صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

آیا فصل تازه‌ای در راه است؟

-

امروز بناست که پس از یکسال گفتگوی فشرده میان نمایندگان طالبان و ایالات متحده در قطر، توافقنامه میان دو طرف به امضا برسد. همزمان با حضور وزیر دفاع ایالات متحده و سرمنشی سازمان ناتو در کابل، اعلامیه مشترک میان افغانستان و ایالات متحده نیز منتشر گردد. از یکسال قبل که گفتگوها در قطر شروع شد موجی از خوشبینیها و امیدها نیز افزایش یافت. به گونهای که بسیاری از سیاسیون افغانستان به پیشواز طالبان تا مسکو، اسلام آباد و دوحه نیز شتافتند و حتی به نشانه حسن نیت پشت سر آنان نماز جماعت اقامه کردند. گفتگوها میان نمایندگان طالبان و ایالات متحده علیرغم مشکلاتی که گاهی پیش آمد و حتی گاهی به تعطیلی نیز کشانده شد، اما دو باره از سر گرفته شد و دوام پیدا کرد. اگرچه گفتگوهای مذکور به جز تبادل دو استاد پوهنتون آمریکایی و سه تن از سران طالبان هیچ ثمرهای دیگر نداشت ولی استمرار گفتگوها و سماجت دو طرف امیدواریها را زیادتر کرد. اکنون که در آستانه امضای توافقنامه میان طالبان و ایالات متحده و همزمان در آستانه انتشار اعلامیه مشترک میان ایالات متحده و افغانستان در کابل هستیم، پرسش اساسی این است که آیا واقعا صلح در راه است و ما در آستانه فصل تازهای از زندگی ایمن و پر از آرامش در افغانستان قرار گرفته ایم و واقعا صلح آمدنی است؟
همانطور که ذکر گردید نشانههای بسیاری وجود دارد که ما را به یک آینده درخشان و سرشار از صلح و آرامش نوید میدهد. فرسایش اراده برای جنگ در نیروهای مسلح مخالف دولت، به درازا کشیدن جنگ و خشونت، به وجود آمدن اراده قوی برای توقف جنگ و منازعه، مصمم بودن رهبری دولت آمریکا برای پایان بخشیدن به جنگ در افغانستان، رشد آگاهی مردم و خستگی آنها از جنگ، کوتاه آمدن طالبان در پارهای از موارد و اکنون عملا امضای توافقنامه میان طالبان و ایالات متحده و نزدیک شدن زمان گفتگوهای بین الافغانی نشانههای روشنی از یک فصل تازه و علایم نویدبخش برای یک آینده درخشان است. حتی اگر هیچ نشانهای از صلح و آرامش دیده نشود باز هم ما به عنوان کسانی که هیچگاه روی آرامش را ندیده ایم و برای لحظه لحظه صلح، دقایق و زمان را به شماره نشسته ایم، باید امیدوار باشیم و همین امیدواری تنها مایه معنابخشی زندگی ما است.
در برابر نشانههای صلح و امیدواری برای یک آینده مملو از آرامش، متاسفانه علایمی نیز وجود دارد که ابهامها را بیشتر میکند. ما نمیتوانیم از یاس و ناامیدی سخن بگوییم. پس از چهل سال جنگ و پس از گذشت نزدیک به 25 سال از تداوم دهشتافکنی و هراس طالبانی، کوبیدن بر طبل یاس و ناامیدی هرگز کار درستی نیست. اما باید اذعان کنیم که هنوز چیزهایی وجود دارد که همچون شبح نفرتانگیز سایه خود را بر سر صلح انداخته و این روند را پر از ابهام میکنند.
نخستین فاکتور چالش برانگیز تردید در اراده طالبان برای صلح است. این گروه که بیش از 25 سال است سرنوشت غمباری را برای مردم افغانستان رقم زده است، هنوز حتی یک وجب از مطالبات و خواستهای ایدئولوژیک خویش عقب ننشسته است. طالبان هنوز بر طبل امارت اسلامی میکوبند و به چیزی جز تشکیل یک حکومت اسلامی به سبک خود راضی نیستند. تازه هفت روز به اصطلاح کاهش خشونت هیچچیزی را در افغانستان عوض نکرد و ما همچنان شاهد جنگ، رهگیری، انتحار و انفجار بودیم. تداوم این وضعیت نشان میدهد که طالبان قطرنشین هرگز به فرماندهان حاضر در صحنههای جنگ تسلط ندارند.
علاوه بر نیات ایدئولوژیک طالبان که مانع هرگونه توسعه و پیشرفت است، در اراده و عزم حامیان طالبان نیز هیچگونه تغییری احساس نمیشود. همسایههای افغانستان نه تنها دست از حمایت طالبان بر نداشته اند بلکه هرچه زمان میگذرد، بر حمایت از طالبان دلایل بیشتری پیدا میکنند. وضعیت منطقه به گونهای پیش میرود که کشورهای حامی طالبان انگیزههای بیشتری برای حمایت پیدا میکنند و عملا در صحنههای جنگ نیز حضور شان بیشتر میشود.
با توجه به آنچه گفته شد در پاسخ به این پرسش که آیا فصل تازهای در راه است یانه، باید گفت که فقط باید امیدوار باشیم. در عین حال نباید چالش های اساسی را که هنوز فراروی صلح وجود دارد از یاد برد. هنوز متاسفانه ما با یک صلح دایمی و پایدار فاصله بسیار داریم و مسیر طولانی در پیش. واقعیت این است که هنوز فاکتورهایی که منجر به منازعه و خشونت در افغانستان شده است همچنان پابرجا است. امیدواریم که اتفاقاتی که در این روزها در حال رخ دادن است، منجر به صلح شود و ما مثل همه مردمان دیگر شاهد آرامش و امنیت در کشور خود باشیم.

دیدگاه شما