صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ابعاد خطرناک غایله ارزگان

-

هر از گاهی در کشور اتفاقاتی رخ می دهند که دارای ابعاد خطرناک و برای نظام سیاسی کشور شکننده است. این اتفاقات زمانی خطرناک تر می شود که رنگ قومی و طایفه ای و یا مذهبی به خود بگیرد. همه می دانیم که ما در برهه ای از تاریخ افغانستان زندگی می کنیم که تلاش های زیادی صورت می گیرد تا آتش منازعات قومی و مذهبی در کشور ما شعله ور گردد. این تلاش ها هم از سوی همسایگان دامن زده می شود و هم از سوی تروریسم بین المللی و گروه های افراطی. هم چنین زمینه این نفاق ها را شبکه های اجتماعی و دنیای ارتباطات نیز تسهیل کرده است و متاسفانه تعداد زیادی از کاربران شبکه های اجتماعی نیز بدون توجه به ابعاد و پیامدهای حوادثی چون حادثه اخیر ارزگان خاص به جنبه های قومی و مذهبی چنین قضایا دامن می زنند.
یکی از حوادثی که در روزهای گذشته بار دیگر به بدبینی های قومی و مذهبی در میان تعدادی از شهروندان کشور انجامید، غایله اخیر ارزگان خاص بود. این که چه عاملی سبب به وجود آمدن این قضیه شد، روایت های متفاوتی صورت گرفته است و نمی توان در این باره قضاوت قطعی کرد. اما آن چه مسلم است این است که در یک طرف قضیه طالبان قرار دارند و در طرف دیگر قضیه مردم بی دفاع و حامی حکومت. اما متاسفانه تا کنون به درستی از سوی نهادهای امنیتی کشور به این قضیه توجه جدی صورت نگرفته است. سخنان هفته قبل معاون رییس جمهور در باره این قضیه راهگشا و روشنگرانه بود. پس از آن نیز شورای امنیت تصمیمات مقتضی را گرفت و حداقل یک بار مواضع گروه طالبان در این منطقه از سوی قوای هوایی کشور بمباران شد که تاثیرات مثبت در روحیه مردم بیجا شده و خانواده های داغدار داشت.
هم چنین بدون تردید فرستادن هیات بلند پایه و صاحب صلاحیتی که بر اساس فرمان رییس جمهور به زودی به منطقه اعزام خواهد شد نیز یک گام مثبت از سوی حکومت است که نباید پیش از ارایه گزارش و نقش این هیات در ختم غایله ارزگان در باره آن قضاوت کرد. اگرچه این اقدامات تا حد زیادی دیرهنگام است. ولی می تواند نقش حکومت را در خاتمه بخشیدن به این گونه غایله تثبیت کند و به افزایش اتوریته حکومت در مناطقی چون ارزگان که محل تاخت و تاز تروریست ها هستند، بینجامد.
اما متاسفانه هستند کسانی که ابعاد خطرناک این قضیه را آگاهانه و یا ناآگاهانه دامن می زنند. ابعاد خطرناک این قضیه همان قومی شدن و یا مذهبی شدن این منازعه است. در حالی که در ارزگان سال های سال است که دو قوم پشتون و هزاره با مذاهب مختلف در کنار هم دیگر برادروار زندگی می کنند و تا کنون مشکل قومی و مذهبی در این ولایت وجود نداشته است. ولی در قضیه اخیر دست های زیادی دیده می شوند که به قومی شدن و مذهبی شدن قضیه دامن می زنند و یا حتی مستقیما کمک می کنند.
نخستین اظهارات قوم گرایانه از سوی برخی از مقامات محلی ارزگان و هم چنین تعدادی از نمایندگان این ولایت در شورای ملی بود که آشکارا به تحریک احساسات قومی و مذهبی پرداختند و ابعاد قومی و مذهبی آن را برجسته ساختند.
دومین گروهی که به این مساله بیش از حد رنگ و بوی قومی و مذهبی می دهند، کسانی هستند که فکر می کنند از این قضیه نیز در انتخابات ریاست جمهوری می توانند استفاده کنند. کسانی که به نحوی از نفرت پراکنی های قومی تا کنون سود برده اند، می دانند که این گونه قضایا چقدر به سود آن ها است و در انتخابات گذشته تا حدی زیادی از این روش سود جسته اند. نشر تصاویر دروغین به نام ارزگان در شبکه های اجتماعی و تحریک احساسات مردم و یا صادر کردن اعلامیه های مطبوعاتی تند و افراطی بخشی از همین تلاش ها است که آگاهانه صورت می گیرند.
سومین گروهی که سعی می کنند این قضیه را قومی و مذهبی سازند و از این طریق زمینه حضور نیروهای دست نشانده خویش را در منطقه هموار سازند. بدون شک کشورهای همسایه و مداخله گر همواره در پی خلق این گونه غایله ها بوده اند.
نباید از نظر دور انداخت که گروهی دیگر که به قومی و مذهبی شدن قضیه دامن می زنند، عمدتا کسانی هستند که از روی عقده های روانی و تاریخی به این گونه مسایل علاقه نشان می دهند و بیشتر به دنبال ارضای عقده های تاریخی خویش هستند. این گروه ناآگاهانه دست به نشر و پخش تصاویر دروغین و مطالب تحریک آمیز می زنند. در حالی که اگر بدانند این گونه برخورد غیر حرفه ای و ویرانگر با قضایایی مثل ارزگان چه عواقب خطرناکی دارند، هرگز دست به چنین کاری نمی زنند.
در هر صورت قضیه ارزگان دارای ابعاد خطرناکی است که حکومت باید به این ابعاد توجه جدی کرده و هرچه زودتر به این غایله پایان دهد. بدون شک همکاری مسولان محلی و عقلای اقوام شرط اصلی ختم این غایله است. امید است همه درک کنند که ما چاره ای جز این نداریم که برادرانه در کنار هم زندگی کنیم و همدیگر پذیر باشیم.

دیدگاه شما