در روزهای گذشته چند حادثه تروریستی و قتل فجیع در کشور فرانسه یک بار دیگر به آشوب جهانی دامن زد و مسلمان را در برابر غرب قرار داد. در این رویارویی بیش از هر کس رهبران سیاسی غربی و نیز رهبران گروه های افراط گرای مذهبی درجهان اسلام نقش داشتند. به این سبب هر کس عقلی در سر دارد باید تلاش کند تا از آشوب جلوگیری کند، نه آن که آشوب ها را شعله ورتر کند.
رویارویی میان مسلمانان و جهان غرب پیشینه طولانی و پیچیده دارد. اما در سال های اخیر تمام این مواجهه به عمل تروریسم بین المللی و واکنش های تند غربی ها در برابر آن خلاصه شده است که نتیجه آن چیزی جز افزایش خشونت ها و دامن زدن به نفرت بیشتر نیست. 
در گذشته ها مواجهه میان غرب و جهان اسلام به حرکت های اصلاح گرایانه و نظریه پردازی های عمیق منجر گردیده بود. در جهان اسلام بیشتر تلاش می گردید که این رویارویی حالت مثبت داشته باشد و از پیشرفت و ترقی تمدن غربی درس گرفته شود و از جنبه های منفی آن جلوگیری به عمل آید. گفتمان مسلط در گذشته تقابل نظامی و ایجاد آشوب دیگر در جهان اسلام به بهانه مقابله با غرب نبود. در غرب نیز شرق شناسی در دانشگاه ها و مراکز اکادمیک تبدیل به یک رشته جذاب شده بود و نظریه های علمی برای توسعه جهان شکل گرفت. اما در سال های اخیر این مواجهه به تقابل خشونت آمیز میان دو طرف منجر گردیده است و بار اصلی این تقابل احمقانه را کسانی باید به دوش بکشند که نه باور به افراط گرایی دارند و نه مواهب تمدن غربی و رفاه موجود در غرب بهره مندند.
در سال های اخیر تروریسم بین المللی یا به قول آقای مکرون رییس جمهور فرانسه تروریسم اسلامی به شدت رشد کرد و از طالبان و القاعده تا داعش چندین ورژن ویرانگر را پشت سر گذاشته است. این که چگونه این گروه های وحشت آفرین و خون آشام رشد کردند و آخرین خشونت ممکن را هر کس به سبک خاص خود به نمایش گذاشتند بماند برای تاریخ و هنوز علل اصلی رشد این گروه ها در هاله ای از ابهام قرار دارد. اما آن چه مسلم است این که بهای وحشی گری این گروه های تروریست را همه جهان و بیش از همه مسلمانان و بیشتر از هر کسی مردم افغانستان پرداختند. مسبب اصلی بیش از نصف جنگ های چهل ساله افغانستان تروریسم و البته به نام های مختلف بوده است. مردم افغانستان بیش از دو دهه است که بدترین رنج ها و مصیبت ها را تحمل کرده اند و همه این رنج ها را تروریسم بر این مردم تحمیل کرده اند. یکی از نمونه های فجیع در روزهای گذشته حمله انتحاری بر یک مرکز آموزشی در غرب کابل است که هنوز رنج ناشی از آن بر وجدان ها سنگینی می کند.
آتش خشونت هر روز از جایی شعله ور می گردد. به نظر می رسد این بار از فرانسه شروع شده است و دارد جهان را به آشوب دیگر می کشاند. قتل فجیع یک معلم و بعد از آن کشتن چند شهروند توسط عوامل گروه های افراطی چون داعش و القاعده به هیچوجه توجیه پذیر نیست. جهان اسلام یک پارچه باید ان را محکوم می کرد و با فرانسویان همدردی می نمود. از سوی دیگر سخنان تحریک آمیز رییس جمهور فرانسه نیز بر شعله های آتش افزود و و افراط گرایی را در جهان اسلام یک بار دیگر به غلیان آورد. تا جایی که در سراسر جهان بیرق های فرانسه به آتش کشیده شد و به ارزش های این کشور اهانت گردید.
متاسفانه هر دو طرف سبب یک چیز گردیدند و آن شعله ور شدن خشم و نفرت هم در جهان اسلام و هم در جهان غرب. این روزها تنفر از میلیون ها مسلمانی که در سراسر جهان غرب مهاجر شده اند و پراکنده اند همه جا را فرا گرفته است. در این طرف نیز خشم و خشونت در سراسر جهان اسلام با آتش زدن تصاویر رهبران غربی و پرچم های کشورهایی چون فرانسه به نمایش گذاشته می شود. تمام این اعمال و رفتارها به این معنی است که جهان به سمت آشوب به پیش می رود و سامانه های آشوب چقدر راحت شعله ور می گردد. درسی که باید گرفت این است که نباید هیچ کدام جهان را به آشوب بکشاند و سامانه های آشوب و خشونت را فعال کند. هر کسی در شعله ور شدن آشوب دستی داشته باشد به همان میزان مقصر است. چه آن کس رییس جمهور فرانسه باشد و چه یک رهبر افراط گرای مذهبی در هر یک از کشورهای اسلامی. سهم ما در جهان باید آرام کردن وضعیت باشد نه به آشوب کشاندن جهان.