جمعه شب هنگام افطاری در شهر پل علم مرکز ولایت لوگر یک موتر مملو از بمب های جاسازی شده منفجر گردید که در آن نزدیک به 30 کشته و 110 نفر نیز مجروح شدند. این انفجار در نزدیکی یک شفاخانه ملکی و محل بودوباش مسافرین صورت گرفت و همه کشته شدگان و مجروحان آن از مردم ملکی بوده اند. گفته شده است تنها بیست تن از کشته شدگان دانش آموزنان متعلق به یک ولسوالی و یک منطقه و کتله قومی بوده اند که برای گذراندن امتحانات کانکور به مرکز پل علم آمده بوده اند. بخش زیادی از آسیب دیدگان بیماران ساکن در شفاخانه ملکی بوده اند. این حادثه بدون شک از مصادیق بارز جنایت علیه بشریت و در عین حال نشانه روشن از حضور قدرتمند تروریسم بین المللی در افغانستان است. این در حالی است که ایالات متحده و شرکای بین المللی افغانستان پس از بیست سال جنگ با تروریسم دیروز رسما خروج نیروهای خود را از افغانستان آغاز کرده اند و گفته اند که القاعده در افغانستان شکست خورده است و ماموریت شان به عنوان جبهه ضد تروریسم خاتمه یافته است. رییس جمهور ایالات متحده در نخستین سخنرانی خود در کنگره گفت که این کشور در افغانستان به اهداف خود دست یافته است و دیگر نیاز به حضور نظامی در این کشور نداریم. اکنون این پرسش در ذهن هر انسان این سرزمین خلجان می کند که بدون شک نه تروریسم شکست خورده است و نه پیروزی به دست آمده است، پس ایالات متحده و جامعه بین المللی برای کدام ماموریت در افغانستان هجوم آورده بودند؟
همه به یاد می آوریم که در آغاز حمله ایالات متحده به افغانستان و سقوط دادن نظام طالبان امیدواری های بسیار برای یک افغانستان نوین و برقراری یک نظام سیاسی دموکراتیک و با ثبات به وجود آمد. زیرا ایالات متحده و شرکای بین المللی آن در قالب جبهه ضد تروریسم و با هدف سرکوب تروریسم در افغانستان حضور یافته بودند. به همین خاطر امید می رفت که تروریسم در افغانستان نابود شود جهان از شر افراط گرایی و تروریسم بین المللی نفس آرام بکشد. اما متاسفانه اینک پس از بیست تداوم جنگ و خشونت در افغانستان تنها بن لادن و ملا عمر از بین رفته اند و دیگر هیچ تغییری نه در باورها و اهداف تروریسم و نه در تشکیلات تروریستی و مخوف آن ها به وجود نیامده است.
از دو سال پیش که گفتگوها میان ایالات متحده و طالبان شتاب گرفت و این گفتگوها منجر به امضای توافقنامه میان دو طرف در دوحه گردید گروه طالبان به تدریج هم در عرصه نظامی و جنگ و هم در عرصه سیاسی تقویت گردیده است. گروه طالبان در این دو سال از یک گروه تحت تعقیب تروریستی به یک گروه سیاسی و دیپلماتیک و به عنوان یک طرف قضیه تبدیل گردیده است. البته این تغییر تنها در میزان قدرت و مشروعیت طالبان بوده است. وگرنه در ماهیت تفکر و عمل طالبان نه تنها تغییری حاصل نشده است بلکه بسی وحشیانه تر از گذشته دست به کشتار و قتل عام مردم ملکی و بی دفاع می زنند. نمونه روشن این چهره طالبان انفجار مرگ بار در پل علم ولایت لوگر است. همه کشته شدگان و آسیب دیدگان مردم ملکی و بخش زیادی از آن ان متعلمینی بوده اند که برای شرکت در کانکور سراسری از مناطق دوردست به مرکز ولایت آمده بودند. یک روز قبل تر از آن هفت نفر از نمازگزاران که از نماز تراویح بر می گشتند به شکل فجیع در بغلان قتل عام شدند. در روزهای گذشته نحوه رفتار طالبان را در ولسوالی ارغنداب قندهار شاهد بودیم که چگونه زیربناهای افغانستان را تخریب کرده اند.
اکنون ادعای رییس جمهور ایالات متحده مبنی بر این که تروریسم شکست خورده و ایالات متحده در افغانستان به اهداف خود دست یافته بیش از هر زمان دیگر خنده دار و مضحک به نظر می رسد. زیرا در افغانستان تروریسم شکست نخورده است بلکه قوی تر از گذشته در صحنه حضور دارد. نمونه روشن آن اوج خشونت هایی است که در این روزها در سراسر افغانستان می بینیم. البته باید یادآوری کنیم که تروریسم شکست نخورده است ولی پیروز نیز نشده است. جالب است که ایالات متحده ادعای شکست تروریسم را دارد و طالبان ادعای فتح و پیروزی بر کفار را سر می دهند. اما باید تاکید کنیم که هر دو مدعا خنده دار است. زیرا نه تروریسم شکسته خورده است و نه طالبان فاتح میدان هستند.
طالبان نمی توانند ادعای فتح و پیروزی داشته باشند. زیرا کشتار مردم بی گناه و حفاظت از پایگاه ای ایالات متحده هرگز به معنای پیروزی و فتح نیست. طالبان به لحاظ عمل خشونت آمیز و کشتار بی رحمانه مردم بی گناه افغانستان بیش از هر زمان دیگر قوی تر ظاهر شده اند. ولی به لحاظ منطق جنگ و خشونت بیش از هر وقت دیگر تضعیف گردیده اند. طالبان پس از توافقنامه دوحه به طور واضح از پایگاه های نظامیان خارجی محافظت کرده اند و در طرف دیگر دست به کشتار مردم بی گناه افغانستان زده اند. بدون تردید این تغییر جهت نمی تواند فتح و پیروزی قلمداد شود. از سوی دیگر ادعای ایالات متحده مبنی بر شکست تروریسم نیز خنده دار است و کشتارهای اخیر و قتل عام مردم بی گناه نشانه های روشن از حضور و تقویت تروریسم در افغانستان است. بنابراین تروریسم شکست نخورده است و قوی تر از گذشته در صحنه حضور دارد.