هفتمین دور گفتگوهای صلح در قطر میان ایالات متحده و طالبان در حالی در جریان است که همزمان سومین نشست به اصطلاح بین الافغانی نیز در دوحه قطر برگزار شده است. در این دور کنفرانس نزدیک به 50 تن از افغانستان به شمول تعدادی از مقامات حکومت اشتراک کرده اند. بر اساس برخی گزارش‌ها میان مقامات افغانستان و طالبان گفتگوهای دو جانبه نیز صورت گرفته است و گفته شده است که طالبان با مقامات افغانی نسبت به گذشته کمی منعطف‌تر و نرم‌تر برخورد کرده اند. کم نیستند کسانی که نسبت به این گفتگوها و نشست‌ها اظهار خوش بینی کرده اند. از جمله دیروز وزیر خارجه ایالات متحده گفته است از این‌که افغان‌ها با همدیگر دور یک میز نشسته اند، خوشحال است و امیدوار است که این نشست‌ها منجر به صلح در افغانستان شود. او در این اظهار خوش‌بینی تنها نیست، بلکه هستند خوش‌خیال‌های بسیاری که هنوز صلح نیامده تحت تاثیر امتیازات احتمالی پساصلح قرار گرفته اند.
اما در جانب دیگر متاسفانه طی دو روز گذشته تنها مرکز ولایت غزنی شاهد دو حمله تروریستی بزرگ بود که در آن‌ها ده‌ها تن از مردم بی گناه به خاک و خون کشیده شدند. روز شنبه در یک مسجد بمب کار گذاشته شده منفجر گردید که تعداد زیادی از نمازگزاران کشته و زخمی شدند. دیروز نیز در این ولایت در مرکز شهر و در یک محل پر ازدحام حمله انتحاری صورت گرفت که متاسفانه بر اثر آن 12 نفر کشته و 179 نفر زخمی شدند. اکثریت قربانیان کودکان یک مکتب خصوصی و مردم ملکی بودند. چند روز پیش‌تر نیز در مرکز کابل یک حمله انتحاری صورت گرفت که گروه طالبان با افتخار مسولیت آن را به عهده گرفت و در آن حمله نیز تعداد زیادی از کودکان دانش‌آموز کشته و زخمی گردیدند.
اکنون پرسش اصلی برای مردم افغانستان این است که از یک سو همه از آمدن صلح خوش حال اند و پس از هر گفتگویی اظهار خوش‌حالی می‌کنند و از سوی دیگر حملات تروریستی بر مردم بی گناه شدت یافته است، واقعا معنای این پارادوکس بزرگ را در چه چیزی باید جستجو کرد؟ آیا واقعا گروه طالبان هنوز تغییر دیدگاه نداده است و هم‌چنان به عنوان یک گروه تروریستی بر دیدگاه‌های دهشت‌افکنانه خود تاکید می‌ورزد و یا این‌که باداران آن در راستای اهداف شوم خویش، اعضای این گروه را وادار به چنین اعمال تروریستی می‌کنند و طالبان از خود اراده‌ای ندارند.
واقعیت این‌است که ظاهرا هر دو فرضیه دارای ریشه‌های عمیق و استراتژیک است. هنوز آن تغییری که برای یک صلح واقعی لازم است در دیدگاه‌های طالبان به وجود نیامده است. طالبان که به لحاظ اعلامی هم‌چنان بر طبل جنگ می‌کوبند در عرصه عمل نیز از هیچ جنایتی دریغ نمی‌کنند. سه حمله انتحاری که تنها طی سه روز گذشته صورت گرفته است، قربانیان بسیاری از مردم افغانستان گرفته است. این حملات انتحاری تنها بخشی از جنایت‌های روزمره طالبان است که در سراسر کشور مرتکب می‌شوند. در ده‌ها نقطه کشور هم‌اکنون جنگ تحمیلی جریان دارد و این گروه با شدت تمام در حال کشتار مردم افغانستان است.
از سوی دیگر هنوز حامیان منطقه‌ای طالبان نیز به صلح باور ندارند و هم‌چنان این گروه را به جنگ و خشونت تشویق می‌کنند. هنوز به نظر می‌رسد که از نگاه حامیان گروه طالبان آن شرایط اصلی برای یک صلح واقعی در افغانستان به وجود نیامده است و ده‌ها فاکتور مهم برای تداوم جنگ در افغانستان هم‌چنان در سرلوحه کار بخش‌های نظامی و استخباراتی کشورهای منطقه و حامیان طالبان قرار دارد. بنابراین هنوز دلایل کافی برای تدوام جنگ و خشونت وجود دارد و به همین خاطر هم جنگ و هم بازی‌هایی برای صلح جریان دارد.
در هر صورت آن‌چه مسلم است این است که هنوز انگیزه‌های کافی برای جنگ وجود دارد و طالبان دقیقا مطابق همین انگیزه‌ها رفتار می‌کنند و دست به هر جنایتی می‌زنند. نتیجه چنین واقعیتی این است که ما هر لحظه شاهد به خاک و خون کشیدن مردم افغانستان از یک سو و شاهد خنده‌های مذاکره‌کنندگان در لوکس‌ترین هوتل‌های جهان در دوحه قطر از سوی دیگر باشیم. اما تا چه زمان باید شاهد ریختن این همه خون و شاهد خنده‌های مستانه در دور مذاکرات باشیم، تنها تاریخ قضاوت خواهد کرد.