بالاخره پس از هفته ها جنجال و تنش روی بازشماری آرای هفت ولایت شمال، شب شنبه رهبری تیم ثبات و همگرایی طی یک کنفرانس خبری از هوادارانش خواست، اجازه دهند تا دفاتر کمیسیون انتخابات باز شوند و بازشماری آرای انتخابات به پایان برسد.
این تیم، اما گفته است که به هیچ وجه اجازه نخواهد داد که سیصد هزار رأی بدون بیومتریک، معتبر شناخته شود. قرار بود نتایج ابتدایی آرا در 27 میزان اعلام شود، اما به دلیل اختلافات میان کمیسیون و برخی تیم های انتخاباتی، این تاریخ به 23 عقرب تغییر یافت، اما کمیسیون در بیست و سوم عقرب نیز نتوانست نتایج ابتدایی را اعلام کند و حتا نتوانست تاریخ دیگری را برای اعلام نتایج تعیین کند.
این اختلاف ها سبب شد که جنجال انتخاباتی ابعاد سیاسی بیشتری پیدا کند و طرف های رقیب را به رایزنی ها و یارگیری های بیشتر وادار سازد. با آن که تاکنون گفتگوهای زیادی برای متقاعد کردن طرفین برای پذیرش نتیجه انتخابات انجام شده، اما برخی از تیم ها، کمیسیون انتخابات را به طرفداری از یک تیم متهم می کنند و به این دلیل تصمامیم کمیسیون را ناعادلانه می دانند.
درحالی که تنش ها و موضع گیری های تیم های انتخاباتی شدیدتر شده بود، روز جمعه کمیسیون شکایات انتخاباتی، جلسه‌ی مشترکی را با نمایندگان تیم ها برگزار کرد. هرچند این جلسه بدون نتیجه به پایان رسید؛ اما تیم ثبات و همگرایی بعدا با تشکیل جلسه شبانه با اعضای تیم، تصمیم گرفت که به کمیسیون اجازه دهد تا آرای هفت ولایت باقی مانده را نیز بازشماری کند.
این تصمیم یگ گام مثبت در حل تنش ها و اختلافات انتخاباتی به شمار می رود. با شمارش آرای هفت ولایت باقی مانده، زمینه برای اعلام نتایج ابتدایی انتخابات فراهم می شود. پس از اعلام نتایج، هر تیمی که به کارکرد کمیسیون انتخابات اعتراض داشته باشد، می تواند اعتراض شان را به کمیسیون شکایات انتخاباتی ثبت کند و از آن طریق شکایت ها و مشکلات شان را پیگیری کند.
افغانستان یک کشور پسا منازعه و حتا در حال منازعه است. برگزاری انتخابات و پایبندی به قوانین تصویب شده، از مسایل اساسی و حیاتی در این کشور به شمار می رود. هرچند برگزاری انتخاباتی بدون عیب و نقص در این کشور، ممکن به نظر نمی رسد؛ اما میزان شفافیت انتخابات در حدی که بازنده انتخابات بجای برنده انتخابات و برعکس آن ننشیند، ضروری و اجتناب ناپذیر دانسته می شود.
ما در دوره گذار باید نسبت به همه امور با صبر، بردباری، مدارا و تساهل برخورد کنیم. برخوردهای سخت گیرانه چه بسا عوارض و پیامدهای بسیار ناگوارتری می تواند برای کشور و مردم افغانستان داشته باشد. در شرایط فعلی نقایص زیادی در درون و بیرون حکومت وجود دارد. برشماری این نقایص نمی تواند فرهیختگی به حساب بیاید و یا موضع گیری احساسی و تنش آلود در برابر آنها، عدالت طلبی و آزادیخواهی شخص را به اثبات برساند.
این کاستی ها و نابسامانی ها چنان فروان و آشکاراند که هر شهروند عادی به صورت روزمره با یک یا چند تای آنها مواجه می شود. ولی تدبیر و تلاش برای مدیریت درست فرایند دموکراسی و عدالتخواهی اقتضا می کند که گاه نسبت به برخی مسایل ناموجه و غرض آلود نیز با مدارا و وسعت نظر برخورد کنیم.
انتخابات در افغانستان عاری از تقلب و تخلف نیست. در این حالت مهم برجسته سازی تقلب نیست؛ بلکه مهم نحوه برخورد با تقلب و تخلف است. اگر ما صرف وقوع تقلب را بهانه برای برهم زدن کل پروسه انتخابات قرار دهیم؛ هرگز به عبور از تنگناهای دوره گذار مؤفق نمی شویم؛ ولی اگر درعین حالی که برای جلوگیری از تقلب و تخلف تلاش می کنیم و به تفکیک آرای پاک و ناپاک می پردازیم، کل پروسه را طوری مدیریت کنیم که نتیجه قابل قبول از آن به دست بیاید، در این صورت می طلبد که همه نامزدان و شهروندان کشور، به نتیجه انتخابات احترام بگذارند. نتایج انتخابات زمانی برای شهروندان کشورغیر قابل قبول می شود که نتایج اعلامی انتخابات در تضاد با آرای ریخته شده در صندوق ها باشد؛ یعنی میزان دست کاری و تقلب به حدی باشد که بازنده انتخابات، برنده اعلام شود. این یک واقعیت تلخ؛ اما پذیرفتنی در کشورهای درحال جنگ و بی ثبات می باشد.
در انتخابات ریاست جمهوری بیشترین وسواس و احتیاط هم در تدوین قانون انتخابات و هم در نحوه و میکانیزم گزینش کمیشنران صورت گرفته است. برگزاری انتخابات هم با توجه به شرایط سیاسی، اجتماعی و امنیتی کشور، قابل قبول بوده و همه از آن استقبال کرده اند؛ بنابراین در روند شمارش آرا نیز نامزدان، باید ظرفیت و تحمل شان را نسبت به پروسه های دموکراتیک نشان بدهند. آنها باید بدانند که انتخابات تنها یک برنده دارد و اجازه دهند که همان برنده از سوی کمیسیون اعلام و حکومت جدید را تشکیل بدهد. این قانون بازی دموکراتیک است و ما باید برای توسعه و پیشرفت کشور خود به این قانون احترام بگذاریم.