوب، نه تنها شعار حکومت رئیس جمهور غنی که بخشی از مسئولیت و تعهد حکومت وحدت ملی در برابر جامعه جهانی می باشد. سیستم سازی بدون ثبات در مدیریت، امکان پذیر نیست. مدیرانی که بعنوان سرپرست انجام وظیفه می کنند، هیچگاهی قادر نخواهند بود یک سیستم مؤثر ایجاد و یا از سیستم ایجاد شده درست حفاظت کنند. برنامههای دراز مدت حکومت، در آمد وشدهای وزیران سرپرست، پراکنده و بی سرانجام خواهد شد. دوباره کاریهای برنامه ها در حکومت وحدت ملی دقیقا از همین جا سرچشمه می گیرد. هرچند که حکومت وحدت ملی در برخی از از قراردادها و برنامهها تجدید نظر  و یا آن را فسخ کرده است ولی باید قبول کرد که بخشی از این دوبارهکاری ها برخاسته از نبود نظارت پایدار از جانب مدیران ارشد حکومت بوده است.
در حکومت های گذشته نیز، سرپرست وزیری وجود داشت، ولی شیوۀ سرپرستی سیرۀ خاصی حکومت وحدت ملی است.کابینۀ حکومت وحدت ملی  با سرپرست سالاری آغاز شد و این شیوه خیلی دیر دوام یافت. اکنون هم اگر با سرپرست وزیری ختم گردد، آخرش مانند اولش خواهد شد. این امر بعنوان یک نوع عقبگرد در شیوۀ مدیریت حکومتی به ثبت خواهد رسید.
رئیس جمهور بعنوان یک مدیر تکنوکرات و مسلکی، در ابتدای حکومتاش تمام بخشهای مهم حکومت و مدیریت مملکت را وارد یک دورۀ سرپرستی کرد. شاید او نیت نیک داشت ولی بد ادامه یافت. رئیس جمهور میخواست مدیرانی را که از طریق روابط غیر تخصصی به مدیریت کلان رسیده، سبک دوش کند و یک ادارۀ فنی با مدیران مسلکی ایجاد کند. گویا رئیس جمهور در صدد سیستم سازی بود ولی این سیستم چندان ساخته نشد و سرپرست سالاری تبدیل به یک سیرۀ غیرحسنه شد که تاهنوز هم دوام دارد. این امر متأسفانه به همان سیستم موجود هم آسیب رسانید.
هم اکنون وزارت انرژی و آب، وزارت خارجه، وزارت شهرسازی و مسکن، وزارت معارف، وزارت معادن و وزارت اطلاعات و فرهنگ با سرپرست وزیری مدیریت میشوند. وزارت خارجه، وزارت معادن و وزارت اطلاعات و فرهنگ عمرش را در حکومت وحدت ملی بیشتر با سرپرستی سپری کرده‌‌اند و اکنون هم چند مدتی بیش نمانده است.
وزارت معادن بعنوان حیاتی ترین وزارت برای افغانستان، تقریبا معطل بوده است هرچند که پالیسی های بسیار عالی ترتیب شده ولی تاهنوز هیچ یک عملی نشده است. جدا از مقام وزارت، وزارت معادن در بخش های معاونت ها و ریاست ها نیز از همان سیرۀ سرپرستی بسیار رنج برده است.
سخت ترینکار برای حکومت وحدت ملی در طول دورۀ کاری اش، تشخیص و انتخاب وزیر بوده است.  بنابراین پروسۀ تشخیص و انتخاب وزیر بخشی زیادی از وقت و انرژی حکومت را به خود صرف کرده و به همین موازات سطح رهبری حکومت را  از دیگر برنامه های مهم کلان ملی باز داشته است. در این اواخر علاوه برآن، معرفی نامزد وزیر های تعیین شده به پارلمان کشور نیز خیلی سخت وزمان بر شده است. معلوم نیست که حکومت افغانستان چرا نامزد وزرای مشخص شده را در فرصت های که وجود داشت به پارلمان معرفی نکرد.  تأخیر در معرفی نامزد وزرا به پارلمان، برای افکار عمومی باعث تردید می گردد. افکار عمومی به این فرضیه می رسد که در کابینۀ حکومت وحدت ملی هیچ نوع ثبات وجود ندارد و حکومت شاید منتظر ریزش بعدی کابینه باشد. حکومت نباید افکار عمومی را پریشان و در حال فرضیه سازیهای ناامید کننده نگهدارد.
پارلمان افغانستان، در این قضیه همان اندازه مقصر است که حکومت مقصر است. پارلمان افغانستان بعنوان عالیترین ارگان نظارتی از برنامه های حکومت، تاکنون فاقد اقتدار بوده و در این قسمت خیلی ضعیف عمل کرده است.
بخشی از ضعف مدیریتی حکومت، به ضعف نظارتی پارلمان برمی گردد. پارلمان مکلف است که حکومت را وادار کند تا کابینه حکومت را تکمیل و ترمیم کند. انتظار می رود که حکومت در اولین فرصت پیش رو سرپرست وزیران را به پارلمان معرفی کند و کابینۀ خود را به صورت قانونی تکمیل کند.

 

دیدگاه شما