صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

حکومت و مدیریت کارآمد جنگ در سال جاری

-

همه ساله با گرم شدن هوا حملات بهاری طالبان آغاز می شود. حملات بهاری طالبان دور تازه ای از خشونت و کشتار را در مناطق مختلف کشور رقم می زند. با آمدن سال نو طالبان در چند ولایت حمله کردند و این جنگ ها تا کنون نیز جریان دارد.
تشدید خشونت ها و جنگ ها در سال جاری قابل پیش بینی می باشد. مقامات دولتی و امنیتی نیز از تشدید ناامنی در سال جاری سخن گفته اند. علت تشدید ناامنی، جدیتر شدن گفتگوهای صلح در افغانستان است. طالبان آخرین تلاش ها و کوشش های خود را به کار می برد تا با تشدید ناامنی و توسعه قلمروی نفوذ خود، امتیازات بیشتری را در پشت میز مذاکره به دست بیاورد. در سال های گذشته نیز طالبان سعی کرد حد اقل مرکز یکی از ولایت ها را در تصرف خود در بیاورد؛ اما با همکاری مردم و مقاومت نیروهای امنیتی به این آرزوی خود نرسید.
امسال نیز ممکن است یکی از اهداف طالبان رسیدن به این آرزو باشد. طبیعی است وقتی این آرزو برای طالبان دست نیافتنی باشد، این گروه مناطق و ولسوالی های استراتژیک دیگر را هدف قرار خواهد داد. بالا مرغاب یکی از ولسوالی های مهم و استراتژیک در ولایت بادغیس است که یک ماه قبل مورد حمله طالبان قرار گرفت و تاهنوز نیز جنگ های شدید میان نیروهای امنیتی و طالبان در این ولسوالی جریان دارد.
ولایت غزنی و ولسوالی های مهم مربوط این ولایت مانند جاغوری و مالستان نیز ممکن است از مناطقی باشند که توسط طالبان مورد حمله قرار بگیرند. بنابراین حملات طالبان در بسیاری از مناطق افغانستان قابل پیش بینی است و به این دلیل مردم افغانستان نسبت به امنیت مناطق شان در سال جاری نگرانی دارند.
مسأله مهم این است که حکومت و نیروهای امنیتی در برابر طالبان و گروه های هراس افگن چه تاکتیک ها و استراتژی هایی را به کار می برند. در سال های گذشته نیروهای امنیتی بیشتر حالت دفاعی داشتند و فرماندهان جنگ از صلاحیت و اختیارات لازم برخوردار نبودند.
مسأله مهمی که در بسیاری موارد سبب شکست نیروهای امنیتی در یک منطقه می شد، ناهماهنگی هایی بود که میان ارگان های امنیتی وجود داشت. بی سروسامانی میان نیروهای امنیتی، نظم، آرایش و آمادگی نیروهای مربوط به نهادهای مختلف امنیتی را مختل کرده و این نیروها را در برابر حملات دشمنان آسیب پذیر می ساخت.
در بحث نظامی گفته می شود که نیروها بیشتر در حالت تهاجمی متحمل تلفات می شوند؛ اما در افغانستان نیروهای امنیتی اغلب در حالت دفاعی و در سنگرها و پایگاه های خود از بین رفته اند. بدون شک اگر نهادهای امنیتی این همه تلفات را در جریان حملات هماهنگ و پلان شده بر سنگرهای طالبان متحمل می شدند، حالا بسیاری مناطق را از دست این گروه آزاد می کردند.
بنابراین اگر امسال حکومت استراتژی و راهبردهای مشخص نظامی نداشته باشد و نیروهای امنیتی را از حالت دفاعی به حالت تهاجمی در نیاورد و هماهنگی های لازم را میان نهادهای امنیتی ایجاد نشود و تاکتیک های مؤثر نظامی را با توجه به اقتضائات مناطق جنگی به مرحله اجرا نگذارد، این احتمال بعید به نظر نمی رسد که در سال جاری نیز آمار تلفات نیروهای امنیتی افزایش پیدا کند و حکومت بیشتر تحت فشار حملات طالبان قرار بگیرد. ولی اگر حکومت با توجه به تجارب سال های گذشته، راهبردهای تعریف شدهای داشته باشند و به فرماندهان جنگ اختیارات بیشتری واگذار کند و همکاری میان ارگان های امنیتی را قوی تر سازد، گروه طالبان به طور قطع توان مقابله با نیروهای امنیتی را نخواهد داشت.
آنچه مشاهده می شود و بسیاری از کارشناسان نظامی نیز آن را تأیید می کند این است که ما در افغانستان به یک مدیریت بی سرومان و تا حدودی بی نظم امنیتی روبرو هستیم. ما پیش از آن از کمبود نیرو و یا امکانات و تسلیحات نظامی رنج ببریم از مدیریت ضعیف در میدان های جنگ به ستوه آمده ایم. این مدیریت تا حدی به استراتژی کلان تر امنیتی نیز مربوط می شود. ما تاهنوز رابطه خود را با طالبان تعریف نکرده ایم. نگاه ها بیشتر نسبت به طالبان تحت تأثیر مسایل عاطفی قرار دارد. اگر نگاه ما نسبت به طالبان تغییر نکند و با طالبان به عنوان یک دشمن بیرحم و سنگدل برخورد نشود، مدیریت جنگ در مناطق ناامن آسیب خواهد دید و دفاع معیوب سال های گذشته تکرار خواهدشد.

دیدگاه شما