در روزهای اخیر روزنامه واشنگتن پست گزارشی را به نشر رسانیده است که بر مبنای آن ادعا شده است که در مدت شش ماه اول سال جاری میلادی، بیست و چهار هزار و دوصد و پنجاه و چهار تن از سربازان اردوی ملی وظایف خود را ترک کرده‌اند و رقم فرار سربازان اردوی ملی طی شش ماه اول سال روان، نسبت به شش ماه سال گذشته‌ی میلادی، سی و پنج درصد افزایش داشته است. همچنین در این گزارش آمده است که تعداد غیرحاضران و منفک‌ شدگان اردوی ملی در ماه دسامبر سال 2009، بیشتر از افراد جذب‌ شده در این ماه می‌ باشد.

هم چنین در یکی از روزهای هفته گذشته، به یکی از دوستان تلفن آمد که بستگان یکی از سربازان اردوی ملی، مدعی بودند که اردوی ملی در زمینه انتقال جسد سربازکشته شده به محل اقامتش همکاری ننموده و گفته اند که مسئولیت انتقال جسد بعهده خانواده مقتول است!!!؟؟؟

در صورت صحت خبرهای ذکر شده نسبت به تامین امنیت توسط نیروهای داخلی جای شک و تردید جدی وجود دارد. البته مقام‌های وزارت دفاع در ارتباط با نشر گزارش روزنامه واشنگتن پست واکنش فوری از خود نشان داده و آن را غیرواقع بینانه یاد کردند. مقام های یادشده افزوده اند که برخی حلقات داخلی و خارجی درپی‌‌ آن هستند که توانایی ها و وضعیت اردوی ملی کشور را ضعیف نشان دهند.

این مقام های اردوی ملی تاکید ورزیده اند که ضعیف نشان دادن نهادهای داخلی و ملی، بویژه نهادهای نظامی و امنیتی از سوی بعضی از کشورها و شماری از حلقات منطقه‌ای است در ادامه و تسلسل به ضعف کشاندن و ایجاد بدبینی و عدم اطمینان مردم به نهادهای حکومتی و ملی می باشد.

به معنای دیگر ضعیف نشان دادن نهادهای داخلی بویژه نهادهای امنیتی و نظامی پروسه ای در جهت تخریب امنیتی و شرایط کنونی کشور. البته این مقام های وزارت دفاع این نکته را کتمان نساختند که اردوی ملی کشور تا رسیدن به مرحله استقلال کامل و انجام ماموریت های نظامی بصورت مستقلانه و بدون حمایت و همکاری دوستان بین المللی فاصله زیادی دارد. آ

نان تاکید دارند که ظرفیت سربازان اردوی ملی روز به روز درحال افزایش می‌باشد، اما این سربازان تاکنون به‌دلیل نداشتن حمایت‌های هوایی و برخی تجهیزات نظامی، توانایی اجرای عملیات‌های مستقل را ندارند.

به هر روی نشر چنین گزارش هایی و یا شنیده هایی درباره برخورد دور از روند متعارف با خانواده قربانیان اردوی ملی، با وجود دفاع و موضع گیری مقام های اردوی ملی، بویژه در آستانه قبول تامین امنیت بسیاری از ولایات کشور بوسیله نیروهای داخلی که اردوی ملی در راس آن قرار دارد موجب ایجاد شائبه و نگرانی های جدی هم وطنان درباره وضعیت و ساختار و توانایی های اردوی ملی می گردد.

بخصوص اینکه تاکید داخلی و بین المللی برآنست که مشکلات بخش هوایی سربازان اردوی ملی تا سال 2014 در حد ضرورت و تا سال 2016 به صورت کامل حل خواهد شد و پس از آن اردوی ملی کشور باید خود مستقلانه انجام مسئولیت های خویش را رهبری نموده و به پیش ببرد.

در ارزیابی چنین گزارش هایی می توان گفت که بر اساس گفته های مقامات وزارت دفاع ملی، که باید متقن و درست باشد، درغیر آن، صورت قضایا کاملا دگرگون خواهد گشت؛ نیروی اردوی ملی علیرغم مواجه بودن با کمبودهای بسیار در زمینه تجهیزات و امکانات نظامی، از نظر کمی وضعیت رضایت بخشی را دارا می باشد. زیرا طبق آمار ارائه شده بیش از 170 هزار نفر در صف اردوی ملی قرار گرفته اند. با افزوده شدن هفتاد هزار سرباز دیگر تا دو سال آینده، حداقل از لحاظ میزان کمی سطح اردوی ملی احتمالا به اندازه رضایت بخش خواهد رسید.

