روز سه شنبه گروه طالبان با نشر اعلامیه‌ای هشدار داد که با تمام توان در سراسر افغانستان جلو انتخابات ریاست جمهوری را خواهد گرفت و همایش ها و گردهمایی های انتخاباتی را هدف قرار خواهد داد.
موضع گیری طالبان با واکنش های تندی از جانب حکومت افغانستان، سازمان عفو بین الملل و هیأت معاونت سازمان ملل متحد برای افغانستان (یوناما) مواجه شد. این نهادها موضع گیری طالبان را محکوم کرده و آن را جنایت علیه بشریت و در تضاد با کنوانسیون های بین المللی عنوان کرده است. یوناما گفته است که بر مبنای قوانین بین المللی بشردوستانه و حقوق بشر، روند انتخاباتی در افغانستان یک فعالیت مدنی است و هر شخصی حق دارد تا در امور عامه سهم بگیرد و رأی بدهد. یوناما از گروه طالبان خواسته است تا به غیر نظامیان احترام گذاشته و از آن‌ها حفاظت نماید.
عفو بین الملل نیز تهدید طالبان را بی توجهی هراس انگیز به زندگی انسان ها عنوان کرده و گفته است که آزادی اجتماعات و آزادی بیان حق همه انسان ها است و هیچ کس نمی تواند آنها را از این حق محروم کند.
به هر حال دیروز گروه طالبان با انجام یک حمله خونین انفجاری در حوزه ششم پولیس که منجر به کشته شدن بیش از پانزده تن و زخمی شدن بیش از صد تن گردید، تهدیدات خود را عملی کرد. پیش بینی می شود که این حمله آغاز دور دیگری از خشونت ها و کشتارها همزمان با پیکارهای انتخاباتی باشد.
شدت و نوعیت این حمله نشان می دهد که برگزاری انتخابات برای طالبان بسیار سخت، دشوار و آزاردهنده می باشد؛ بنابراین این گروه تلاش خواهد کرد تا این روند را اخلال کند. کشتار مردم ملکی و بیگناه و حمله بر مراکز رأی دهی و تجمعات مسالمت آمیز سیاسی در تضاد با قوانین بین المللی و ارزش های حقوق بشری می باشد و طالبان با نقض صریح  و آشکار این قوانین، به کشتار غیر نظامیان مبادرت می کند.
اگرچه طالبان در اصل با قوانین بین المللی و حقوق بشر مناسبات خوبی ندارند؛ اما آنها در یک سال اخیر بخصوص تلاش کرده اند تا یک چهره منعطف و معتقد به برخی از اصول انسانی از خود ترسیم کنند. حال سوال این است که چرا گروه طالبان برای برهم زدن روند انتخابات این همه هزینه می کند و تصویر جدیدی را که می خواست از خود در انظار جهانی ترسیم کند، دوباره به یک چهره خشن و بیرحم دو دهه قبل تبدیل می کند؟
مسأله این است که در آستانه مذاکرات صلح میان دولت و طالبان، برگزاری انتخابات و روی کار آمدن یک حکومت مشروع و مردمی به معنای مرگ سیاسی طالبان خواهد بود و وجهه و نقش این گروه را در معادلات سیاسی تا حد زیادی پایین خواهد آورد. طالبان و حامیان خارجی اش تلاش کرد که از برگزاری انتخابات جلوگیری کرده و زمینه تشکیل یک حکومت مؤقت را فراهم آورد. در این صورت نظام سیاسی از هم فرو می پاشید، نظم سیاسی برهم می خورد و طالبان به عنوان یک گروه منظم و با برنامه می توانست خواست های خود را بهتر در افغانستان تطبیق و اجرایی سازد.
به همان میزانی که برگزار نشدن انتخابات برای طالبان حیاتی و مهم می نماید، برگزاری آن برای حکومت و مردم افغانستان ضروری و اجتناب ناپذیر می باشد. انتخابات برای ما یک اصل است. از دل این انتخابات یک حکومت مشروع روی کار می آید و این حکومت می تواند هم از مردم نمایندگی کند و از منافع آنها دفاع کند و هم در تصمیمات خود حمایت و پشتیبانی مردم را داشته باشد. بنابراین بر حکومت و مردم افغانستان لازم است که از برگزاری انتخابات حمایت کنند و از تهدیدهای دشمنان نهراسند و آینده خود را به دست خود رقم بزنند و اجازه ندهند که کشور و روندهای سیاسی به عقب برگردند. ما باید ثابت کنیم که طالبان نمی تواند با انجام اعمال ضدبشری و تکرار فجایع انسانی و کشتار مردم بیگناه و غیر نظامی، پشت میز مذاکرات صلح به امتیازات سیاسی دست پیدا کند. حکومت با سرکوب نظامی طالبان باید نشان دهد که کشتار غیرنظامیان نه تنها به نفع طالبان نیست که به نابودی خود آنها خواهد انجامید. نیروهای امنیتی باید جواب این جنایت های طالبان را با انجام عملیات مؤثر نظامی بدهند.