صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

پروسه انتقال و سوال های بی جواب

-

پروسه انتقال و سوال های  بی جواب

پروسه انتقال مسئولیت به نیروهای امنیتی افغانستان یکی از مهمترین و اساسی ترین برنامه های دولت افغانستان و نیروهای ناتو می باشد. در نشست لیسبون و همچنین در اجلاس وزرای دفاع ناتو، پروسه انتقال مسئولیت و خروج نیروهای خارجی از افغانستان به عنوان موضوع محوری مورد بحث قرار گرفت و جدول زمانبندی خروج با تفاهم دولت افغانستان تدوین و اعلان گردید. براساس جدول بندی مذکور و طرح آمریکائیها در این خصوص، برنامه سپردن مسئولیت امنیت به نیروهای امنیتی افغانستان در چندولایت قبلا اعلان شده صورت گرفته و خروج سربازان خارجی از افغانستان آغاز شد. چند روز پیش دولت کانادا به عنوان اولین عضو پیمان ناتو در قالب همین طرح تمام نیروهایش را از افغانستان خارج کرده و مناطق تحت ماموریت اش را به نیروهای آمریکایی واگذار کرد.

دولت افغانستان اعلان کرده است که آماده پذیرش مسئولیت در چندولایت که در اولین پلان پروسه انتقال مسئولیت برنامه ریزی شده است، دارا می باشد. حکومت های محلی نیز در این ولایات آمادگی خود را برای گرفتن مسئولیت امنیت اعلان کرده و ظاهرا از هر نظر به مردم افغانستان و نیروهای خارجی برای گرفتن مسئولیت امنیت اطمینان داده است. اما علی رغم این همه، هنوز سوالات بی جواب زیادی در خصوص این پروسه در اذهان مردم افغانستان، کارشناسان و ناظرین امور افغانستان وجود دارد. در اولین پلان پروسه انتقال در مناطقی صورت می گیرد که در آنجاها هیچگونه تهدیدات مخالفین مسلح دولت و تروریستان وجود نداشته و عملا خیلی ها قبل از این آمادگی ها برای گرفتن مسئولیت توسط نیروهای امنیتی افغانستان وجود داشت. مثلا ولایات بامیان، پنجشیر و دایکندی، هیچگونه تهدیدی وجود نداشته و در این ولایات مردم خود قادر به تامین امنیت خویش می باشند.

پیش از این نیز هیچگونه نیازی به نیروهای خارجی در این مناطق نبوده و حتی در ولایاتی مانند بامیان و دایکندی هیچگونه نیروی نظامی خارجی وجود نداشت. در این ولایات فقط تیم های بازسازی ولایتی وجود داشت که عملا ماموریت های نظامی نداشت. در این ولایات پولیس محلی با همکاری مردم قادر به تامین کامل امنیت بوده و نیازی نیست که نیروهای خارجی و یا سایر نیروهای کمک به امنیت مانند ملیشه ها و پولیس محلی و ... وجود داشته باشد. ولایات بلخ و هرات نیز که مشمول پنج ولایت مذکور می باشد، جز از ولایات امن افغانستان بوده که نفوذ شورشیان و مخالفین مسلح دولت به پیمانه ای نیست که حاکمیت دولت را به خطر انداخته و یا برای تامین امنیت آن، نیازی به نیروهای خارجی باشد. اما تمام افغانستان و خصوصا مناطق جنوب و شرق، این وضعیت راندارد.

در این مناطق عملا حاکمیت دولت همیشه در تهدید بوده و هر لحظه نیاز شدید به وجود نیروهای خارجی برای تامین امنیت می باشد. مردم افغانستان بر این تفاوت ها واقف بوده و سوالات بی جواب در خصوص پروسه انتقال، در این مناطق خلق می گردد. از سوی دیگر هرچند حکومت های محلی در مناطقی که انتقال مسئولیت صورت می گیرد از وجود آمادگی ها و زمینه های مساعد گرفتن مسئولیت خبرداده اند، اما حقیقت اش این است که نیروهای امنیتی افغانستان هنوز نیازمندی های زیادی داشته و بارها سخنگوی وزارت دفاع ملی از نبود تجهیزات سنگین جنگی و نظامی اظهار نگرانی کرده است. نیروهای امنیتی خصوصا اردوی ملی افغانستان تاهنوز از نظر تجهیزات و امکانات به اندازه کافی تمویل نگردیده و فاقد جنگ افزار ها تجهیزات سنگین خصوصا در امور هوایی و دفاعی می باشد.

