متأسفانه جنجال انتخابات هر روز بیشتر می شود. برخی تیم ها بر موضع شان مبنی بر توقف بازشماری آرا پافشاری می کنند و حتا گفته می شود که قصد راه اندازی تظاهرات و سازماندهی حرکت های خشونت آمیز در کابل و برخی کلان شهر‌ها را دارند. اکنون جنجال میان کمیسیون و برخی تیم های انتخاباتی است. کمیسیون انتخابات طی جلسات متعدد با نمایندگان تیم های انتخاباتی نتوانست قناعت برخی تیم ها را به دست آورد. تا هنوز دوبار کمیسیون انتخابات از اعلام نتایج ابتدایی انتخابات عاجز مانده است.
مسأله چیست؟
آیا ادعای تیم های معترض به بازشماری آرا با قانون و طرزالعمل های انتخاباتی مطابقت دارد؟ آیا باز شماری آرا پیش از تفکیک سه صد هزار رأی مشکوک، شفافیت انتخابات را زیر سؤال می برد؟ آیا کمیسیون انتخابات از قوانین و طرزالعمل های انتخاباتی تخلف کرده است؟ آیا نفوذ حکومت در کمیسیون و تحت تأثیر قراردادن تصامیم آن سبب اختلافات میان کمیسیون و برخی تیم های انتخاباتی شده است؟ آیا تیم های انتخاباتی پس از آن که فهمیدند در انتخابات شکست خورده اند، برای سرپوش گذاشتن به این شکست و مجبور ساختن تیم رقیب به دادن امتیازات سیاسی، با روند فعالیت های کمیسیون مخالفت کردند و کمیسیون را به ایجاد اغتشاش و بحران تهدید کردند؟
واقعیت چیست؟
تیم های انتخاباتی یک طرف مهم انتخابات به شمار می رود. نظرات، پیشنهادات و در کل دغدغه ها و نگرانی های آنها باید در روند انتخابات مدنظر گرفته شود و در پرتو قانون، طرزالعمل‌های انتخاباتی و مشوره و همنظری با تیم های انتخاباتی، این روند باید به پیش برده شود. 
افغانستان چهل سال بحران و جنگ را سپری کرده و اکنون نیز در حال جنگ بوده و ثبات سیاسی و حاکمیت قانون در این کشور در معرض تهدید قرار دارد. به این خاطر تنها قانون نمی تواند پاسخگوی مشکلات موجود باشد، بلکه در بسیاری از موارد لازم است که نهادهای قانونی برای توجیه کارکردهای قانونی خود با منتقدین و اعتراض کنندگان وارد مذاکره شده و تمام اشکالات و سؤتفاهمات را از میان بردارند.
کمیسیون انتخابات نیز باید درکنار عمل به قانون، لوایح و طرزالعمل‌ها، اصل مذاکره و تفاهم را جهت قناعت تیم های انتخاباتی مورد توجه قرار دهد. شرایط پس از انتخابات تا حدی زیادی به نوع کارکرد و رفتار کمیسیون های انتخاباتی مربوط می شود. اگر کمیسیون های انتخاباتی درست و بی طرفانه عمل کنند و تمام تصامیم و رفتارهای شان را مطابق قوانین توجیه کنند، دیگر راه برای مخالفت منطقی و قانونی نامزدان ریاست جمهوری باقی نمی ماند؛ درغیر این صورت ممکن است که در اثر بدگمانی‌ها و سؤتفاهم‌ها، نامزدان انتخاباتی کمیسیون را در کاهش آرای خودشان مقصر بدانند.
خوش بختانه در انتخابات ریاست جمهوری برای جلوگیری از هرگونه عوارض و پیامدهای منفی انتخاباتی، بهترین قانون تدوین شده و مناسب‌ترین راهکار برای گزینش کمیشنران و مسؤلان نهادهای انتخاباتی در نظر گرفته شده است. بهترین زمینه و فرصت برای نظارت ناظران داخلی و بین المللی و بخصوص ناظران تیم های انتخاباتی فراهم گردیده است. از اینرو انتخابات امسال رضایت بخش بود و همه تیم ها از کارکرد کمیسیون های انتخاباتی تقدیر و تمجید کردند.
مشکل زمانی بروز کرد که نتایج قسمی آرا برای تیم ها مشخص شد و آنها از وضعیت شان در انتخابات آگاه شدند. از آنجایی که فرهنگ تساهل، مدارا و تعهد به ارزش های دموکراسی درکشور نهادینه نگردیده است و همه چیز در این کشور بر محور قدرت تعریف می شود؛ لذا بیرون ماندن از قدرت به معنای از دست دادن اعتبار، منزلت، نفوذ و ثروت اشخاص تلقی شده و تحمل آن را سخت و دشوار کرده است. آنچه که برداشت می شود، کارکرد کمیسیون تا هنوز بی طرفانه و قابل قبول و عاری از جهت گیری های سیاسی بوده است. بنابراین جنجال های انتخاباتی پیش از آن که به کارهای غیر قانونی کمیسیون مربوط شود، به امتیازخواهی های برخی تیم های انتخاباتی ارتباط می گیرد که به قانون و تصمامیم نهادهای انتخاباتی احترام نمی گذارند.
خواست و انتظار همه مردم افغانستان از این تیم ها این است که به قانون و فیصله های کمیسیون انتخابات احترام بگذارند و نتایج انتخابات را بپذیرند و در مسیر فعالیت های کمیسیون های انتخاباتی مانع ایجاد نکنند. خلق بحران به نفع هیچ کس نیست. اگر بابحران آفرینی کل مردم افغانستان متضرر می شوند، نامزدان و حمایت گران تیم های بحران ساز نیز از پیامد آن در امان نخواهند ماند.