صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

طالبان باید به خواست مردم افغانستان احترام بگذارند

-

با آن که پیشرفت هایی در مذاکرات صلح صورت گرفته و گروه تماس دو طرف طرز العمل و اصول کاری جلسات عمومی را ترتیب داده و این طرز العمل مورد توافق هیأت های مذاکره کننده نیز قرار گرفته؛ اما هنوز طرفین نتوانسته اند روی آجندای جلسه به توافق برسند.
به نظر می رسد که هیأت طالبان با تغییر اعضای هیأت مذاکره کننده، خواسته اند هوتل شریتون قطر را به اتاق مباحثه مدارس دینی تبدیل کند. طالبان از نظام ناب اسلامی سخن می گوید بدون این که حتا تعریف درستی از آن داشته باشند، از حقوق زنان و آزادی بیان صحبت می کنند، بدون این که بداند آزادی بیان چیست و محدوده این آزادی تا کجا است؟ روی رسمیت مذهب حنفی تأکید می کنند بدون این که حقوق و جایگاه سایر مذاهب را مشخص کنند.
طالبان از یک طرف می گوید ما تغییر کرده ایم، ما پیشرفت های به وجود آمده در جامعه را درک می کنیم. آن وقت نه تلویزیون بود و نه انترنت بود، جامعه عقب مانده بود؛ اما حالا که پیشرفت ها آمده ما آنها را نادیده نمی گیریم؛ اما همین طالبان در زمان حاکمیت شان، رادیو و تلویزیون را می شکستند و بسته های نوار ضبط صوت را برای درس و عبرت دیگران در چهار راهی ها و سرک ها آویزان می کردند، اما امروز می گویند که به آزادی بیان احترام می گذارند.
این سخنان طالبان، شاید یک عده را متقاعد کنند که این گروه تغییر کرده است؛ اما آیا این تغییر می تواند مردم افغانستان را راضی نگهدارد؟ آیا این تغییر می تواند صلح، امنیت و ثبات سیاسی در کشور را تضمین کند؟ وقتی رهبران طالبان از نظام ناب اسلامی سخن می گوید، از آنها پرسیده می شود که این «نظام ناب اسلامی» همان نظام امارتی دهه نود است یا تغییر کرده است، در جواب می گویند که «نظام ناب» هرگز تغییر نمی کند. پس اگر رویکرد طالبان تغییر کرده این پرسش به وجود می آید که آیا تفکر و رویه طالبان در دهه نود، مطابق نظام خالص نبوده و یا حالا طالبان از نظام خالص اسلامی فاصله گرفته است؟ زیرا وقتی نظام ناب تغییر ناپذیر باشد، امکان ندارد دو دیدگاه و رویکرد متضاد را در قالب آن نظام توجیه کنیم؛ پس ناچاریم یکی آنها را اسلامی و دیگرش را غیر اسلامی بدانیم.
طالبان با پیش کشیدن مباحث دینی می خواهند اولا، وقت جلسات را در مباحث بی فایده ضایع کنند، ثانیا؛ می خواهند که خود را مدافع نظام اسلامی معرفی کنند و نظام فعلی و مستقر را غیر اسلامی جلوه دهند، ثالثا؛ این گروه می خواهند از مباحث نظری و فقهی به عنوان ابزاری برای فرار از وارد شدن به مباحث اصلی و حساس استفاده کنند.
طالبان اگر از هر نظام دیگر دفاع کنند؛ اما از نظام اسلامی دفاع نمی توانند. گروهی که در هزاران جنایت و قتل دست دارند و صدها مورد جنایت علیه بشریت را مرتکب شده اند؛ چگونه می توانند جنایات خود را در چوکات اسلام توجیه کنند؟! این بزرگترین توهین به دین مبین اسلام و بدترین بدنامی برای اسلام است. بنابراین طالبان بهتر است درک کنند که مذاکرات دوحه یک پروسه سیاسی است. در پروسه های سیاسی، چانه زنی روی قدرت و مشارکت در قدرت است. هدف طالبان هم رسیدن به قدرت است. این که می گویند برای ما قدرت مهم نیست، نظام مهم است؛ مغالطهای بیش نیست.
طالبان باید بدون حاشیه روی و ضیاع وقت، از طرح مباحث دینی و فقهی بگذرند و یک راست بروند سر اصل مسأله که همان نحوه دستیابی به قدرت و مشارکت در قدرت است. امروز دموکراسی، حقوق شهروندی و تکثر مذهبی و فکری در قانون اساسی پذیرفته شده و از سوی تمام مردم افغانستان حمایت می شوند. اگر دموکراسی درست در افغانستان تطبیق نشده، عیب خود ما است و چارهاش این است که باید تلاش کنیم تا ارزش های دموکراسی بهتر تطبیق شود؛ اما راه حل این نیست که دموکراسی را از اساس نفی کنیم و نظام های مطلق گرا را جایگزین سازیم. برگشت به گذشته از سوی جامعه افغانستان هرگز پذیرفتنی نیست و تحمیل نظام بر یک جامعه به ثبات و دوام آن لطمه می زند.
متأسفانه روند سیاسی و امنیتی از سال 2006 به این طرف به انحراف کشانیده شد و رویکردهای سلیقهای و روز مره، آینده این چنینی را برای دولت افغانستان رقم زد؛ ورنه گروه طالبان هرگز شانس حضور دوباره به افغانستان را نداشتند. حالا هم طالبان به صورت یکدنده می خواهد بدون توجه به خواست میلیون ها انسان این سرزمین، خواست خودشان را بر مردم تحمیل کنند. انتظار مردم از هیأت مذاکره کننده این است که هرگز تسلیم خواست های امتیازخواهانهای طالبان نشوند. هرگز خواست های اصلی شهروندان افغانستان را به معامله نگذارند. افغانستان تنها در سایه نظام های دموکراتیک و غیر متمرکز به آرامش، امنیت و ثبات می رسد.

دیدگاه شما