بدون تردید بومی سازی امنیت افغانستان و گرفتن مسئولیت توسط افغانها از مهمترین و اصلی ترین خواسته های مردم افغانستان بوده و از اولویت های است که دیر یا زود باید صورت گیرد. توجه هرچه بیشتر به مقدمات و ضرورت های این امر، فراهم آوری امکانات و نیازمندی ها و برطرف کردن موانع و چالش های این پروسه، ما را به موفقیت و مطلوب مان نزدیک تر ساخته و بر سلامت و ثبات پروسه انتقال، کمک می نماید. اساسا نیروهای امنیتی افغانستان باید خود مسئولیت امنیت کشورش را به عهده گرفته و با استقلال و رسالت ملی خویش از میهن و مردم خود دفاع نماید. از سوی دیگر انتقال قدرت به نیروهای امنیتی افغان و آغاز خروج نیروهای خارجی از افغانستان از عمده ترین و مهمترین برنامه ها و اولویت های حکومت افغانستان و ناتو می باشد؛ اما نباید از واقعیت های عینی و شرایط جاری و واقعی جامعه در برنامه خروج و انتقال مسئولیت غفلت کرد.

بایستی این طرح را واقعبینانه و با در نظرداشت تمامی امکانات و امادگی های کافی تطبیق نموده و نگذارد که با خروج قبل از وقت یکباردیگر افغانستان جریان دهشت و ترور، انتحار و انفجار باردیگر جری تر و قوی تر گردد. فعلا تجهیز، تقویت و آموزش نیروهای امنیتی افغان از مهمترین برنامه ها و اولویت های هستنند که باید دولت افغانستان و ناتو برآن تمرکز نمایند. دوستان بین المللی افغانستان باید نهایت تلاش نماید تا تجهیزات و امکانات کافی را در اختیار نیروهای امنیتی افغانستان قرار داده و آنان را از نظر آموزش به مرحله بالای از مهارت های نظامی و جنگی و مدیریتی برساند.

تا زمانیکه نیروهای امنیتی افغانستان از نظر تجهیزات نظامی و امکانات جنگی و مهارت های مسلکی و مدیریتی به اندازه کافی تقویت نگردد، هیچگاهی زمینه سپردن مسئولیت به نیروهای امنیتی افغان فراهم نمی گردد و انتقال مسئولیت بدون آمادگی های مسلکی و تسلیحاتی نیروهای امنیتی افغان نهایت خطرناک است . متاسفانه تاکنون نیروهای امنیتی افغانستان به اندازه کافی تجهیز و تقویت نگردیده و هنوز آمادگی های لازم در این نیروها برای گرفتن مسئولیت دیده نمی شود؛ نه تنها که توانایی لازم در نیروهای امنیتی دیده نمی شود بلکه با توجه به شرایط جنگی و امنیتی کشور، عملا نیروهای خارجی نیز آمادگی و توان لازم را در مبارزه با تروریسم و مخالفین مسلح دولت ندارد. ناامنی و جنگ در کشور رو به گسترش بوده و تلفات نظامی و غیرنظامی روز بروز بیشتر می گردد. باتوجه به وضعیت امنیتی و جنگی کشور به نظر می رسد که هنوز هم زمینه ها و شرایط لازم برای سپردن مسئولیت به نیروهای امنیتی افغان و خروج نیروهای خارجی از کشور فراهم نگردیده است.

بنابراین باوجود آمادگی های حکومت های محلی در پنج ولایت مذکور، هنوز سوالات زیادی در خصوص پروسه انتقال مسئولیت و خروج نیروهای خاجی در ذهن مردم افغانستان وجود داشته و مردم نسبت به توانایی نیروهای امنیت برای تامین امنیت پس از خروج نیروهای خارجی نگران می باشند. نمیتوان شرایط و وضعیت پنج ولایت امن افغانستان بر کل کشور تعمیم داد و نبایست در این مورد دچار اشتباه محاسباتی گردید. ولایات جنوب و شرق افغانستان هم اکنون نه تنها برای پروسه انتقال مساعد نیست بلکه خطرات مخالفین روز بروز بیشتر گردیده و چالش های امنیتی فزون تر می گردد. خروج نابهنگام نیروهای خارجی از افغانستان و واگذار کردن مناطق ناامن جنوب و شرق کشور به نیروهای امنیتی افغانستان، خطرات و ضررهای زیاد هم برای دولت افغانستان و هم برای نیروهای خارجی دارد. بایستی در پروسه انتقال بی نهایت حساسیت و وسواس داشت و در پروسه انتقال واقعیت های عینی جنگ و شرایط سیاسی و امنیتی این پروسه را بصورت جدی و دقیق مطالعه کرد و برمبنای واقعیت های عینی این برنامه را محقق کرد.

دیدگاه شما