صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

پیامد شتابزدگی سیاسی

-

مرور گذارا در تاریخ افغانستان نشان می دهد که فرایند های سیاسی در افغانستان همواره حالت دورانی داشته و از یک نقطه شروع شده و پس از مدتی دوباره به همان نقطه ختم شده است. نزدیک به صد سال از استرداد استقلال افغانستان می گذرد؛ اما هنوز این کشور به استقلال واقعی دست نیافته است. اصلاحات در سطح حکومتداری و سیاست های فرهنگی از دهه سوم قرن بیستم شروع شده بود، اما در همان گام های نخست متوقف و تا امروز از آن به عنوان یک پروژه ناتمام در تحولات اجتماعی و سیاسی کشور، نام برده می شود.  انکشاف سیاسی، حقوقی و فرهنگی که در دهه چهل قرن بیستم در افغانستان رخ داد، روزنهای جدیدی فراروی مردم افغانستان گشود و آنها را نسبت به تحولات آینده امیدوار ساخت، اما این تحولات نیز باکودتای 26 سرطان دچار تغییر گردید و حالت یک بعدی به خود گرفت. به دنبال آن کودتای هفت ثور 1357 همه امیدواری ها را خاکسترکرد و همه خوشبینی ها را از بین برد.
کودتاچیان با اقدامات ایدئولوژیک خود همه دستاوردهای گذشته را از بین برد و بنیان های توسعه و پیشرفت در افغانستان را از بیخ برکند. در نیمه دوم قرن بیست نه تنها افغانستان گامی به سوی توسعه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی برنداشت که در اثر جنگ های خانمانسوز داخلی، بزرگترین منابع مادی و با ارزش ترین منابع اقتصادی خود را از دست داد. در این مدت افغانستان به یک ویرانه تبدیل شد. جغرافیای افغانستان میدانی شد برای جنگ های نیابتی و مردم این کشور آگاهانه و ناآگاهانه به هیزم سوخت قدرت های منطقهای و بین المللی تبدیل شدند.
ظهور گروه افراطی و تروریستی داعش و راه اندازی حملات تروریستی به اروپا و آمریکا، کشورهای غربی را واداشت تا برای نابودی این گروه به افغانستان نیروی نظامی بفرستند. با آن که احساسات مردم نسبت به حضور نظامیان خارجی در این کشور منفی بود؛ اما به منظور نابودی گروه های دهشت افگن، شهروندان افغانستان این حضورنظامی را تحمل و از آن حمایت کردند.
وعده ها و کمک های جامعه جهانی افق تازهای را در فضای تاریک زندگی سیاسی و اجتماعی رقم زد. مقایسه کردن افغانستان با کشورهای اروپایی و جاپان، اوج خوش خیالی مردم را از حضور جامعه جهانی در این کشور نشان می داد.
هفده سال با جامعه جهانی همراه بودیم و با آنها در راستای مبارزه با تروریسم، بازسازی و فرایند نوسازی نهادهای قانونی، ثبات، امنیت و صلح، همکاری و همسویی داشتیم. کاستی ها و نقص ها را گوشزد کردیم و از تغییرات مثبت استقبال کردیم. دراین مدت طالبان به دلیل این که مانع بازسازی، تأمین امنیت و حفظ ثبات در افغانستان گردیده بودند و همه روزه اردو و پولیس را می کشتند و مردم ملکی را به بهانه های گوناگون از بین می بردند و زندگی و آرامش مردم را بهم زده بودند؛ دشمن ما محسوب می شدند و ما همه ساله هزاران نفر را در این راه قربانی می دادیم. ولی جای تأسف است که امروز بازهم عدهای صرف به خاطر منافع شخصی و عقده ها و کینه های سیاسی می خواهند باردگر به جایی برگردند که هیجده سال پیشتر در آنجا قرار داشتیم.
رویکرد واپس گرایانهای برخی اشخاص و گروه ها چنان شتاب آلود می باشد که در یک روز با تغییر صدو هشتاد درجه، عقربک رویکردهای سیاسی، ارزشی و فرهنگی شان همسو و همخوان با رویکردهای طالبانی تنظیم می شود و تمام دشمنی ها و خصومت ها در یک لحظه در لای خوش و بیش های سیاسی محو می شوند.
کسانی که زندگی شان را به واژه های جهاد، مقاومت و شهادت و ایدئولوژی اسلامی رنگ کرده بودند، امروزه بر سر سفره سیاست، خود را با طالبان همرنگ می سازند. همسان سازی برخی اشخاص با طالبان بیشتر از دو مفهوم نمی تواند داشته باشد: یا به معنای روگردانی آنها از ایدئولوژی های گذشته و قرار گرفتن در زیر خیمه فکری طالبان است یا به معنای تطهیر طالبان از جنایت ها و کشتارهای ظالمانه و بیرحمانهای انسانی بر اساس تفسیر جدید و انحرافی از ایده های خودشان است.
مردم افغانستان با دقت این نشست ها و گفتگوها را رصد می کنند و نسبت به آنها واکنش آگاهانه نشان می دهند. رویکردهای اجتماعی و سیاسی روزهای گذشته به خوبی نشان داد که آحاد شهروندان کشور مستقل از رهبران سیاسی، دارای درک و تحلیل درست می باشند و معقولانه در برابر قضایای مهم کشور واکنش نشان می دهند. مردم هرگز نمی خواهند باردگر به عقب برگردند. این بار حرکت ما رو به پیش خواهد بود و هیچ قدرتی نمی تواند آن را متوقف سازد.

دیدگاه شما