پولیس پاکستان دو روز پیش یک بازار متعلق به افغان ها را تعطیل کرده و ده ها شهروند افغانستان را مورد لت و کوب قرار داده و پرچم افغانستان را از ساختمان این بازار به زیر کشیده است. در برابر این اقدام پولیس پاکستان کنسولگری افغانستان در شهر پیشاور تعطیل شده و حکومت نیز واکنش تند نشان داده است. اما باید یادآوری کرد که نه این تنها اقدام خصمانه پاکستان در برابر مردم افغانستان است و نه این اقدامات واکنشی افغانستان کافی است. دولت افغانستان به خصوص پس از انتخابات اخیر ریاست جمهوری و با سر کار آمدن یک حکومت مشروع و منتخب در کشور، تکلیف بسیاری از مناسبات خود را با این کشور روشن کند.
تعطیل کردن یک مارکیت متعلق به افغان ها و به زیر کشیدن پرچم افغانستان آخرین اقدام خصمانه پاکستان در قبال افغانستان نبوده و نخواهد بود. اقدامات این کشور در طول سال های گذشته علیه مردم افغانستان غیر قابل شمارش است. می توان از یک منظر تمام بحران موجود در افغانستان را به پاکستان نسبت داد و رنجی را که امروز مردم افغانستان می برد ریشه در سیاست های خصمانه و مداخله جویانه این کشور دارد. پاکستان از روزی که به بهانه حمایت از مجاهدین وارد معادلات افغانستان شده است، تا کنون ده ها گروه شبه نظامی و خراب کار را حمایت مالی و تسلیحاتی کرده است. بسیاری از گروه های تروریستی به شمول طالبان در سال های اخیر توسط استخبارات این کشور تاسیس و تجهیز گردیده است. هیچ یک از گروه های ایجادشده در این کشور دارای اهداف بلند علیه متجاوزین خارجی نبوده است؛ بلکه همه آن ها علیه حکومت های مستقر در افغانستان به وجود آمده اند. چه در زمان جهاد و چه در زمان حکومت جدید، این گروه ها و تنظیم های نظامی همواره علیه منافع مردم افغانستان قرار داشته اند. تداوم ویرانی افغانستان به مدت چهل سال از این همین کشور مدیریت شده است.
اکنون که پروسه صلح ظاهرا توسط ایالات متحده به عنوان متحد اصلی افغانستان و هم چنین به عنوان متحد تاریخی پاکستان به تحرک واداشته شده است، نقش کلیدی را پاکستان خواهد داشت. همه چیز بستگی به اقدامات این کشور دارد و این گفته مقامات افغانی گزاف نیست که کلید صلح افغانستان در پاکستان است. اگر پاکستان واقعا دست از مداخله در امور افغانستان بر دارد و به دشمنی خود در قبال کشور ما خاتمه دهد، صلح نیز آمدنی خواهد بود. در غیر آن صورت هیچ پیشرفتی در روند صلح به وجود نخواهد آمد.
اگرچه عنان پاکستان نیز در دست ایالات متحده است و اگر این کشور بخواهد که متحد تاریخی خود را از مداخله در امور افغانستان باز بدارد، توانایی اش را دارد. ولی در وهله دوم این مسولیت دولت افغانستان است که تکلیف خود را با پاکستان روشن کند. متاسفانه در طول سال های گذشته همان گونه که در برابر تروریسم و افراط گرایی مولود پاکستان مماشات صورت گرفته است، در برابر مداخلات پاکستان نیز بیش از حد سهل انگاری صورت گرفته است. افغانستان هنوز نتوانسته است در برابر پاکستان یک سیاست قوی مقتدارانه را در پیش گیرد. دلیل این ضعف و سستی نیز تا حدودی مشخص است. به محضی که افغانستان یک سیاست تند در برابر این کشور بگیرد، حملات انتحاری و تروریستی در افغانستان اوج می گیرد و جبهه های جنگ نیز داغ تر می شود. افغانستان تا هنوز کشوری است که متاسفانه روی پای خود نیایستاده است. تکیه بر کمک های خارجی و احتمال فشارهای مضاعف از سوی همسایگان همواره بر تصمیمات سیاسی در کشور ما تاثیر مستقیم داشته است.
حال که ما در حال عبور از یک گردنه مهم هستیم و انتخابات ریاست جمهوری با مشکلات و چالش های کم برگزار شده است، نخستین توقع مردم افغانستان از حکومت جدید این است که سیاست مماشات در برابر همسایگان بدکردار را کنار بگذارد و تکلیف خود را با آن ها روشن کند. پاکستان تنها کشوری است که در همه امور افغانستان دست دارد و به خصوص در جنگ و صلح افغانستان به عنوان عامل اصلی به شمار می رود. از این رو دولت افغانستان و حکومت جدید باید در قبال پاکستان موضع روشن و شفاف و مقتدرانه داشته باشد. بستن کنسولگری در یک شهر و صدور یک اعلامیه مطبوعاتی هرگز کفایت نمی کند. اگر حکومت افغانستان در برابر پاکستان از موضع قدرت و با سیاست مقابله بالمثل برخورد کند، مردم افغانستان نیز در همه حالات در کنار دولت خواهند بود و از سیاست های مقتدرانه در برابر مداخله جویان منطقه ای و جهانی حمایت خواهند کرد.