پس از تعیین و تحلیف اعضای کمیسیون‌های انتخاباتی، دیروز اولین روز کاری اعضای جدید با انتخابات و تعیینات داخلی در این کمیسیون‌ها سپری شد. نتیجه برآمده از انتخابات داخلی جالب و تا حدی غیر منتظره بود. در راس هر دو کمیسیون مستقل انتخابات و شکایات انتخاباتی، دو چهره از میان زنان انتخاب شدند و سکان روندهای انتخاباتی را به عهده گرفتند. این نخستین بار است که رهبری کمیسیون‌های انتخاباتی را زنان به عهده می‌گیرند و از این جهت هم مایه امیدهای بسیاری است و هم برخی تردیدها و نگرانی‌ها را نیز نباید از این ناحیه نادیده گرفت.
حضور زنان در عرصه رهبری و مدیریت کلان کشور در سال‌های اخیر یک روند رو به رشد بوده است. تعهد حکومت افغانستان در برابر جامعه جهانی نیز این است که حضور زنان را در عرصه مدیریت کشور ارتقا ببخشد. این روند به خصوص در زمان حکومت وحدت شتاب بیشتر داشته است. در نخستین روزهای حکومت وحدت ملی چهار زن به عنوان وزیر در کابینه دولت و دو زن به حیث والی معرفی شدند. تلاش صورت گرفت که در اکثر وزارت خانه های سکتوری حداقل یک زن به عنوان معین و هم چنین زنان دیگر در بخش های دیگر و پایین تر ادارات حضور داشته باشند. این روند هنوز متوقف نشده است و هم چنان ادامه دارد.
با انتخاب دو زن به عنوان روسای کمیسیون های انتخاباتی روند حضور زنان در عرصه رهبری و مدیریت کلان کشور، اینک امیدواری‌های زیادی خلق شده است. زنان سال‌ها است که رنج و درد تبعیض را بر شانه‌های خویش حمل می‌کنند و ظلم آشکار و اجحاف کامل در حق آنان صورت گرفته است. اکنون قرار گرفتن دو زن در راس دو نهاد مهم و تاثیرگذار یک گام بزرگ و یک موفقیت کلان برای زنان کشور به حساب می آید. 
کمیسیون‌های انتخاباتی با توجه به مشکلاتی که در سال‌های اخیر در این کمیسیون ها به وجود آمده و مورد توجه قرار گرفته است، از نهادهای کلیدی و کاملا تخنیکی در همه کشورها و نیز در کشور ما است. از سوی دیگر تمام سرنوشت مردم افغانستان و آینده کشور به عملکرد این نهادها بستگی تام دارد. افغانستان کشوری است که تا کنون تجربه طولانی در زمینه انتخابات و مدیریت آرای مردم ندارد. به همین خاطر اکنون برای زنان یک چانس بزرگ پیش آمده است که خود را نشان دهند و مدیریت و رهبری خویش را برای مردم افغانستان و در ذهنیت سنتی مردم افغانستان تثبیت کنند که زنان نیز می‌توانند، روندهای کلان و پروسه‌های ملی را رهبری و مدیریت کنند. مدیریت سالم و درست انتخابات در انتخابات‌های مهم پیش رو بدون تردید به نام زنان ختم خواهد شد و از آنان به عنوان یک الگوی مناسب مدیریتی به نمایش خواهد گذاشت.
اما به همان میزان که این چانس برای زنان در کشوری مثل افغانستان، وسوسه برانگیز و اغواکننده است، به همان اندازه خطیر و ریسک‌آور نیز هست. در کمیسیون‌هایی که هیچ تجربه خوبی در راستای کار خود ندارد و مردم نیز خاطره خوشی از این کمیسیون‌ها و عملکرد انتخاباتی آن‌ها ندارند، کار و رهبری روندهای انتخاباتی بسیار سخت است. دشواری کار در کمیسیون‌های انتخاباتی تنها در ریسک‌پذیری آن نیست. بلکه از این جهت نیز دشوار خواهد بود که هر گونه عمل و کردار نیک و بد در این کمیسیون‌ها زیر زره‌بین مردم، رسانه‌های عمومی و شبکه‌های اجتماعی قرار دارد. زنان با به عهده گرفتن رهبری هر دو کمیسیون به طور مستقیم خود و توانایی و ظرفیت‌های در معرض قضاوت عمومی قرار داده اند. از این جهت حتی کار به عنوان یک وزیر شاید آن قدرها خطرساز نباشد که در کمیسیون‌های انتخاباتی وجود دارد. این تجربه برای دو خانمی که رهبری که کمیسیون‌های انتخاباتی را به عهده گرفته اند، چه خوب باشد و یا بد، در هر صورت به نام تمام زنان و به عبارتی به حیثیت و اعتبار طبقه اناث ختم خواهد شد. اساسا مساله در این نیست که زنان چه توانایی‌ها و ظرفیت‌هایی دارند. بلکه مساله این است که در جامعه مردسالار و مردانه‌ای چون افغانستان، چشمان تیزبین قضاوت‌گر از همین اکنون به سوی عملکرد روسای جدید کمیسیون‌های انتخاباتی زوم خواهد شد و همه چیز را رصد خواهد کرد. بنابراین امیدواریم که دو خانمی که سکان کمیسیون‌های انتخاباتی را به عهده گرفته اند، از این آزمون دشوار و تاریخی پیروز بدرآیند و نه تنها از خود بلکه از زنان کشور نام نیک به یادگار گذارند.