تازه ترین رخداد در مورد تمویل طالبان به خصوص به بهانه سفرهای دیپلماتیک نمایندگان آن و اشتراک در نشست های صلحی که در کشورهای مختلف صورت می گیرد، کنگره ایالات متحده با پیشنهاد وزارت دفاع این کشور در این باره مخالفت کرده است. به گفته یکی از اعضای مجلس نمایندگان آمریکا، پنتاگون طی پیشنهادی از کنگره خواسته بود مجوز پرداخت هزینه های سفر، اقامت، خوراک و آمد و شد اعضای هیات طالبان را هنگام حضور در دوحه قطر تصویب کند. اما اعضای کنگره آن را از مصادیق حمایت از گروه های تروریستی دانسته و رد کرده است.
طالبان بیش از شش سال است که در قطر دفتر باز کرده است و نمایندگان این گروه از این دفتر به جاهای مختلف دنیا سفر می کنند و مانند دیپلمات های رسمی نیاز به تامین ضرورت های جانبی سفرهای دیپلماتیک دارند. این دفتر حداقل به اندازه نمایندگی یک کشور خارجی مصارف دارد و شاید بسیار بیشتر از آن. زیرا از همین دفتر تمام امور خارجی این گروه رتق و فتق می گردد. به خصوص در سال جاری میلادی که گفتگوهای صلح شتاب بیشترگرفته است و این گروه مرتب در حال فرستادن هیات گفتگوکننده به کشورهای مختلف است و ارتباطات خارجی آن نیز بیشتر شده است، پرسش های زیادی در باره تمویل آن به وجود آمده است. بدون شک اعزام یک هیات سیاسی نیازمند دو چیز است: یکی منابع مالی کافی برای مصارف هیات و دیگری هماهنگی های ضروری از قبیل تهیه ویزا، پاسپورت، محل اقامت، آجندای سفر و... که هردو نیازمند مصارف مالی هنگفتی است.
حال پرسش اساسی این است که تا کنون و در مدت نزدیک به شش سال چه کسی منابع مالی دفتر و سفرهای هیات های طالبان را به عهده داشته است که اکنون ایالات متحده می خواهد آن را به عهده گیرد. این پرسش می تواند به موجودیت گروه طالبان و تامین منابع مالی این گروه نیز سرایت کند. برای هر کسی به خصوص یکایک مردم افغانستان این یک پرسش اساسی است که واقعا طالبان را چه کسی تمویل می کند؟ شکی نیست که بخشی از منابع طالبان از مافیای مواد مخدر و تجارت سیاه در داخل افغانستان تامین می گردد. اما در این قسمت یک میکانیزم دقیق مالی وجود ندارد که این گروه بتواند از آن به عنوان یک سیستم مالی مطمین برای تمام فعالیت های خود استفاده کند. تجارت مواد مخدر بیشتر توسط فرماندهان محلی این گروه مدیریت می شود و تنها بخشی از فعالیت های تروریستی این گروه را در داخل افغانستان پوشش می دهد. اما فعالیت های نظامی و سیاسی این گروه بدون شک تحت حمایت مالی خارجی است. بخشی از این فعالیت ها بدون شک تحت حمایت مالی و لوجیستیکی پاکستان قرار دارد. اغلب حملات تروریستی در شهرهای بزرگ و نیز جبهه های جنگی این گروه در پاکستان طراحی و در افغانستان اجرا می گردد. این بخش از سوی سازمان استخبارات پاکستان و حتی از سوی اردوی این کشور به صورت رسمی تمویل می گردد. اما بخشی از فعالیت های خارجی و سیاسی طالبان دارای منابع نامعلوم و پنهانی قرار دارد. حال که بحث حمایت مالی طالبان حداقل در بخش فعالیت های دیپلماتیک و سیاسی این گروه به میان آمده است، خوب است که سازمان دهندگان حمایت از طالبان به بخشی از پرسش های به وجود آمده پاسخ دهند.
پرسش دیگری که خیلی مهم است این است که چرا پنتاگون باید این مصارف را بپردازد. در حالی که بیشترین تماس را وزارت خارجه ایالات متحده با طالبان داشته است و نمایندگان خاص و تنها مذاکره کننده این کشور آقای خلیلزاد به عنوان مامور وزارت خارجه است، چرا وزارت دفاع باید به کنگره پیشنهاد تمویل طالبان را ارایه می کند؟ این مساله دو بخش مهم دارد؛ در قدم نخست دخیل بودن پنتاگون به این مفهوم است که احتمالا حمایت مالی طالبان از سوی ایالات متحده نیز از محل تامین بودجه ای صورت می گیرد که برای افغانستان در نظر گرفته شده است. نکته مهم تر این است که وقتی پای پنتاگون در امور مالی به میان می آید، نشان دهنده تقدم تصمیمات استخباراتی بر تصمیمات سیاسی است. گویا ایالات متحده و به خصوص پنتاگون از قبل روابط نزدیک با طالبان داشته است و اکنون می خواهد این روابط صبغه قانونی و علنی به خود گیرد.
در هر صورت در مورد حمایت های مالی طالبان هنوز ابهام ها و پرسش های زیادی در نزد مردم افغانستان وجود دارد. خوب است که حامیان بین المللی این گروه در این مورد نیز برای افکار عمومی وضاحت دهد. این مساله از دو جهت حایز اهمیت است. یکی از این جهت که هر گونه فعالیت سیاسی به شمول صلح با طالبان باید از سوی افکار عمومی در داخل افغانستان حمایت شود و دوم این که خود حامیان مالی طالبان برای مالیه دهندگان خود پاسخ های روشنی داشته باشند.