صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

یکشنبه ۱۳ عقرب ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

شعار الله‌اکبر مردم؛ نه به طالبان

-

شعار الله‌اکبر مردم؛ نه به طالبان

چو فردا برآید بُلند آفتاب
من و گرز و میدانِ افراسیاب
چناناش بکوبم به گرزِ گران
که پولاد کوبند آهنگران...
کابل، کابل جان، دیشب جان گرفت و فریاد پایداری را بیشتر از هر زمان دیگر پایهگذاری کرد. دیشب، مردم شهر کابل، همه یک فریاد شدند: اللهاکبر. فریاد کوبندهای که یک نماد بود. نماد «نه» به گروه طالبان. این فریاد، تنها یک شعار نبود، بلکه برخاسته از شعور بود و شعر همدلی و یکدلی تمام مردم افغانستان. فریاد شعار اللهاکبر دیشب، نماد پایداری در برابر دشمنان ددمنشی است که نهادشان ویرانی، کشتار، تباهی، واپسگرایی و مزدوری کشورهای بیگانه است.
دیشب، مردم کابل و برخی از شهرها بر گروه طالبان تاختند و همگی یک حنجره شدند و با پولادتنان دفاعی و امنیتی به تروریستان یورش بردند تا مغز چند تروریست را بکوبند. مردم، به نشانۀ اسطورههای تاریخی که از زبان حکیم ابوالقاسم فردوسی جاری شده است، غریو برکشیدند:
چو فردا برآید بُلند آفتاب
من و گرز و میدانِ افراسیاب
چناناش بکوبم به گرزِ گران
که پولاد کوبند آهنگران...*
همچنین، دیشب، مردم کابل همگی یک حنجره شدند و طوفان گشتند و از زبان نیروهای دفاعی و امنیتی چنین فریاد کشیدند:
چو فردا برآید خور خاوری
من و گرز و میدان کینآوری**
دیشب، مردم پایتخت از روی بام خانههایشان و خیابانها، فریادهایشان را با هم گره زدند تا گلوی دشمنان کشور را ببرند و دستهای آدمکشان را اره کنند. این فریادها و شعارهای هماهنگ مردم پایتخت، نقطه عطف تاریخ پایداری را در برابر دشمنان کشور و ملت نشانه رفتند.
مردم پایتخت و برخی از شهرهای کشور، دیشب فریادهایشان را گره زدند و «بازوبند» نیروهای دفاعی و امنیتی و نیروهای خیزش مردمی شدند تا با دل پر و ارادۀ استوار در برابر تروریستان بایستند و دندانهای دشمنان این مرز و بوم را بشکنند.
در فریاد همدلی مردم پایتخت و برخی از شهرهای کشور، فقط یک رنگ داشت: ملت افغانستان، بدون هیچ وابستگی سیاسی، اجتماعی و قومی. فقط یک آهنگ داشت: نه به طالبان. مردم پایتخت و برخی از شهرهای دیگر گوشۀ چشمی بود به همه کس: کشورهایی که پشتیبان تروریستان هستند و کشورهای که دستی بر پرورش و گسترش تروریستان در افغانستان دارند.
در فریاد همدلی و پایداری مردم پایتخت و برخی از شهرها نه قوم مطرح بود نه قبیله نه جغرافیا؛ همگی آهنگ پایداری برای پشتیبانی نیروهای جان بر کف دفاعی و امنیتی و خیزشهای مردمی سر دادند تا با ارادۀ پولادین پوز ددمنشان و دشمنان ملت و کشور را به خاک بمالند.
مردم پایتخت با شعار همدلانۀ خود نشان دادند که ما ایستادهایم و ما توانایی «نه» گفتن به هرچه که در پی خواری و خرد شدن ما باشد، داریم و ما ایستاده هستیم تا پای گروه تروریستی طالبان را در سرزمین خود بشکنیم تا آفتاب بتابد و آزادی و ارزشهای حقوق بشر و حقوق شهروندی به ماه و آفتاب سلام بگوید.
دیشب، کابل رنگ دیگر گرفت: رنگ روشن خودباوری و اعتماد به نفس و آمادگی مبارزه با تروریستانی که در پی نابودی تمام  ارزشهایی است که تاکنون در افغانستان شکل گرفته است. چنین است که مردم کابل و برخی از شهرهای دیگر چنین خروش و غریوی به راه انداختند تا تار و پود تروریستان را برچینند و پنبۀ دشمنان را بزنند و استخوانهای ددمنشان و اهریمنان طالب را خرد و نرم کنند.
دیشب، مرد و زن، جوان و پیر، کودک و نوجوان همگی یک آهنگ را سرودند و بر تارک تاریخ پایداری کشور در برابر اهریمنان و خونخواران به یادگار گذاشتند: اللهاکبر؛ شعاری که گروه تروریستی طالبان از آن خود کرده بودند و در هر کوی و برزن، هر جنایتی را که مرتکب میشدند، با شعار اللهاکبر مرتکب میشدند.
