اخیرا یکی از مقامات ملل متحد که از نزدیک بر فعالیت های گروه های تروریستی هم چون طالبان، القاعده و داعش و دیگر گروه های افراط گرای تروریستی نظارت می کند با بی بی سی گفته است که مناسبات میان القاعده و طالبان پس از گذشت چندین ماه از امضای توافقنامه با ایالات متحده تغییری نکرده است و روابط این دو گروه هم چنان پابرجا است. در این گفتگو تاکید گردیده است که روابط میان القاعده و طالبان تاریخی است و هر دو طرف در سطح رهبری خود تاکید ورزیده اند که این روابط دو طرف خدشه ناپذیر است و هیچ چیزی نمی تواند میان هر دو گروه فاصله بیندازد.
این در حالی است که یکی از تعهدات طالبان در توافقنامه قطر قطع ارتباط این گروه با القاعده بوده است. اما تا کنون به نظر می رسد که در میدان عمل نیز ارتباط میان طالبان و القاعده مستحکم تر از آن است که مقامات آمریکا فکر می کنند. درتازه ترین مورد فرد شماره 2 القاعده در ولسوالی اندر ولایت غزنی به دست نیروهای امنیتی افغانستان کشته شد و این مساله نشان می دهد که فاصله میان طالبان و القاعده تنها یک خیال باطل از سوی جامعه بین المللی و یک امر محال در نزد رهبران القاعده وگروه طالبان است.
به لحاظ تاریخی میان طالبان القاعده پیوندی برقرار است که هر گونه تصور مبنی بر قطع ارتباط میان این دو گروه تروریستی را ناممکن می کند. اگر یاد مان باشد در سال 2001 وقتی برج های تجارت جهانی در نیویورک مورد حمله تروریستی از سوی القاعده قرار گرفت تنها جایی که برای این گروه امن اعلان گردید افغانستان بود. طالبان با پناه دادن به القاعده و رد درخواست ایالات متحده مبنی بر تحویل سران القاعده به این کشور جنگ طولانی افغانستان را به جان خرید و مردم افغانستان را وارد یک بحران دیگر کرد. حمله آمریکا به افغانستان اگرچه نظام طالبانی را سقوط داد و عصر جدیدی برای مردم افغانستان به ارمغان آورد. اما برای خشونت گروه افراطی و تروریسم مذهبی بهانه های جدیدی نیز خلق کرد. گروه های افراطی و تروریستی چون طالبان القاعده و ده ها گروه خرد و بزرگ دیگر افراطی دو باره به نام جهاد در افغانستان حضور پیدا کردند و اینک نزدیک به دو دهه است که به کشتار مردم با همین می پردازند.
بدون شک در میان گروه های افراطی و تروریستی القاعده نامی آشنا و یک برند جهانی و نام بنیانگذار آن یعنی اسامه بن لادن هم چنان در نزد همه گروه های تروریستی مقدس است. حتی می توان گفت که ایجاد گروه طالبان به نحوی دست پرورده بن لادن است. از زمان های دورتر و عصر جهاد علیه شوروی سابق بسیاری از گروه های جهادی تحت حمایت عرب های افغان بودند که با انگیزه جهاد با شوروی در کنار این گروه ها در جبهه های افغانستان حضور یافته بودند. بن لادن و القاعده از بقایای همان عرب های افغان بودند که در زمان امارت اسلامی طالبان برای خود نظم و تشکیلات منظم برای ظهور در سطح بین المللی ساختند. در ابتدا طالبان را با کمک آی اسی آی ساختند و پس از آن از خدمات بعدی آن بهره مند شدند. اکنون اگر کسی فکر می کند که ارتباط القاعده و طالبان گسستنی است سخت در اشتباه است.
اگرچه در توافقنامه قطر که میان طالبان و ایالات متحده به امضا رسیده است این مساله به گونه روشن از سوی طالبان تعهد شده است. اما امضا کنندگان نیک می دانند که چنین امری ممکن نیست. در واقع اگر میان طالبان و گروه های افراطی چون القاعده پیوندی وجود نداشته باشد تمام فلسفه وجودی این گروه ها از بین می رود. اساسا طالبان و القاعده به وجود آمده اند تا برای خلافت اسلامی در جهان مبارزه کنند و افغانستان بهترین جای برای تحقق چنین امری است. در واقع برقراری حکومت اسلامی با قرائت خاص و نیز جغرافیای تحقق این ایده که افغانستان باشد، ماهیت اصلی هر دو گروه تروریستی طالبان و القاعده را تشکیل می دهد. پیوند طالبان و القاعده هم در آرمان ها و آرزوها و هم در عالم واقع به قدری قوی و محکم است که هر گونه جدایی میان این دو ناممکن به نظر می رسد. مگر این که این دو گروه تروریستی و یا یکی از آن ها کاملا در ماهیت و اهداف خود تغییرات اساسی بیاورد. امری که حداقل فعلا امکان ناپذیر است.