در تازه ترین موضع گیری طالبان در باره انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده، سخنگوی این گروه گفته است که امیدواریم پیروز این انتخابات آقای دونالد ترامپ رییس جمهوری فعلی آمریکا باشد. برخی دیگر از اعضای هیات مذاکره کننده طالبان در قطر نیز گفته اند که از ابتلای آقای ترامپ به کرونا نیز ناراحت هستند  و احتمالا برای وی دعای خالصانه هم می کنند.
مساله دیگری که بیش از این تعارفات دیپلماتیک اهمیت دارد شرط طالبان مبنی بر اصل قرار گرفتن توافقنامه این گروه با ایالات متحده در مراحل بعد مذاکرات صلح افغانستان است. همه می دانیم که نزدیک به دو هفته است که مذاکرات ابتدایی میان هیات دولت جمهوری اسلامی افغانستان و گروه طالبان متوقف شده و هم چنان در حال رکود و به تعبیر صریح تر به بن بست کشانده شده است. مسلم است که عامل اصلی بن بست در مذاکرات نیز گروه طالبان است. چون این گروه دو شرط در تدوین شیوه نامه مذاکرات صلح گذاشته اند که هیچکدام از آنها مورد قبول هیات دولت افغانستان قرار نگرفته است. یکی مساله مبنا قرار گرفتن فقه حنفی و حذف فقه جعفری است و دیگری مبنا قرار گرفتن مواد توافقنامه صلح ایالات متحده و گروه طالبان در همه توافقات و اختلافات بعدی در فرایند مذاکرات. هر دو شرط از سوی طالبان تا کنون از سوی اعضای هیات مذاکره کننده دولت افغانستان رد شده است و بدیل هایی که از سوی هیات دولت افغانستان پیشنهاد گردیده اند نیز از سوی طالبان پذیرفته نشده است. به همین خاطر مذاکرات اکنون به بست رسیده است و هنوز راه حلی نیز برای آن پیدا نشده است.
هم چنین از روزی که توافقنامه صلح ایالات متحده و طالبان در دوحه به امضا رسیده است حتی شلیک از سوی طالبان به سوی نیروهای خارجی به خصوص نیروهای ایالات متحده نشده است. حتی طالبان متعهد شده اند که در حین خروج نیروهای نظامی ایالات متحده از افغانستان این گروه امنیت آنان را نیز تامین می کند. البته باید تاکید کرد که این تعهد طالبان عمل دقیق به آن مورد استقبال همه است و این گروه باید به همین شکل در همه موارد تعهد داشته باشد.
از آن طرف نیز رهبران ایالات متحده چه در ماه های گذشته و چه در روزهای اخیر از طالبان تمجیدها کرده اند و تماس های مستقیم میان رییس جمهور ایالات متحده با اعضای گروه طالبان در قطر وجود داشته است. هم چنین وزیر خارجه این کشور نیز با اعضای دفتر قطر طالبان و اعضای هیات مذاکره کننده این گروه تماس های دوامدار داشته است. آقای خلیلزاد نماینده این کشور در امور صلح افغانستان نیز هر بار که به کشورهای منطقه سفر می کند در ابتدا به قطر می رود و نظر گروه طالبان را جویا می شود، سپس به مقصدهای تعیین شده سفر می کند و دیدگاه های طالبان را با کشورهای مختلف مطرح می کند.
مجموع این مسایل می رساند که نوعی سم پاتی میان ایالات متحده و گروه طالبان به وجود آمده است و از این روزها می توان به عنوان فرصتی برای ماه عسل دو طرف تعبیر کرد. مناسبات دو طرف هیچ وقت این قدر خوب نبوده است. اما واقعا این سرخوشی و خشنودی از همدیگر تا کی دوام می آورد؟
به نظر می رسد فصل این خوشی ها و رضایتمندی ها محدود است. زیرا طالبان آن گروهی نیست که در ایالات متحده شناسانده شده است. گروه طالبان هنوز هیچ تغییری نه در باورها و پالیسی های خود به وجود آورده است و نه در عمل این گروه تغییری دیده می شود. طالبان هنوز بر داعیه های خود مبنی بر استقرار حکومت اسلامی هم چنان استوار اند و راز پافشاری این گروه برای مبنا قرار گرفتن توافقنامه ایالات متحده و طالبان برای مذاکرات بعدی نیز در همین نکته نهفته است. زیرا در متن توافقنامه از حکومت اسلامی نام برده شده است و نظام آینده افغانستان حکومت اسلامی قلمداد شده است. تمام باورها و اعتقادات طالبان هم چنان زمخت و خشن در خون و پوست یکایک افراد این گروه دیده می شود.
از سوی دیگر در عمل این گروه نه تنها تغییری حاصل نشده است بلکه نسبت به سال های گذشته عمل این گروه خشونت آمیزتر نیز شده است. به حدی که حتی آقای خلیلزاد در روزهای اخیر از این همه خشونت و کشتار شگفت زده شده است. وقتی طالبان هیچ تغییری نکرده اند و هم چنان بر مدعیات گذشته خویش استوار هستند، بعید به نظر می رسد که خوش حالی فعلی دو طرف دوام بیاورد.