شعار هماهنگ دیشب مردم کابل و برخی از شهرها، گروه طالبان را خلع سلاح کردند و دهانشان را قفل زدند تا خواستههایشان را از ره باورها و دینداری در میدان نیاورند، بلکه از راه گفتگو جستجو کنند. مردم در این همایش بزرگ مردمی و پایداری اعلام کردند که افغانستان به گذشته تاریک دورۀ طالبانی برنمیگردد.
مردم با این همایش همدلی و فریاد مشترکشان نشان دادند که مردم افغانستان همگام با ستندردهای نوین جامعه و همراه با خواستهها و نیازهای جامعۀ نوسازی شدۀ امروزی افغانستان ره خواهد پیمود؛ جامعهای که در آن ارزشهای پذیرفته شده در قانون اساسی و اسناد و وثایق پذیرفتهشدۀ بینالمللی، بخشی از امتیازات حقوق بشری به شمار میروند؛ بنابراین این جامعه هرگز خود را به دامان گروه واپسگرای طالبان نخواهد سپرد.
مردم افغانستان با این شعار، بنیادهای واهی گروهی که خود را مجاهد میدانند، ویران کردند و خاک ریشۀ دینداریشان را بر توبرۀ تباهی آنان انباشتند. از این پس، گروه طالبان، با بهانه قرار دادن اللهاکبر که گلوی مردم ملکی، کودکان و زنان و پیران را میبریدند، خط بطلان خورد. فریاد بنیادبرانداز دیشب، کوبندهترین فریادی است که لرزه بر اندام باداران و تمام دستگاههای پشتیبانی آنان انداخت تا از این گروه شر دست بردارند.
خیزش همگانی مردم افغانستان برای نابودی گروه تروریستی طالبان و همقطاران وی با توانایی و استواری به پیش خواهد رفت و این شعارها شعور ملتی را استوارتر خواهد ساخت. این خیزش، خیلی چیزها را برملا ساخت و خط و مشی مردم آزادهای را آشکار کرد.
این خیزش تنها شعار نبود و نخواهد بود؛ بلکه سرود و آهنگ مردمی است که چون سونامی بندرگاههای تروریستها و تروریست پروران را بیبنیاد خواهد ساخت. اما در لابهلای سرود همدلی اللهاکبر دیشب مردم کابل، لایههای گمشدهای نیز پیدا بود و آن لایههای گمشده، گنگ بودن ملاهای مسجدهای کابل بود. گم بودن فریاد بلندگوهای مسجدها، نشانۀ خوبی نیست. این گنگ بودن، کجبغلی با مردمی است که خواب تروریستان طالب را آشفته ساختند و هریک از آنان را در غارهایشان لرزاندند. این لرزش، نشانۀ آشکار و روایت روشن از نه گفتن به امارت اسلامی و طالبان است.
این روایت، بهروشنی اعلام کرد که مردم افغانستان امارت اسلامی و گروه طالبان را نمیخواهند. همچنین این روایت، ضد حملهای بر شعار اللهاکبرهای تروریستانی است که در هنگام ترور و کشتار و ویرانی از دهانشان اللهاکبر می برآیند.
شعار اللهاکبر برآمده از شعور دیشب مردم کابل و برخی از شهرها، خیزش مردمی در سراسر را تثبیت کرد و استوارتر و گرههای بسیج مردمی را برای براندازی گروه تروریستی طالبان استوارتر ساخت. خیزش مردمیای که در سنگرهای پایداری در برابر گروه اهریمن طالبان و تروریستان همگام و همراه با نیروهای جان بر کف دفاعی و امنیتی میجنگند، با فریادهای کوبندۀ اللهاکبر جان تازه به استواری نیروهای دفاعی و امنیتی خواهد بخشید. باشد تا تمام مردم کشور در سراسر این جغرافیای ستمکشیده دست در دست بدهند تا ماشین جنگی گروه تروریستی طالبان را پنچر کنند و اعلام کنند:
گروه طالبان یا مانند هر شهروند آگاه برای در میان آوردن خواستههای شهروندی خود در میز مذاکره حاضر شوند و راه گفتوگو را برگزینند یا تاوان کارهای تروریستی خود را بپردازند؛ زیرا مردم با کمک نیروهای دفاعی و امنیتی و سنگرهای مبارزه و میدانهای جنگ، پوز تک تکشان را در خاک خواهد مالید.
شعارهای اللهاکبر دیشب، نشانۀ ارادۀ پولادین ملت است تا این کشور از تباهی، ترور، ویرانی و ناامنی و تروریست پروری رهایی یافته و راه آبادی، گفتگو، توسعه، بردباری سیاسی و آبادی هموار گردد.

...
* شعری از شاهنامه فردوسی
**مصرعی از شعر سیف هروی، قرن هشتم.

دیدگاه شما