هم زمان با جدی شدن روند مذاکرات صلح و احتمال امضای توافقنامه صلح بین امریکا و طالبان، دغدغه‌ای که این روزها ذهن مردم افغانستان را با خود در گیر و بحث‌های زیادی را به خود اختصاص داده است، جمهوریت نظام سیاسی افغانستان است و نگرانی‌ها از آنجا بیشتر می‌شود که از یک طرف از امضای توافقنامه صلح با طالبان سخن گفته می‌شود از طرف دیگر  هنوز طالبان با دولت افغانستان در مورد آینده سیاسی کشور حاضر به گفتگو نشده است و در نشست‌های که تاکنون در مورد صلح برگزار گردیده است، علایم و شواهد مبنی بر عقب نشینی طالبان از امارت اسلامی‌ دیده نشده است بلکه همواره نمایندگان این گروه در نشست‌های صلح از حکومت اسلامی‌و اجرای قوانین اسلامی مورد نظر خویش سخن گفته است و طبیعی است تا زمان که طالبان بر جنایت‌های ضد انسانی شان ادامه دهند و بر حاکمیت تفکر افراطی شان اصرار ورزد، پروسه صلح به مثابه اصول ثبات‌ و امنیت در کشور به سرانجام نخواهدرسید و مردم افغانستان که در راه شکل گیری این نظام سیاسی هزینه‌های سنگین پرداخته است و خسارت‌های زیادی را متحمل شده است چنین صلحی را نخواهد پذیرفت.
دولت افغانستان به عنوان نماینده مشروع مردم همواره اعلام کرده است که صلحی مورد قبول آن‌ها است که جمهوریت که پایه مشروعیت و مقبولیت نظام سیاسی است، حفظ شود و خواسته‌ها وملاحظات مردم افغانستان به عنوان تصمیم گیرنده اصلی در پروسه صلح مورد توجه قرار گیرد؛ در غیر آن صورت هیچ موافقت نامه صلح را تأیید و امضا نخواهد کرد. درست است که مردم افغانستان از وضعیت موجود رضایت ندارد و بر عملکر حکومت انتقاد دارند؛ اما حفظ نظام سیاسی و پاسداری از ارزش‌های مندرج در قانون اساسی را یک وجیبه ملی می‌داند و به هیچ کس اجازه نخواهد داد جمهوریت نظام و روند دمکراتیک، قربانی بازی‌های سیاسی، منافع اشخاص، جریان‌های سیاسی و کشورهای دیگر گردد.
اکنون که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری قرار داریم با وجود بعضی شعارهای یأس آلود و شایعه سازی‌ها از طرف برخی گروه‌ها، جریان‌های سیاسی و تهدیدات طالبان مبنی بر هدف قرار دادن کمپین های انتخاباتی، حضور پر رنگ مردم در گردهمایی‌ها و همایش‌های انتخاباتی گواهی بر این واقعیت است که مردم افغانستان به مرحله‌ای از فهم و بلوغ سیاسی رسیده است که که تنها راه بیرون رفت از وضعیت فعلی و فایق آمدن بر مشکلات و چالش‌ها و برقراری ثبات و امنیت در کشور را حضور پر شور و مسئولانه در انتخابات می‌دانند و انتخابات را بهترین مکانیزمی که سیاست و قدرت را از انحصار افراد و گروه‌های خاص بیرون می‌کشد و در محور اراده ملی قرار می‌دهد، می‌دانند.
کسانی که در این روزها بحث تعلیق انتخابات و صلح با طالبان را به عنوان یک فرصت طلای مطرح می‌کند می‌خواهند انتخابات ریاست جمهوری را که مظهر مشارکت ملی، اعتماد ملی، کارآمدی نظام سیاسی است به چالش امنیتی تبدیل و شرایط را برای فروپاشی نظام سیاسی از درون فراهم کنند و از این طریق به اهداف مورد نظر خویش دست یابند.
در چنین شرایط هوشمندی و مسئولیت شناسی تمام کاندیداهای ریاست جمهوری و هواداران آن‌ها را می طلبد که منافع ملی را قربانی بازی‌های سیاسی نکنند و رسیدن به قدرت را از طریق صندوق‌های رأی جستجو کنند و فلسفه برگزاری انتخابات هم همین است که تعارضات و اختلافات در‌ قالب‌های‌ قانونی‌ قرار گیرند و جامعه با بحران و تنش روبه‌رو نشود و اگر کسانی فکر می‌کنند با بحران سازی و دامن زدن به تنش‌های قومی‌ زمینه‌های رسیدن به قدرت برای آن‌ها فراهم می‌گردد، مطمئن باشند که از این طریق ره به جای نمی برند و مردم افغانستان به هیچ شخص و جریان ساسی اجازه نخواهد داد که انتخابات را که مظهر مشارکت سیاسی مردم افغانتسان است قربانی صلحی موهومی‌نمایند که هنوز نمی‌داند به کجا می‌انجامد.
بنا براین با توجه به شرایط فعلی، انتخابات ریاست جمهوری از همیت بسیار بالای برخورد است ومردم  بامشارکت شکوهمند در انتخابات ریاست جمهوری6 میزان به جمهوریت آری و به امارت طالبانی نه خواهد گفت و به جهانیان نشان خواهد داد که افغانستان دیگر به  گذشته بر نخواهد گشت.