دیروز نخست وزیر استرالیا اعلام کرده است که به دلایل امنیتی سفارت این کشور در کابل تعطیل می شود و سفارت این کشور در کابل نیز این موضوع را تایید کرده و ابراز امیدواری کرده است که این تصمیم موقتی باشد و برای همیشه سفارت تعطیل نشود. قبلا ایالات متحده نیز از کارمندان سفارت خود خواسته بود که افغانستان را ترک کنند و تنها کارمندانی که حضور شان ضروری است در سفارت باقی بمانند. هم چنین در هفته های گذشته خبرهایی مبنی بر تعطیلی سفارت بریتانیا مقیم کابل نیز به نشر رسیده بود. قبلا خبرهای تایید ناشده از تعطیلی پانزده سفارت مقیم کابل رسیده بود. اما به نظر می رسید که شایعه باشد. اما اکنون کم کم آن خبر به واقعیت مبدل می شود. از نگاه حقوقی کشورها حق دارند که وقتی بر جان اتباع و کارمندان خود در یک کشور دیگر احساس خطر می کنند در باره تعطیلی یا تداوم فعالیت های نمایندگی سیاسی خود در ان کشور تصمیم بگیرند. اما تصمیم هایی که اخیرا اتخاذ می گردد و با لحن خاصی رسانه ای می شود موضع گروه های تروریستی را تقویت می کند و به نفع این گروه ها تمام می شود. امری که در کنار بسیاری از اقدامات دیگر همکاران بین المللی افغانستان تا کنون موقف گروه طالبان را تقویت کرده است و نوعی همکاری غیر مستقیم با این گروه و دیگر گروه های تروریستی محسوب می گردد.
اگرچه اما و اگرهای بسیار در باره ارتباطات استخباراتی بسیاری از کشورهای عضو جبهه ضد تروریسم با گروه های تروریستی وجود دارد و نشانه های زیادی نیز در این زمینه تا کنون نمایان شده است. اما در باره همکاری غیر مستقیم و رفتارهایی که به تقویت تروریست ها می انجامد شکی وجود ندارد. بسیاری از تصمیم ها و رفتارهایی که در طی سال های اخیر به طور یک جانبه و بدون در نظرداشت نظر دولت افغانستان از سوی همکاران بین المللی اتخاذ شده است تنها به سود گروه های تروریستی و گروه طالبان و به طور آشکار به تضعیف دولت افغانستان و نهادهای امنیتی کشور منجر گردیده است.
از روزی که جامعه بین المللی به رهبری ایالات متحده به افغانستان هجوم آورد و حکومت طالبان سقوط داده شد امیدواری های بسیار به وجود آمد. مردم افغانستان مطمین شدند که جامعه بین المللی پس از یک دهه فراموشی افغانستان دو باره به سوی ما توجه کرده است و این توجه منجر به ایجاد سیستم سیاسی جدید و دستاوردهای تاریخی نیز گردید. طی دو دهه مردم افغانستان علاوه بر مبارزه با  تروریسم در عرصه های دیگر صاحب دستاوردهایی شدند که هرگز حاضر نیستند آن ها را از دست بدهند. نهادینه شدن روندهای دموکراتیک، آزادی های زنان، آزادی بیان و رسانه، آموزش زنان و دختران، نهادینه شدن ارزش های حقوق بشری، اعمار زیربنای قانونی و اداری کشور، پروژه های انکشافی و نهادینه شدن نهادهای قدرتمند امنیتی و نهادهای دولت بخشی از دستاوردها است. بدون تردید این دستاوردها تحت حمایت و همکاری جامعه بین المللی به وجود آمده است. اما از یاد نبریم که حضور نظامی و مسلح جامعه بین المللی علی رغم کمک به دولت افغانستان زمینه تقویت گروه های تروریستی و افراطی را نیز فراهم کرده است. حضور نظامی جامعه بین المللی تنها فاکتوری بوده است که مدعیات طالبان و دیگر گروه های همکار آن را مشروعیت بخشیده و آن ها به بهانه جهاد علیه اشغال خارجی ذهنیت بخشی از مردم افغانستان راضی نگه داشته اند و با همین شعار به حیات خویش ادامه داده اند.
از سوی دیگر در سال های اخیر خالی کردن تدریجی پشت دولت افغانستان از سوی همکاران بین المللی به طور آشکار منجر به تقویت گروه طالبان انجامیده است. همکاران بین المللی افغانستان انتخابات ریاست جمهوری اخیر افغانستان را حمایت نکردند و به موازات آن به گفتگوهای استراتژیک با گروه طالبان رو آوردند که منجر به امضای توافقنامه قطر شد. این گفتگوها و روند کنونی صلح موقف طالبان را در سطح جهانی مشروعیت بخشید و به یکباره منجر به احیای مجدد این گروه شد. میدان داری طالبان در عرصه های سیاسی و نظامی به تضعیف و انزوای دولت افغانستان در روند صلح منجر گردید. اکنون بسیاری از مردم افغانستان به شعارهای همکاران بین المللی بی باور شده  اند و کاملا خود را در مبارزه با تروریسم تنها می بینند.
در طی ماه های اخیر بسیاری از بلواهای رسانه ای که به سود طالبان به راه انداخته شده اند نوعی همکاری غیر مستقیم با این گروه تلقی می گردد. همکاران بین المللی در هفته های اخیر چندین بار از آغاز جنگ های داخلی و تشدید جنگ علیه دولت افغانستان سخن گفته اند. ما قبلا نیز بارها تاکید کرده ایم که همکاران بین المللی وقتی از افغانستان می روند، خدا حافظ شان ولی نباید کاری کنند که با انجام تبلیغات رسانه ای به سود طالبان روحیه این گروه را تقویت بخشند. در آخرین مورد راه اندازی سروصدای تبلیغاتی در زمینه تعطیلی سفارت خانه ها و خروج کارمندان ملکی از افغانستان می تواند بخشی از همکاری غیر مستقیم با طالبان باشد. ممکن است همه تصمیمات فوق از روی تعمد نباشد ولی نتیجه آن ها مسلما بر ضرر مردم و دولت افغانستان و سود گروه های تمام شده است. همین مساله نوعی همکاری غیر مستقیم با تروریسم محسوب می گردد.