روز پنجشنبه گذشته یک گروه فراجناجی متشکل از کارشناسان نظامی، سناتوران کارکشته، تحلیل گران سیاسی در ایالات متحده گزارش مشورتی را برای رهبری جدید ایالات متحده در باره افغانستان ارایه کرد که حاوی نکات جدید و جالبی است. بر اساس این گزارش هشتاد صفحه ای که به رهبری جدید ایالات متحده ارایه شده است حمایت از نهادهای رسمی به خصوص نهادهای امنیتی، تداوم حمایت از دولت مشروع و قانونی افغانستان، مجبور ساختن طالبان به خاطر تحقق تعهدات از سوی این گروه، تاخیر در خروج نیروهای نظامی ایالات متحده از افغانستان، تضمین به وجود  آمدن یک صلح پایدار و هم چنین تضمین روی کار آمدن یک دولت با ثبات، مستقل و دموکراتیک بخشی از نکات برجسته آن است. بر اساس این گزارش و نکات مهمی که در آن گنجانده شده است  شکل گیری یک دیدگاه مثبت نسبت به افغانستان در ایالات متحده بار دیگر مطرح گردیده است.
طی دو سال گذشته سیاست های رهبری قبلی ایالات متحده به دلایلی به سمتی پیش رفت که افغانستان از مرکز توجه این کشور خارج شده بود و روند صلح افغانستان برخلاف مصالح و منافع مردم افغانستان پیش رفت. در روندی که طی دو سال گذشته به رهبری اقای خلیلزاد نماینده خاص ایالات متحده در امور صلح افغانستان صورت گرفت دولت افغانستان عامدانه منزوی شد و به حاشیه رفت و طالبان به تدریج تقویت شد و از یک گروه تروریستی تحت تعقیب با حفظ وجهه تروریستی و خشونت آمیز خود به یک گروه سیاسی و دیپلماتیک نیز تبدیل گردیده است. این سیاست یک جانبه ایالات متحده در طی دو سال گذشته دیدگاه ها و ذهنیت عمومی را در جامعه افغانستان به شدت علیه آن کشور منفی ساخته بود. در طی دو سال گذشته از نگاه مردم افغانستان نه تنها جنگ در برابر تروریسم شکست خورده به نظر می رسید؛ بلکه به لحاظ اخلاقی به شدت تنزل کرده بود. در دو سال اخیر صداقت و تعهد ایالات متحده به پیمان های امنیتی و استراتژیک این کشور با افغانستان زیر سوال رفت و همه مردم با سیاست ها و شعارهای این کشور بی باور شده بود. اما اکنون به نظر می رسد که زمان برای یک سیاست منطقی و آرام در برابر افغانستان و در مبارزه با تروریسم فرا رسیده است و امیدواریم که اعتماد میان افغانستان و رهبری جدید ایالات متحده دو باره برگردد.
طی دو سال گذشته نه تنها باورعمومی به شعارها و اهداف ایالات متحده در افغانستان کمرنگ شده بود؛ بلکه میان دو دولت نیز یک بی اعتمادی پنها شکل گرفته بود. آخرین مورد از نشانه های این بی اعتمادی عدم پذیریش آقای خلیلزاد در آخرین سفرش به افغانستان از سوی رهبری حکومت افغانستان بود. قبلا نیز مجادلات سخت و تندی میان رییس جمهور غنی و خلیلزاد در باره روند صلح به وجود آمده بود. اما هر بار که به افغانستان می آمد با رهبری حکومت افغانستان دیدارهایی می داشت و گزارش های خود را ارایه می کرد. اما در آخرین سفرش به کابل که چندین روز در افغانستان ماند، بیشترین دیدارهایش با رهبران جهادی و چهره های سیاسی گذشت و رییس جمهور غنی او را به حضور نپذیرفت.
شاید این اولین بار بود که رییس جمهور افغانستان نماینده خاص ایالات متحده را به حضور نمی پذیرفت و قاعدتا باید یک انعکاس جدی و تند در ایالات متحده را بر می انگیخت؛ اما دیدیم که هیچ کسی در ایالات متحده از این رفتار رهبری دولت افغانستان ابراز نارضایتی و ناراحتی نکرد. نفس این بی پروایی به خلیلزاد در میان رهبری جدید ایالات متحده نشان از افول سیاست های ترامپی در این کشور دارد. این که آقای خلیلزاد در کاخ سفید جایگاه سابق خود را ندارد و بی پروایی دولت افغانستان نسبت به او بی پروایی به دولت ایالات متحده و رهبری آن تلقی نمی گردد، نشان خوبی برای افغانستان است. هم چنین وزیر خارجه جدید ایالات متحده نیز ابراز داشته است که رهبری جدید این کشور نسبت به توافقنامه قطر و هم چنین در باره سیاست های این کشور نسبت به افغانستان تجدید نظر خواهد کرد.

در مجموع تمام نشانه ها از شکل گیری سیاست های جدید در ایالات متحده نسبت به افغانستان حکایت دارد و انتظار می رود که رهبری جدید ایالات متحده بار دیگر افغانستان را در مرکز توجه خود قرار دهد و تصمیماتی را که در باره افغانستان می گیرد مردم محور و مبتنی بر واقعیت های جدید در این کشور باشد.