دیروز معاون دوم ریاست جمهوری در جمع سخنگویان حکومت که از سراسر افغانستان در کنفرانس ملی اطلاع رسانی اشتراک کرده بودند گفت که انتظار ما این است که رهبری جدید ایالات متحده درباره روند صلح افغانستان بازنگری و ارزیابی مجدد انجام دهد تا مشکلاتی که ایجاد شده است رفع شود و همه جوانب مسئولانه تر و مطابق با حقایق عمل کنند. از گفته‌های معاون دوم رییس جمهور و نیز برخی از اظهارات مقامات حکومتی چنین بر می‌آید که آنان از روندی که تاکنون به رهبری آقای خلیلزاد و به نام ایالات متحده طی شده است، به شدت شاکی‌اند و آن را به نفع افغانستان نمی‌دانند. اکنون پرسش این است که مقامات حکومت از کدام یک از بخش‌های روند طی شده ناراضی هستند و چه باید کرد؟
چنان که در سخنان معاون رییس جمهور هم صراحتا ذکر شده است، ظاهرا حکومت از امتیازاتی که تا کنون به طالبان داده شده است ناراحت است. به خصوص رهایی بیش از شش هزار زندانی به شمول زندانیان خطرناک که به نام طالبان آزاد شده اند؛ بزرگترین اشتباه و به عبارتی بزرگ ترین اجحافی بوده است در حق مردم افغانستان شده است. همان طور که گزارش های امنیتی نشان می‌دهد و همان گونه که معاون رییس جمهور دیروز گفته است اکنون تقریبا اکثریت زندانیان رها شده به جبهه های جنگ برگشته اند و حتی تعدادی از آنان یا کشته شده اند و یا دو باره دستگیر گردیده اند.
مساله مهم تر از رهایی زندانیان احیای مجدد و تبارز طالبان به عنوان یک گروه سیاسی بدون مکلفیت است. گروهی که بیش از سه دهه به قتل و کشتار مردم مشغول بوده است و سران آن باید به عنوان جنایتکاران جنگی محاکمه شوند، در این روزها به عنوان دیپلمات های مورد احترام در سراسر جهان سفر می کنند و بدون داشتن کوچک ترین اداره در داخل افغانستان از طرف مردم افغانستان سخن می گویند و موضع می گیرند. جالب این است که این گروه برخلاف تعهدات خود با ایالات متحده آمریکا هم به حملات تروریستی و جنگ و خشونت شدت بخشیده است و هم از نظام سیاسی آینده سخن می گویند که مبتنی بر شریعت به روایت طالبان باشد. بدون شک این تجدید حیات سیاسی طالبان و طلبکار بودن آن محصول روند انحرافی است که تا کنون در زمینه صلح طی گردیده است. در تمام دو سال اخیر که این روند شتاب گرفته است دولت افغانستان در حاشیه بوده است و هیچ دخالتی به عنوان یک طرف اصلی قضیه در این روند نداشته است. متاسفانه تکبر و غروری که عاید حال طالبان گردیده است و این گروه خود را سرشار از فتح و پیروزی می بیند، محصول عملکرد شخص آقای خلیلزاد نماینده خاص ایالات متحده و نتیجه بی مبالاتی دستگاه سیاسی دونالد ترامپ بوده است.
به فراموشی سپردن همه قراردادها و توافقاتی که میان دولت افغانستان و دولت ایالات متحده در طی سال های گذشته وجود داشته است بخش دیگری از عملکرد قابل تجدید نظر است که مقامات کشور اکنون خواهان احیای دوباره آنها هستند. در نخستین توییت رییس جمهور در واکنش به انتخاب جو بایدن به ریاست جمهوری ایالات متحده و تبریک به وی، از تداوم مناسبات استراتژیک دو کشور سخن به میان آمده است. امری که دو سال است ایالات متحده آن را به کناری نهاده است.
علاوه بر موارد فوق به نظر می رسد که افکار عمومی و ذهنیت مردم افغانستان نیز نسبت به رفتار دو سال اخیر ایالات متحده به شدت آسیب دیده است و بدبینی به اوج  رسیده است. این مساله سبب شده است که جایگاه ایالات متحده به لحاظ اخلاقی در نزد مردم به شدت تنزل یابد. اکنون ما نیازمند جلب اعتماد دوباره و به دست آوردن منزلت و احترام سابق ایالات متحده در نزد مردم هستیم.
با توجه به مواردی که گفته شد اکنون رهبری ایالات متحده باید یک تجدید نظر جدی در عملکرد خود نسبت به افغانستان انجام دهد. ایالات متحده ماموریت مهمی را خود در سال 2001  و پس از حملات القاعده بر مرکز تجارت جهانی به عهده گرفت و آن مبارزه با تروریسم و نابودی آن بود. طبیعی است که این کشور در آن سال با همین شعار و با شعار حمایت از مردم افغانستان و تاسیس نظام سیاسی مبتنی بر دموکراسی در کشور به افغانستان آمد. سقوط طالبان و شکست القاعده در وهله نخست ثمره جدیت و قاطعیت رهبری وقت ایالات متحده بود. اما تداوم جنگ و احیای مجدد تروریسم و گروه های افراطی باز هم نتیجه اشتباهاتی بود که پس از سال 2001 صورت گرفت. اکنون دولت و اکثریت قاطع مردم افغانستان خواهان تجدید نظر ایالات متحده در رفتار گذشته نسبت به تروریسم و گروه های افراطی هستند.