در ششم میزان مهم ترین گام از سوی مردم برداشته شد و افغانستان از یک گردنه دیگر عبور کرد. به همان اندازه که انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 مهم بود و به همان اندازه که انتخابات پارلمانی سال گذشته اهمیت داشت، انتخابات ریاست جمهوری سال جاری دارای اهمیت به مراتب بیشتر بود. در سال 2014 احتمال فروپاشی نظام و سقوط ارزش های به دست آمده در کام جنگ داخلی و تروریسم بود. اما انتخابات ریاست جمهوری در همان سال علی رغم جنجال هایی که به بار آورد و مشکلاتی که پیش آمد، توانست کشور را از فرورفتن در یک بحران دیگر نجات بخشد. به همین خاطر اهمیت آن انتخابات هرگز از یادها نخواهد رفت. در انتخابات پارلمانی که نزدیک به چهار سال به تعلیق درآمده بود، برگزار شد و اگر نمی شد نظام سیاسی کشور مشروعیت خود را از دست داده بود و احتمال بحرانی دیگر در راه بود.
انتخابات ریاست جمهوری سال جاری اما از جهات مختلف و به مراتب مهم تر از همه انتخابات های گذشته بود. در طول سال های گذشته همه چیز برای استقرار امارت اسلامی آماده بود. طالبان خیز بزرگ برداشته بود و بجز ایالات متحده با هیچ طرف دیگر حاضر به گفتگو نبود. از یک سو با حمایت خارجی جنگ و کشتار را تشدید کرده بود و از سوی دیگر بر سر میز مذاکره به قدری زیاده خواه شده بود که به چیزی کمتر از نظام امارت اسلامی قناعت نمی کرد. در این سوی مساله، چهره های سیاسی فرصت طلب و فاسد که سال ها بر گرده مردم سوار بوده و از خوان گسترده مردم امرار معیشت کرده اند، در کمین نشسته بودند که شاید اوضاع بر وفق مراد آنان پیش رود و در واقع به دنبال کودتای سفید بودند. همه تیم های انتخاباتی به منظور باج گیری به میدان آمده بودند و هیچکدام به انتخابات باور نداشتند. انگیزه ها و اهداف همکاران بین المللی افغانستان به فرسایش گراییده بود و همه خواستار تعویق انتخابات و پیش انداختن پروسه صلح بودند. در چنین وضعیتی دولت افغانستان و رهبری حکومت تصمیم گرفت که انتخابات را برگزار کند و همه احتمالات و راه های دیگر را قربانی دموکراسی و انتخابات کرد. این گام بزرگی از سوی حکومت در راستای تحکیم ثبات و حفظ نظام سیاسی موجود بود.
انتخابات تقریبا به خوبی برگزار شد و چندان مشکلی که بتواند تمام پروسه را زیر سوال ببرد، در این انتخابات به وجود نیامد. اگرچه هنوز زود است که در مورد نتیجه انتخابات قضاوت کنیم و باید منتظر اعلان نتیجه از سوی کمیسیون های انتخاباتی باشیم. ولی در مجموع اکنون که بیش از یک هفته از انتخابات می گذرد هیچ جنجال ملموسی در مورد خدشه دار بودن انتخابات به وجود نیامده است. چند مورد ویدیوهایی که در شبکه های اجتماعی از سوی تیم های انتخاباتی دست به دست می شود، به گونه واضح جعل شده و ساختگی به نظر می رسد. آن چه در مورد انتخابات سال 2014 و نیز در مورد انتخابات پارلمانی سال گذشته اتفاق افتاد تا کنون در مورد انتخابات ریاست جمهوری یک هفته پیش صورت نگرفته است. دستگاه های بایومتریک در اکثر مراکز رای دهی نسبتا خوب کار کرد و کارمندان نیز تجربه نسبتا بهتر نسبت به انتخابات گذشته داشتند و سطح شکایات در این انتخابات بسیار پایین است. این مسایل نشان می دهد که انتخابات در حد قابل قبولی برگزار شده است و اکنون وظیفه کمیسیون های انتخاباتی است که تمام پروسه را به گونه عادلانه و بی طرفانه مدیریت کنند و نتیجه را در وقت معین همگانی سازند.
اکنون علی رغم وجود یک فضای آرامش در اصل برگزاری انتخابات و کم بودن شکایت ها و جنجال ها، برخی از شبکه های خبری و نیز برخی از کاربران نزدیک به تیم های انتخاباتی بلوا به پا کرده اند که گویا در انتخابات تقلب شده است و به گونه بسیار مبهم و گنگ قصد سبوتاژ کردن انتخابات را دارند و مرتب سیاه نمایی می کنند. بدون شک هیچ رسانه مستقلی نه تنها در افغانستان بلکه در هیچ جای جهان وجود ندارد و هر رسانه ای ترجیحات و جهت گیری های خود را دارد. اما در افغانستان متاسفانه برخی از شبکه های تلویزیونی به شدت در حال تخریب یک پروسه ملی هستند و در این میان برخی از فیسبوک چلوونکی های تیم های انتخاباتی و برخی چهره های خارج نشین که احتمالا با استخبارات منطقه مرتبط هستند نیز آتش بیار معرکه شده اند.
واقعیت این است که افغانستان زخم خورده و بی نهایت رنجور است. هرگز توان برخاستن از زیر بار یک بحران دیگر را ندارد. نهادهای انتخاباتی تا کنون کار قابل قبولی انجام داده اند و نباید بگذاریم که کار فنی و مسلکی آن ها قربانی خواست ها و مطالبات جناحی و تنظیمی افراد و جریان های سیاسی شود. بنابراین همه مکلف هستیم که مردم را امید بدهیم و بر آن چه قوانین و طرزالعمل های انتخاباتی ایجاب می کند گردن نهیم. دامن زدن به بی ثباتی و بی نظمی و ایجاد یک بحران دیگر به نفع هیچ کس نیست و همه از آن متضرر می شویم.