در مذاکرات صلح امریکا با طالبان پیشرفت های مشاهده می شود و اکنون بحث خروج نیروهای امریکایی از افغانستان مطرح شده و قرار است این نیروها از 14 هزار به 8 هزار کاهش یابد.
اکنون زلمی خلیل‌زاد، نماینده‌ی ویژه‌ی وزارت خارجه‌‎ی امریکا برای صلح افغانستان دردوحه پایتخت قطر به سر می برد و ممکن است در روزهای آینده دور هشتم گفتگوهای خود را با طالبان آغاز کند. در هفته گذشته زلمی خلیل زاد با مقامات افغانستان در کابل و مقامات بلند پایه پاکستان در اسلام آباد نیز دیدار و گفتگو کرده بود.
در افغانستان برنامه دیدار نمایندگان دولت افغانستان با هیأت طالبان در اسلو نهایی شد و اعضای هیأت 15 نفری برای شرکت در این گفتگو تعیین شدند و از سوی دیگر حکومت با خلیل زاد در مورد گام های بعدی صلح به توافق رسیدند. این دو مورد را می توان گام های بلند در راستای شفافیت گفتگوها و امیدواری برای رسیدن به توافق های صلح به شمار آورد.
در پاکستان نیز خلیل زاد با صدر اعظم، وزیر خارجه و رییس ستاد ارتش پاکستان دیدار کرد و روی روند صلح و تضمین صلح در آینده از سوی کابل- اسلام آباد بحث و گفتگو کرد. پس از این دیدار، خلیل زاد گفت: در این دیدارها روی نقش پاکستان در حمایت از روند صلح افغانستان و گام‌های موثر دیگری که اسلام‌آباد می‌تواند بردارد، بحث و گفت‌وگو شده است.
انتظار می رود در دور هشتم گفتگوها، روی چند محور توافق صورت گیرد: 1- زمانبندی خروج نیروهای خارجی از افغانستان، 2- آتش بس سراسری، 3 - قطح رابطه طالبان با شبکه القاعده و 4- آغاز مذاکرات مستقیم میان دولت افغانستان و طالبان. اگر هردو طرف به توافق های مذکور دست پیدا کنند، ممکن است منجر به خروج سریعتر و بیشتر نیروهای امریکایی از افغانستان گردد.
امریکا و بخصوص رییس جمهور آن کشور با توجه به سیاست ها و رویکردهای شخصی اش نسبت به روابط بین الملل و نحوه تعامل امریکا با آن و نیز پیشرو بودن انتخابات ریاست جمهوری امریکا، که مسأله افغانستان بدون شک یک موضوع بسیار مهم در مبارزات انتخاباتی خواهد بود، می خواهد هرچه زودتر به جنگ طولانی مدت افغانستان پایان داده شود. امریکا حتا حاضر است برای پایان دادن به این جنگ از برخی خواست های خود در افغانستان بخصوص مسایل مرتبط با حقوق بشر، چشم پوشی کند.
بنابراین ممکن است شرایط فعلی مسأله به توافق رسیدن امریکا و طالبان را تسهیل کرده و امریکا در اثر این توافق بخشی از نیروهای خود را از این کشور خارج کند؛ اما موضوع اصلی، بحث امنیت و ثبات سیاسی و ارزش های دموکراتیک پس از توافق امریکا و طالبان در داخل افغانستان است. نظر و خواست مردم افغانستان با منافع امریکا ممکن است تطابق نداشته باشد. مردم افغانستان هرگز خواهان برگشت دوباره افغانستان به شرایط قبل از 2001 نیستند. مردم افغانستان هرگز به بهای صلح ارزش های دموکراتیک را که پس سال های مبارزه و تحمل محرومیت های طاقت فرسا به دست آورده اند، از دست نمی دهند. مردم نمی خواهند امریکا با به وجود آوردن یک صلح شکننده و آسیب پذیر، تمام دست آوردهای هیجده سال گذشته را قربانی کند.
بنابراین علاوه بر آتش بس و ختم جنگ، مردم و دولت افغانستان می خواهند که ارزش های حقوق بشری و دموکراتیک همچنان در قانون اساسی کشور به رسمیت شناخته شوند و آزادی های اساسی و مدنی مردم مورد احترام قرار گیرد. این که آیا طالبان این شرایط را می پذیرد یا نه؟ باید امریکا و کشورهای حمایت کننده طالبان بر این گروه فشار بیاورند که به خواست عمومی مردم افغانستان تن دهند. 
یک موضوع بسیار مهم و اساسی در مذاکرات صلح این است که مذاکره با طالبان از سوی افراد پراکنده و بی صلاحیت نه تنها نمی تواند روزنه ای به سوی صلح باز کند، بلکه گره مذاکرات صلح را محکمتر کرده و مشکلات بیشتری را در درون نظام به وجود می آورد. تعیین اعضای هیأت از سوی دولت و ادامه مذاکره با طالبان از آدرس حکومت و به نمایندگی از دولت افغانستان از یک سو از پراکنده کاری ها و تضادها در موضع گیری ها جلوگیری می کند و از سوی دیگر نقش حکومت را در مذاکرات صلح برجسته و قابل اعتماد می سازد.
مردم توقع دارند که هیأت مذاکره کننده از سوی دولت تعیین شود و با توجه به سیاست های دولت و خواست اکثریت مردم موضع گرفته شود و این شایسته ای مردم افغانستان نیست که هرکسی از یک آدرس و بدون توجه به سیاست های کلی نظام، صرف منافع شخصی خودشان را در مذاکرات صلح تعقیب و دنبال نمایند. دو دور مذاکرات مسکو و نحوه اشتراک و موضع گیری سیاستمداران افغانستان در آن اجلاس ها شایسته‌ای عزت، عظمت و اقتدار مردم افغانستان نبود و امیدواریم که در آینده چنین مواردی تکرار نشود.