دیروز پس از دو ماه جنجال بر سر انتخاب رییس ولسی جرگه و برگزاری چندین دور انتخابات ناکام و نیز پس از رسوایی های زیاد در صحن عمومی مجلس، سرانجام خانه ملت دارای رییس شد. متاسفانه در روزهای گذشته در حین برگزاری چندین دور انتخابات ناکام، رفتارهایی از سوی نمایندگان رخ داد که بر خوش بینی های مردم افغانستان سایه افکند و سبب رسوایی های زیاد گردید. از شکستن میز ریاست مجلس گرفته تا توزیع پول های هنگفت برای رای، دامن زدن به نفرت پراکنی های قومی و رکیک ترین دشنام های ناموسی از سوی نمایندگان به همدیگر، مردم افغانستان احساس شرمندگی کردند و به نحوی از لحاظ فرهنگی در عرصه بین المللی و ملی کم آوردند. سبب این همه آبروریزی و سرافکندگی وکلایی بودند که با آرای مردم در پارلمان راه یافتند ولی قدر و قیمت آرای مردم را ندانستند و طی نزدیک به یک ماه تمام قواعد بازی و مقررات داخلی مجلس و مهم تر از همه اخلاق را زیر پا کردند.
اکنون پس از جنجال های زیاد خوش بختانه نمایندگان موفق شدند که رییس پارلمان را انتخاب کنند و سرانجام مخالفان نیز مجبور گردیدند که قاعده بازی را بپذیرند. انتخاب رییس پارلمان و پذیرش آن از سوی نمایندگان به عنوان یک امر قاعده مند دارای پیام روشن برای همه ما است. به خصوص کسانی که سال ها است به دستور بیگانگان بر طبل جنگ می کوبند و اصرار بر تباهی افغانستان دارند، باید از انتخابات داخلی مجلس نمایندگان درس های بزرگ بیاموزند و بدانند که این کشور هیچ راهی جز پذیرش همدیگر و قبول قواعد دموکراتیک و تصمیم گیری بر مبنای آرای اکثریت ندارد.
رفتارهای نمایندگان مجلس آسیب های جدی در هم پذیری و وحدت ملی مردم افغانستان وارد کرد. مساله قومی سازی سیاست و پروژه نفرت افکنی میان اقوام به شدت رواج یافته بود. بودند کسانی که به این مساله دامن می زدند و فکر می کردند که از این طریق به خواسته های خویش می رسند. اما در نهایت همه مجبور شدند که همدیگر را بپذیرند و تصمیم نهایی را برمبنای خرد جمعی و آرای اکثریت بگیرند. مهم ترین آموزه جنجال های شدید روزهای گذشته و در نهایت پذیرش آرای اکثریت، رفتار بر مبنای قاعده و قانون است. امری که سال ها است متاسفانه از زندگی مردم افغانستان رخت بر بسته است.
نزدیک به سه ماه آینده نیز یکی از بزرگ ترین آزمون های دموکراتیک فراروی مردم افغانستان قرار دارد. ما در آینده نزدیک انتخابات ریاست جمهوری را داریم و درس های زیادی نیز از انتخابات جنجالی گذشته ریاست جمهوری در سال 2014 و هم چنین انتخابات جنجالی سال گذشته پارلمان کشور آموخته ایم. هم اکنون نیز به منظور تحت تاثیر قرار دادن انتخابات ریاست جمهوری آینده، بلواهایی بر پا شده است و به طور مکرر بر طبل نا امیدی و یاس مردم کوبیده می شود. بعضی از تیم های انتخاباتی تلاش می کنند از هم اکنون به نحوی شکست احتمالی آینده را از پیش توجیه کنند.
تزریق یاس در میان جامعه و پاشیدن بذر تفرقه و ایجاد شکاف های قومی و سمتی و مذهبی و زبانی در میان مردم، به هیچوجه به صلاح کشور و آینده این سرزمین نیست. هر کس در انتخابات بر پراکندگی ها و نفاق ها دامن بزند هرگز سود نخواهد برد. درست است که انتخابات متاسفانه همواره در کشور ما محملی برای بیان دیدگاه های قومی و بستری برای رشد نفاق و نفرت افکنی قومی است. ولی رهبران و اعضای تکت های انتخاباتی از همین اکنون باید تلاش کنند که به رقابت های منفی و تفرقه افکنی قومی دامن نزنند. انتخاب رییس پارلمان کشور یک الگو و نمونه زنده برای تمام مردم افغانستان و جناح های سیاسی است. این انتخابات ثابت کرد که هیچ کس نمی تواند دیگری را از صحنه افغانستان حذف کند و خود بر جای آن تکیه زند. هر کس جایگاه خویش را دارد و برای همدیگر پذیری تنها کمی رواداری و مصلحت اندیشی لازم است. ما همه مکلف به پذیرش قاعده و شایسته زندگی تحت قانون و نظم هستیم.