صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

هیچ راهی جز انتخابات نیست

-

با آن که مذاکرات صلح میان نمایندگان امریکا و طالبان در دوحه قطر به مرحله حساسی رسیده است و دو طرف به توافق روی خروج تدریجی نیروهای امریکایی، آتش بس و قطع رابطه طالبان با گروه های تروریستی، نزدیک می شوند؛ اما این مسأله نمی تواند پروسه انتخابات را تحت تأثیر قرار دهد.
متأسفانه ضعف، مشکلات درونی برخی از تکت های انتخاباتی و نا امیدی آنها از پیروزی در انتخابات، سبب کمرنگ شدن فضای انتخاباتی امسال گردیده است. همزمانی انتخابات با مذاکرات صلح و علاقه مندی مقامات امریکا و گروه طالبان به تأخیر انتخابات، تعدادی از نامزدان ریاست جمهوری را وا داشته است تا کمکاری ها و ضعف های خود را در سایه اولویت دادن به صلح و برگزار نشدن انتخابات پنهان کنند. هواداران این نامزدان انتخاباتی تبلیغ می کنند که چون امریکا و طالبان مخالف انتخابات هستند؛ پس انتخابات برگزار نمی شود. بعضی دیگر هم می گویند اول باید صلح برقرار شود، بعد به طرف انتخابات برویم.
برجسته سازی مذاکرات صلح امریکا و طالبان از یک طرف و وارد نشدن بسیاری از تکت های انتخاباتی به میدان رقابت، شهروندان کشور را نسبت به انتخابات با تردید و دو دلی مواجه کرده است. هرچند حکومت و کمیسیون های انتخاباتی روی برگزاری انتخابات تأکید می کنند، با آن هم هنوز فضای شک و تردید از بین نرفته است.
اکنون ما در هفته دوم آغاز کار و زار انتخاباتی قرار داریم، ولی فضای کمپاین انتخاباتی آن طوری که باید گرم و پرشور نیست. تعدادی از کاندیدان تنها توانسته اند، پوسترهای خود را در سطح شهر کابل پخش کنند و دیگر هیچ برنامه ای حتا در پایتخت نداشته اند؛ ولی در ولایات این فضا بسیار سردتر می باشد. مردم در ولایات کشور تا به حال با مسایل انتخابات درگیر نشده اند و تیم های انتخاباتی برنامه های تبلیغاتی خود را در ولایات شروع نکرده اند.
دوام این وضعیت بدون شک به نفع مردم افغانستان نیست. انتخابات یک اصل و یک ارزش برای مردم افغانستان است. حیات سیاسی ما به انتخابات بستگی دارد و هیچ چیزی دیگر جایگزین انتخابات شده نمی تواند و هیچ چیزی به اندازه انتخابات مشروعیت حکومت و نظام سیاسی را تأمین نمی تواند. ما در قانون اساسی به ارزش های دموکراسی تأکید کرده ایم و انتخابات رکن دموکراسی و پایه و اساس آن را تشکیل می دهد. بدون انتخابات سخن گفتن از دموکراسی به جز دروغ و فریب بزرگ چیزی دیگری نخواهد بود. 
مسأله دیگر بحث صلح است. اکنون مذاکرات صلح میان هیأت امریکا و طالبان روی موضوعات مشخص و محدود جریان دارد و ممکن است سیاست امریکا و منافع طالبان، توافق میان دو طرف را ممکن سازد؛ اما مسأله مذاکره حکومت و مردم افغانستان با طالبان همچنان باقی می ماند. مذاکرات رسمی و اصلی صلح زمانی شروع می شود که جانب طالبان با جانب حکومت و مردم افغانستان به عنوان یک طرف قضیه پشت میز مذاکره بنشینند. بنابراین مذاکرات صلح امریکا و طالبان می تواند زمینه شروع مذاکرات صلح بین الافغانی را فراهم کرده و آن را قطعیتر و قریب الوقوعتر سازد و این نمی تواند رویکرد منفی سیاستمداران ما را نسبت به برگزاری انتخابات توجیه کند.
هنوز برای آغاز مذاکرات صلح راه درازی پیش رو داریم. طالبان حکومت افغانستان را به رسمیت نمی شناسند و حاضر نیستند که با نمایندگان دولت وارد مذاکره شوند. طالبان بر امارت اسلامی تأکید می کنند و جز نظام امارتی به هیچ نوع نظامی دیگری تن نمی دهند. رویکرد طالبان امروز نسبت به طالبان دهه هفتاد هیچ تغییری نکرده است؛ بلکه در سطوح میانی خود افراطیتر و خشنتر نیز شده است. درحالی که مردم افغانستان روی جمهوریت نظام، رعایت حقوق شهروندی و احترام به حقوق بشر تأکید می کنند و خواهان مشارکت همگانی در ساختار قدرت از طریق فرایندهای دموکراتیک می باشند. پس توافق طالبان و حکومت روی اصول اولیه مذاکرات صلح نیز دشوار می باشد.
از سوی دیگر انتخابات یک پروسه عادی، قانونی و ملی است که زمان برگزاری آن در قانون معین شده است. ما نمی توانیم یک پروسه مهم ملی و قانونی را به خاطر صلح احتمالی و جنجالی با طالبان با تأخیر مواجه سازیم. چنانچه انتخابات به تأخیر بیفتد و از آن طرف صلح با مشکل مواجه شود، بدون شک افغانستان با یک بحران روبرو خواهد شد. افغانستان یک کشور مستقل است و در مسأله  صلح و انتخابات، نظر مردم افغانستان مهم می باشد. امریکا و طالبان نمی توانند به صورت یکجانبه در مورد آن تصمیم بگیرند. از نظر مردم افغانستان، صلح و انتخابات دو پروسه موازی اند که به صورت جداگانه باید تعقیب شوند. از اینرو سیاستمداران ما نباید منافع ملی را فدای منافع شخصی شان کرده و در مسیر انتخابات مانع ایجاد کنند. 

دیدگاه شما