شهروندان اهل هنود و سیگ در ولایت ننگرهار، مراسم تجلیل از ۳۲۰مین جشن «ویساک» را در این ولایت آغاز کردند.
این جشن که به مثابۀ جشن نوروز برای شهروندان اهل هنود و سیک به حساب می ‎آید، برای سه روز ادامه دارد.
در مراسم آغاز این جشن در ولایت ننگرهار، شماری از مقام های دولتی، باشندگان ننگرهار شرکت کرده بودند.
در این جشن، شهروندان کشور ترانه‌ها خواندند و نیز برای مهمانان ومقام ‎های دولتی چندین نوع غذا فراهم کرده‌اند.
جسبیرسنگ، یکی از شهروندان اهل هنود در جلال آباد در این‌باره گفت: «در این جشن شمار زیاد از شهروندان ننگرهار شرکت کرده اند و ما سپاسگزاری می ‎کنیم. این جشن برای این است که کدورت‌ها و دلخوری ‎ها را کنار بگذاریم با هم اتحاد کنیم.»
اجیت سینگ، باشندۀ دیگر جلال آباد نیز افزود: «در این روز، ما برنامه ‎های ویژه ‎ای داریم؛ چوب بازی می ‎کنیم، موسیقی می ‎نوازیم و رقص و پایکوبی می ‎کنیم.»
محمد گلاب منگل، والی ننگرهار نیز که در این مراسم شرکت کرده بود، بر فراهم سازی شرایط زندگی بهتر به شهروندان اهل هنود و سیک کشور تأکید ورزید: «من به این ‎ها اطمینان می ‎دهم که تمامی مشکلات آن ‎ها چه در بخش ملکیت ‎ آنان،حقوق مدنی آنان و یا در بارۀ آموزش فرزندان آنان است، مرفوع خواهند شد.»
جشن ویساک در کابل
اما، باشنده ‎گان اهل هنود و سیک در کابل، قرار است جشن ویساک یا سالروز اعلام هویت سیک ‎ها را به روز شنبه، تجلیل کنند.
در آستانۀ این جشن، شماری از مقام ‎های حکومتی، روز پنج شنبه در درمسال هندوها در کارتۀ پروان برای شرکت در این جشن دعوت شده بودند.
یعقوب احمدزی، معین وزارت سرحدات و قبایل یکی از این مهمانان بود: «اکنون نسبت به گذشته، مشکلات این ها حل شده اند و من می ‎خواهم کسانی ‎که در میان این ها دانش دارند در ادارات جذب شوند.»
این شهروندان سیک و هندوباور کشور، می‌گویند که  بسیاری از مشکلات فرا راه زندگی شان در افغانستان هنوز پابرجا استند.
انارکلی هنریار، عضو مجلس سنا در این باره گفت: «متأسفانه که هم اکنون در ولایت هلمند، کسی از هندوها و سیک ها نیستند و آن ها رفته‌اند و آن ها مشکلات حتا برای سوختاندن اجساد شان داشتند.»
فرزندان شهروندان سیک و هندوباور کشور می ‎گویند که برای آموزش و پرورش، با مشکل رو به‌رویند.
دلویندر، یکی از دانش آموزان اهل هنود در کابل است. او اکنون به دلیل این ‎ ‏که فاصلۀ تنها مکتب ویژۀ آنان، از خانه اش زیاد است، به این مکتب نمی‌رود.
دلویندر، آموزگار خصوصی دارد و در خانه زبان می‌آموزد تا بتواند در مکتب ‎های دیگری که به زبان فارسی و یا پشتو آموزش می ‎دهند، برود: «ما می ‎‎ ‏خواهیم که مثل خواهران و برادران خود به مکتب دیگر برویم و چیزهای دیگر بخوانیم و تحصیلات عالی داشته باشیم.»
آمارها نشان می‌دهند که شهروندان سیک و هندوبار کشور، اکنون تنها در ولایت ‎های کابل، ننگرهار و غزنی، زندگی می ‎کنند و ۶۸ عبادتگاه در کشور دارند.