دیروز دو رویداد تلخ و شیرین در شهر کابل رقم خورد. دیروز مردم کابل یک بار دیگر صبح را با صداهای پیاپی انفجار و شلیک راکت های تروریست آغاز کردند. در ابتدا دو انفجار در غرب و جنوب کابل آرامش شهر را بر هم زد و یک ساعت بعدتر شلیک 23 فیر راکت از یک موتر در شمال کابل به سمت قلب شهر برنامه‌های شهروندان و اکثر دفاتر دولتی را به‌هم ریخت. انفجارها و راکت‌های دیروز به طور کورکورانه به مردم ملکی آسیب زد و همه قربانیان نیز مردم بی‌دفاع و ملکی بودند. این حملات کور نشان از ماهیت مسخ‌شده و غیر انسانی تروریسم دارد و چندان تازگی هم ندارد. هدف تروریست‌ها و حامیان اصلی این تبهکاران تنها ویرانگری و ایجاد رعب و وحشت بیشتر است. از این رو تداوم خشونت و تباهی در قالب حملات تروریستی کور خبر تلخ و ناگوار برای مردم بود.
از سوی دیگر در یک اقدام بی‌پیشینه اعضای مجلس نمایندگان به همه اولین گروپ از وزرای پیشنهادی حکومت رای اعتماد دادند و در رای‌گیری دیروز تکلیف ده وزارت‌خانه کلیدی مشخص شد و بسیاری از این ادارات پس از سال‌ها سرپرستی به طور قانونمند صاحب وزیر شد. این خبر تا حد زیادی در شرایط کنونی یک خبر مسرت‌بخش و امیدوارکننده بود. در شرایطی که وضعیت زندگی مردم و هم‌چنین وضعیت امنیتی و سیاسی کشور با تصمیمات جدید همکاران بین‌المللی مبنی بر خروج زودهنگام از افغانستان و نیز رجزخوانی های طالبان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، این تصمیم مجلس نمایندگان مبتنی بر مصالح کلان کشور و منافع ملی بود. از این جهت پس از سال‌ها برای نخستین بار مردم از تصمیم خانه ملت احساس رضایت و قناعت کردند.
تصمیم مجلس نمایندگان علاوه بر این که خوشحالی مردم و البته حکومت را در پی داشت دارای پیام‌های واضح سیاسی نیز بود و از این جهت نیز دارای اهمیت خاصی است. یکی از مهم‌ترین پیام‌های تصمیم مجلس نمایندگان متوجه تروریست‌ها و حامیان تروریسم و کسانی است که سال‌ها به تخریب افغانستان همت گماشته اند. پیام روشن بود و آن این‌که اراده برای پایان خشونت و تباهی در متن مردم افغانستان جدی است و کسی در این کشور نیست که خواهان تداوم ویرانی و تباهی باشد. به همین خاطر هیچ چیزی و هیچ گروهی نمی‌تواند جلو تصمیم و اراده مردم افغانستان مبنی بر پیشرفت و ترقی را بگیرد. ممکن است مدتی این روند با تاخیر مواجه شود ولی در نهایت این مسیر طی شدنی و شکست تروریسم حتمی است.
پیام دیگر تصمیم مجلس نمایندگان به همکاران بین المللی افغانستان است که هر روز با انذار و تبشیر گاهی سخن از بیرون شدن و گاهی سخن از ماندن می‌زنند. واقعیت این است که هنوز بسیاری از زیرساخت‌هاسیاسی و امنیتی کشور متکی به همکاری خارجی‌ها و کشورهای هم‌پیمان افغانستان است. ولی این اتکا و وابستگی نمی‌تواند دایمی باشد و روزی باید مردم افغانستان بر اساس قواعد حقوقی و اراده خود حیات جمعی خویش را سامان بخشند. تصمیم دیروز خانه ملت نشانه مهمی در این زمینه بود.
پیام دیگر تصمیم مجلس نمایندگان برای مردم، دولت و همه جناح‌های سیاسی افغانستان بود. از این زاویه خانه ملت نشان داد که ما هم می‌توانیم به عنوان یک ملت در کنار همدیگر و با تفاهم و بدون تقابل‌های سیاسی، سمتی، مذهبی، زبانی و قومی زندگی کنیم و در باره سرنوشت سیاسی خویش به عنوان یک ملت واحد تصمیم بگیریم.
همه ما می‌دانیم و تجربه‌های تلخی از تقابل‌های سیاسی در کشور داریم که این تضادها معمولا خود را همواره در هنگام انتخابات و رای‌گیری‌ها نشان داده است. در سال‌های گذشته مساله رای اعتماد به اعضای پیشنهادی کابینه تبدیل به یک معضل شده بود. معمولا شکاف‌های سیاسی میان قوای مجریه و مقننه و هم‌چنین شکاف‌های قومی در روند رای اعتماد تبارز می‌کرد و در نتیجه کشمکش‌های سیاسی و قومی منافع کلان کشور قربانی می‌شد. اما خوش‌بختانه دیروز این شکاف‌ها سر بر نیاورد و همه کاندیدوزیران به گونه متوازن رای گرفتند و معلوم گردید که مسایل قومی و سیاسی در این دوره بر تصمیم نمایندگان مجلس تاثیری نداشته است.
امید می‌رود که تصمیم دیروز مجلس نمایندگان سرآغاز حرکت‌های تازه و رفتارهای ملی از سوی همه نهادها به شمول دولت و جناح‌های سیاسی گردد و همه ما از این نمونه قابل ستایش درس بگیریم و بیاموزیم که اگر افغانستان به ثبات برسد منافع همه ما تامین می‌گردد و اگر ما تبدیل به یک ملت واحد نشویم، هیچ کسی سود نخواهد برد. از این روز منافع ملی و مصالح کلان کشور باید در صدر اولویت‌های همه قرار گیرد.