دیروز ماشین کشتار طالبان به غور رسید و فیروزکوه مرکز این ولایت بر اثر یک حمله تروریستی به خاک و خون نشست. بر اثر این حمله که به وسیله یک موتر مملو از مواد منفجره صورت گرفت تا حالا گفته شده است که 14 تن کشته و بیش از 100 تن دیگر مجروح شده اند و احتمال افزایش قربانیان زیاد است. اکثریت قاطع قربانیان این حمله تروریستی افراد ملکی بوده اند که یا در حال کسب و کار در محل بوده اند و یا به خاطر کارهای اداری در آن محل حضور یافته بوده اند.
در روزهای گذشته نیز طالبان در بسیاری از مناطق دیگر حملات تهاجمی و سنگین داشته اند که تلفات هر یک از این حملات بسیار زیاد بوده است. آخرین حمله تهاجمی و بزرگ در شهر لشکرگاه مرکز ولایت هلمند صورت گرفت که تلفات و خسارات سنگینی بر جای گذاشت و البته گروه طالبان در این منطقه با شکست سختی نیز مواجه گردید و درس مهمی نیز گرفت. حملات انتحاری و تروریستی در حال افزایش است و جبهه های جنگ نیز داغ تر می شود. علاوه بر آن حملات کوچک و هدفمند در شهرهای بزرگ به گونه سازماندهی شده افزایش یافته و سطح خشونت ها نسبت به سال های گذشته در این فصل افزایش چشم گیری داشته است.
این در حالی است که گفتگوها در قطر ادامه دارد و طالبان بر اساس توافقنامه ای که با ایالات متحده امضا کرده است مکلف به کاهش خشونت ها شده بودند. آقای خلیلزاد در آستانه شروع مذاکرات دوحه به رهبری حکومت افغانستان گفته بود که طالبان متعهد به کاهش خشونت ها شده اند و دولت افغانستان را در این زمینه اطمینان داده بود. اما افزایش خشونت ها در روزهای اخیر و به خصوص حملات بزرگی چون حمله بر هلمند و فیروزکوه نشان داد که طالبان به تعهدات خود پابند نیستند و به صلح نمی اندیشند. اصرار گروه طالبان بر کشتار مردم افغانستان به خصوص که اکنون با آمریکایی ها توافقنامه صلح امضا کرده است هیچ توجیهی ندارد و تنها بیانگر خصلت سبوعیت این گروه است. بنابراین پرسش اصلی مردم این روزها این است که آیا گفتگو با چنین گروهی که به چیزی جز کشتن مردم نمی اندیشد نتیجه ای دارد و این که آیا ثمره این گفتگوها و این روند چیزی تحمل خشونت و مصیبت بیشتر برای مردم افغانستان بوده است؟ 
واقعیت این است و نشانه های زیادی نیز وجود دارد که گفتگو با طالبان بیهوده است و تنها به تقویت سیاسی این گروه تروریستی منجر می شود. از روزی که ایالات متحده گفتگو با این گروه را شروع کرده است و می خواهد به هر نحوی که شده ماهی مقصود را از این گفتگو بگیرد، گروه طالبان در موقعیت برتر قرار گرفته است و اکنون همه را بدهکار خویش می داند. واضح است که رهبری ایالات متحده انتخابات مهمی را در پیش رو دارد و پیروزی در این انتخابات به هر قیمتی برای شان ارزش دارد و می خواهد از هر آبی ماهی مقصود بگیرد ولو این که آن ماهی از دریای خون گرفته شود.
متاسفانه باید اذعان کنیم که روند صلح و گفتگویی که اکنون جریان دارد هرگز به نفع مردم افغانستان تمام نشده و نخواهد شد. نمونه کامل آن حملات سنگین بر هلمند و غور است. ده ها نفر تا کنون در این گونه حملات قربانی شده اند و صدها خانواده بر گلم غم نشسته اند. به راستی اگر صلح به این معنی است که مردم افغانستان بیشتر کشته شوند و بیشتر قربانی بدهند چرا ما این روند احمقانه را ادامه بدهیم. روندی که هم اکنون عملا متوقف است و به بن بست رسیده است. طالبان اصرار دارند که گفتگوها بر مبنای توافق میان ایالات متحده و این گروه صورت گیرد و هر تصمیمی گرفته می شود باید بر مبنای همین توافقنامه باشد. این لجاجت طالبان به این معنی است که آنان هنوز هیچ تغییری در باورهای خویش ایجاد نکرده اند و حاضر نیستند کمترین تغییر در باور و روش شان به وجود آید. اصرار دیگر این گروه بر حذف فقه جعفری از گفتگوها نشانه سرکوب هرگونه فکر و عقیده مخالف شان و به مثابه سرکوب مجدد همه اقلیت های قومی و دینی و مذهبی دیگر است.
با توجه به افزایش خشونت ها و با توجه به لجاجت های بیهوده ای که این گروه در مذاکرات از خود نشان می دهد بهتر آن است که هیات مذاکره کننده دولت افغانستان گفتگوها را رسما متوقف کند و تا زمانی که طالبان تن به آتش بس نداده نباید به پای میز مذاکره برود. وقتی گفتگوها و مذاکره هیچ سودی برای مردم افغانستان ندارد و بر عکس سبب قتل و کشتار بیشتر می شود، چرا آن را ادامه دهیم. اکنون زمان آن فرارسیده است که دولت افغانستان برای محافظت از مردم افغانستان و برای حفاظت از قانون اساسی و ارزش های مردم این گفتگوها را تا زمانی که طالبان به تعهدات شان عمل کنند متوقف کند.