صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

آیا صلح یک پروژه خارجی است؟

-

بر اساس اعلام وزارت صلح شماری از اعضای هیات مذاکره کننده امروز به دوحه قطرمی روند. قبلا گروه طالبان نیز خواستار تداوم مذاکرات در دوحه قطر شده بود. از سوی دیگر حامد کرزی رییس جمهور پیشین افغانستان در یک سخنرانی گفته سات که صلح یک پروژه خارجی است و باید از دست خارجیان بیرون گردیده و تبدیل به یک پروژه ملی شود. با توجه به این که روند صلح تبدیل به یک معما گردیده و از رفتن تازه هیات مذاکره کننده به قطر هم چندان امیدی بر نمی خیزد، اکنون پرسش اساسی این است که چرا این روند تا کنون هیچ نتیجه ملموسی نداشته و آیا به گفته حامد کرزی این پروسه در دست خارجیان است و به تعبیری آیا صلح افغانستان یک پروژه خارجی است؟
شاید یکی از بهترین سخنانی که آقای کرزی در سال های پسین در باره صلح گفته است همین سخن است. باید اذعان کنیم روندی که تحت عنوان صلح در سال های پسین به راه افتاده است و تنها نتیجه آن تداوم حیات تروریسم و تقویت گروه طالبان بوده است پروژه خارجی است و متاسفانه افغان ها در آن نقش تاثیرگذار ندارند. اگر افغان ها، چه در جانب طالبان و چه در جانب جمهوری اسلامی افغانستان بازیگران اصلی عرصه صلح می بودند، کنون ما شاهد این همه رنج و خشونت نمی بودیم. دلیل ناکامی روند صلح این است که این روند تبدیل به پروژه شده و هر کشوری اهداف سیاسی خود را در آن تعقیب می کند.
دولت افغانستان به خصوص در سال های اخیر از سوی شرکای بین المللی خود به حاشیه برده شده است. اگر دقیق تاریخ و روند مذاکرات و در نهایت امضای توافقنامه میان ایالات متحده و گروه طالبان را در نظر بگیریم در خواهیم یافت که چگونه به صورت تعمدی نقش دولت افغانستان در این روند نادیده گرفته شد و به تدریج به حاشیه رفت. متاسفانه بدون این که کمترین نشانه ای از صلح درفضای خشونت بار و جنگی افغانستان ظاهر شود تا کنون همکاران بین المللی افغانستان امتیازات زیادی از دولت به نفع گروه طالبان گرفته است. رهایی نزدیک به شش هزار زندانی طالبان از زندان های افغانستان تنها یک نمونه است. موردی که حتی دولت افغانستان آن را یک اشتباه تاریخی خوانده است. علاوه بر آن نام گروه طالبان و بسیاری از رهبران آن از لیست سیاه خارج شده اند و اکنون گروه طالبان به عنوان یک گروه سیاسی در حال دیپلماسی در سطح بین المللی است. این در حالی است که این گروه  نه تنها در جنگ و خشونت کاهش نیاورده است بلکه خشونت ها را تشدید نیز کرده است. با توجه به رویدادهای یک جانبه ای که در روند صلح اتفاق افتاده است نقش و تاثیرگذاری دولت افغانستان به نظر می رسد عمدا کاهش یافته و یا کاملا بی اثر گردیده است.
در طرف طالبان نیز تصمیم گیرنده اصلی این گروه نیست. کشورهای مختلف در جهت گیری های سیاسی این گروه نقش مستقیم دارند. به خصوص همسایه جنوبی افغانستان در تمام فعالیت های سیاسی و نظامی طالبان مسلط است و هیچ چیزی پنهان از چشم این کشور نه صورت می گیرد و نه کسی توان انجام کاری را بدون اجازه این کشور دارد. طالبان یک گروه آلت دست و ابزار برای جنگ نیابتی پاکستان در افغانستان است. طالبان حتی در مذاکرات صلاحیت یک امر کوچک در روند صلح را ندارند. به همین خاطر هر لحظه و هر ساعت با اسلام آباد در تماس هستند که از آن جا هدایت بگیرند تا چه چیزی بگویند و یا چه چیزی را نگویند. بنابراین طالبان نیز برخلاف مدعایی که دارند هیچ اراده ای از نزد خویش ندارند و مانند عروسک با دستان بیگانه کوک می شوند و با همان دستان آرام می شوند و خاموشی اختیار می کنند.
کشورهای خارجی دخیل در قضیه افغانستان هر کدام پروسه خاص خود را دارد و هرگز منافع مردم افغانستان و آرامش در کشور ما برای شان مساله ای نیست. به عنوان مثال قطر به عنوان یک کشور کوچک در حزوه خلیج فارس آن قدر دیپلماسی کرد و تعلل به خرج داد تا کنفرانس استانبول را تحت شعاع قرار دهد. وقتی قطر با سرنوشت صلح افغانستان چنین بازی می کند، ایالات متحده، پاکستان، روسیه، ایران و هر یک از کشورهای ذی نفع جای خود دارد.
در مجموع می توان با قاطعیت تمام گفت که روند صلح افغانستان پروژه ای است که افغان ها در آن نقش و صلاحیتی ندارند و همه چیز در دست خارجیان است. عرصه عملی صلح و آن چه در میدان رخ می دهد نیز همین موضوع را تایید می کند که صلح افغانستان یک پروژه در دست خارجیان است.

دیدگاه شما