دیروز قرارداد ساخت بند شاتوت میان وزرای خارجه هند و افغانستان و با حضور رهبری دولت های هر دو کشور به امضا رسید. بر اساس این قرارداد بند شاتوت که در ظرف سه سال ساخته خواهد شد، 286 میلیون دالر هزینه بر می دارد که از سوی کشور هند پرداخت خواهد گردید. این بند که بر روی دریای کابل ساخته می شود آب آشامیدنی دو و نیم میلیون شهروند کابلی و آب بیش از چهار هزار هکتار از مزارع اطراف کابل را تامین خواهد کرد. با توجه بحران آب در شهر کابل این پروژه یکی از ماندگارترین و مفیدترین کارهایی خواهد بود که هیچگاه مردم افغانستان آن را از یاد نخواهد برد. هندوستان در سال های گذشته در سراسر افغانستان پروژه های زیربنایی زیادی را تمویل کرده است که بند سلما در ولایت هرات تنها یک نمونه از آن ها است. این کشور پس از سال 2001 و روی کار آمدن نظام سیاسی جدید در افغانستان یکی از بهترین همکاران بین المللی افغانستان و حامی مردم ما بوده است. به همین خاطر هر بار که هندوستان کار مفیدی در کشور ما انجام می دهد ناخودآگاه به یاد کشورهای همسایه می افتیم و آرزو می کنیم که کاش همسایه های افغانستان نیز از هندوستان الگو بگیرند.
همسایه جنوبی افغانستان که درست یکی از انگیزه های اصلی اش از مداخله در امور افغانستان و تمویل ده ها گروه تروریستی رقابت با کشور هندوستان است باید پیش از هر اقدامی از رقیب خود هندوستان الگو بگیرد. جالب این است که برخی از مسولان پاکستانی در ماه های اخیر علنا اظهار داشته اند که اگر ما دست از مداخله در افغانستان برداریم، هندوستان اهداف خود را از طریق این کشور به پیش خواهد برد.  در حالی که این یک تصور باطل است. تا جایی که مردم افغانستان به یاد دارند و تا جایی که دستگاه سیاست خارجی کشور ارزیابی کرده است و تا جایی که از تجربه همکاری های هندوستان با افغانستان بر می آید این کشور هیچگاه اهداف خرابکارانه در افغانستان نداشته است.
هندوستان علاوه بر تمویل پروژه های زیربنایی در افغانستان صدها پروژه کوچک از قبیل تعمیر مکاتب، استدیوم های ورزشی، ساختمان های ادارات دولتی و کمک به بخش کشاورزی در سراسر افغانستان تمویل و تجهیز کرده است. به همین خاطر نام این کشور در ذهنیت عموم مردم افغانستان به عنوان یک دوست خوب و قابل احترام جا باز کرده است. شاید کسی را در افغانستان نیابیم که از هندوستان عقده به دل داشته باشد و همان نگاهی را به آن داشته باشد که نسبت به سایر کشورهای مداخله گر و استفاده جو دارند. البته حساب گروه های تروریستی که برای بر هم زدن مناسبات نیک دو کشور ماموریت یافته است جدا است. اما همان گروه ها نیز هرگز نتوانسته اند خللی در نیات نیک مردمان دو کشور ایجاد کنند.
در این روزها همسایه غربی افغانستان نیز ظاهرا از آب گیری در بند کمال خان و بهره برداری از بند سلما در هرات ناخرسند دیده می شود. گزارش هایی از مداخلات پنهان این همسایه در بخش هایی از کشور و روابط قوی و مستحکم آن با گروه های تروریستی از جمله گروه طالبان با هدف اخلال در توسعه و انکشاف افغانستان مرتب نشر می شود. جنجال هایی که در میان مقامات سیاسی این کشور در باره بند کمال خان برخاسته است نیز نشان دهنده عصبانیت و ناراحتی این کشور است.
اما امیدواریم که مسولان هر دو همسایه جنوبی و غربی به سخنان کلیدی دیروز ناندرا مودی نخست وزیر هندوستان در هنگام امضای توافقنامه ساخت بند شاتوت به درستی گوش دهند و بدان توجه کنند. زیرا در سخنان آقای مودی درس های عمیق و استراتژیک نهفته است. او گفت که صلح و آرامش در افغانستان به منزله آرامش در منطقه است و اگر افغانستان آرامش نداشته باشد هیچ کس احساس آرامش نخواهد کرد. این سخنان می تواند آموزه بزرگ برای همه کشورهای منطقه و به خصوص همسایگان افغانستان باشد. همسگایان افغانستان نه تنها برای آرامش و صلح در افغانستان بلکه برای تضمین یک آینده سرشار از امید و صلح در منطقه و کشور خود از کشورهای دیگر و به خصوص هندوستان الگو بگیرند و به جای ماجراجویی و مداخله در امور افغانستان در امنیت، توسعه و ثبات این کشور نقش مثبت بگیرند.