کمیسیون انتخابات دیروز بار دیگر اعلام کرد که روند بازشماری 8200 صندوق مشکوک را در 34 ولایت کشور به دلیل اعتراضات و شکایت های برخی از احزاب سیاسی، نهادهای مدنی، کاندیدان و تیم های انتخاباتی متوقف کرده است. در روزهای گذشته که کمیسیون تصمیم گرفت بازشماری صندوق های مشکوک شروع شود، برخی از هواداران برخی از تیم های انتخاباتی در تعدادی از ولایات کشور پروسه بازشماری را مختل کردند و حتی در مواردی دروازه دفاتر ولایتی کمیسیون انتخابات را بستند. این در حالی است که کمیسیون انتخابات باید نتایج اولیه انتخابات ریاست جمهوری را که در ششم میزان برگزار شد در 27 میزان اعلان می کرد. اما کمیسیون به دلایلی این زمان را تا 23 عقرب به تاخیر انداخت. در همان زمان هم این تصمیم کمیسیون انتخابات برخلاف قانون و طرزالعمل ها و لوایح و هم چنین برخلاف تقویمی بود که خود کمیسیون انتخابات اعلان کرده بود. اما علی رغم مشکلات حقوقی و قانونی دلایل زیادی برای آن تاخیر وجود داشت که تا حدودی تیم های انتخاباتی آن را پذیرفتند و بر تصمیم کمیسیون انتخابات احترام گذاشتند.
تاخیرهای مکرر و تعویق های خلاف قانون بیش از این برای مردم قابل تحمل و موجه نیست و باید کمیسیون های انتخاباتی نتایج ابتدایی و سپس نتیجه نهایی را اعلان کنند. در همه جای دنیا معمول است که نهادهای انتخاباتی کار خود را مطابق جدول زمان بندی شده به پیش می برند و حداقل نتایج قسمی آرا را به ترتیب اعلان می کنند. اساسا مراحل در نظر گرفته شده برای روند شمارش آرا که در آن زمان شکایات، زمان بررسی شکایات، زمان رسیدگی به شکایات، زمان اعلان نتایج ابتدایی و در نهایت زمان اعلان نتایج نهایی قید شده است، همین است که هم برگزاری انتخابات و هم روند شمارش آرا باید مطابق زمان تعیین شده و تقویم اعلان شده صورت گیرد؛ وگرنه معنا ندارد که این مراحل در قوانین انتخاباتی در نظر گرفته شود ولی نتیجه انتخابات یک بار و آن هم به طور نهایی اعلان گردد.
کمیسیون های انتخاباتی ما می توانست در دو مرحله روند شمارش آرا صورت دهد: یکی مرحله ابتدایی که مطابق طرزالعمل ها، آرایی را که شرایط اولیه را داشت از آرای غیر معتبر جدا می کرد و نتیجه ابتدایی را بر اساس همان آرایی که حداقل اعتبار قانونی را داشته است، اعلان می کرد. در مرحله دوم باید به تمام شکایات رسیدگی صورت می گرفت و مراحل بازشماری آرا نیز مطابق قوانین و طرزالعمل های موجود انجام می یافت و آن گاه نتیجه نهایی اعلان می شد. در این مرحله دوم تمام آرای معتبر از غیر معتبر شناسایی شده و آرای پاک به دست می آمد. در قوانین انتخاباتی ما میکانیزم شمارش آرا بسیار ساده و آسان در نظر گرفته شده است. مخصوصا در این انتخابات که پای بایومتریک به میان آمده است که این کار پروسه شمارش را آسان تر ساخته است. اما کمیسیون انتخابات متاسفانه میکانیزم را به سمتی برده است که در ابتدا باید به طور کامل آرای معتبر را از غیر معتبر جدا کند و آن گاه نتیجه ابتدایی را اعلان کند. مفهوم این کار این است که کمیسیون های انتخاباتی بنایی را گذاشته اند که هیچوقت نتیجه نهایی و پاک به دست نیاید و مردم افغانستان هم چنان ماه ها منتظر بمانند تا نتیجه نهایی از صندوق های کمیسیون بیرون اید. 
توقف بازشماری آرای مشکوک در سراسر کشور به معنای تاخیر دو باره در اعلان نتایج ابتدایی است. این کار به اصل پروسه انتخابات به شدت صدمه می زند و حتی نتیجه واقعی را زیر سوال می برد. زیرا تجربه بحران های انتخاباتی گذشته نشان داده است که هر بار که پروسه به تاخیر می افتد و صندوق ها دو باره بازشماری می گردد، در آرا و میزان فیصدی آرای نامزدان تغییرات اساسی و مهم پیش می آید. این نشان می دهد که تعلل و تاخیر در روند شمارش آرا و یا بازشماری آرا زمینه را برای تقلب و جابجایی ارا به وجود می آورد. کمیسیون ها موظف اند که جلو فراهم شدن زمینه تقلب را بگیرند و نتیجه ابتدایی را در زمان معین شده اعلان کنند. در غیر آن صورت کم کم مثل انتخابات های گذشته کمیسیون های انتخاباتی اعتبار خود را از دست خواهند داد و آن گاه تیم های انتخاباتی پس از اعلان نتایج جنجال آفرینی خواهند کرد. نتیجه دو انتخابات ریاست جمهوری گذشته و هم چنین انتخابات پارلمانی سال گذشته این تجربه را به خوبی نشان داده است. بنابراین توقف بازشماری آرا هم مخالف قانون و هم از لحاظ سیاسی و اجتماعی زمینه ساز بحران و آشوب و در نهایت به معنای بی اعتباری کمیسیون های انتخاباتی است.