طبیعی است که بوجودآمدن چنین رضایت و امیدواری، سطح انتظارات جامعه را نیز از اردوی ملی افزایش خواهد داد. بنابر این مقامات ارشد اردوی ملی بایستی در جهت بهتر ساختن ساختار اردو و تعهد سربازان به انجام وظیفه و توانایی مهارت های نظامی توجه بیشتر نشان دهند.

از جانب دیگر وجود چنان ویژگی های مثبت و انتظارات یا امیدواری ها نباید سبب گردد که کاستی ها و ضعف های موجود در اردوی ملی کتمان گردیده و یا نسبت به آنهابی توجهی صورت گیرد و هیچ تلاشی در جهت رفع و زدودن آن انجام نیابد.

یکی از مواردی که رسانه های داخلی و خارجی بر آن تاکید دارند و ضمنا برخی از اعضای اردوی ملی نیز آن را تایید می نماید فرار عده ای از سربازان، ‌هرچند اندک، از صفوف اردوی ملی می باشد. مهم آن است که با این مسئله نباید بی توجهی صورت گیرد و با بی اعتنایی به آن نگریست.

زیرا استقلال سیاسی و ثبات کشور بسته به توانمندی های امنیتی و نظامی دارد که رکن اساسی آن اردوی ملی می باشد. اگر اردو و پولیس به عنوان ستون های امنیتی و دفاعی، دچار تزلزل از ناحیه فرار سربازان و یا هر ضعف دیگر گردند، آینده امنیتی کشور می تواند نگرانی آور تلقی شود.

چنان مسئله ای هنگامی اهمیت می یابد که دریابیم و توجه جدی داشته باشیم که افغانستان از لحاظ جغرافیایی و ژئوپلیتیکی در یک موقعیت بسیار حساس و آسیب پذیر قرار گرفته است. واقعیت این است که کشور در یک بخش غیرقابل اعتماد و تهدید برانگیز از لحاظ جغرافیای قرار دارد.

در طول سال های گذشته، بویژه در سال های بحران و جنگ داخلی و در چند سال اخیر تهدیدها و تخریب های از سوی بعضی از کشورهای هم جوار به شکل های مختلف،‌ از جمله تمویل و تسلیح آشکار مخالفین مسلح تحقق می یافت. در شرایط کنونی بعضی از این همسایه ها به شدت مورد اتهام قرار دارند که آنان به نحو آشکار و یا پنهان به مخالفان مسلح دولت افغانستان کمک می کنند.

بنابر این قرار گرفتن کشور در چنین شرایط جغرافیای سیاسی و نظامی، فقط از همین جنبه هم به تنهایی ایجاب می نماید که مسئولین کشور، بخصوص مسئولین امنیتی و نظامی در امر تقویت نیروهای امنیتی و نظامی و بهبود بخشیدن به ساختار و کیفیت و کمیت و تجهیزات آن همت مضاعف را بکار بندند.

باید تلاش صورت گیرد که کشور هر چه زود تر به آن مرحله ای از توانایی دست یابد که نیروهای نظامی و امنیتی کشور مستقلانه و بدون اتکابه نیروی خارجی، خود امنیت و حفاظت همه جانبه و قابل اعتماد خود را بدست گیرند.

نکته ای دیگر که در ارتباط به تقویت و یا ایجاد اعتماد و یا زدودن برخی تردیدها قابل طرح می باشد اینست که اردوی ملی کشور بایستی در برابر سرنوشت کشور و مردم، بویژه نیروهای مسلح مسئولیت و تعهد پذیری جدی و خاص داشته باشند.

بطور مثال اینگونه نباشد تا وقتی که سرباز اردوی ملی زنده بود و از سلامت جسمی و روحی برخوردار بود مورد توجه قرار گیرد؛ اما در صورت از دست دادن جان خود یا مجروح شدن و یا وارد آمدن آسیب های روحی، ‌فورا بفراموشی سپرده شده و او را با خانواده و بستگانش در میان انبوهی از مشکلات و نارسایی ها به حال خود رها سازند.

هرچند اگر چنین رفتار نادرست و یا کوتاهی در امر خدمات رسانی برای سربازان اردوی ملی و بستگان شان بصورت جزئی و موردی هم صورت گرفته باشد، پیشگیری صورت گیرد. عزت و اعتباردادن به سرباز اردوی ملی و حمایت از خانواده سربازان در واقع باعث تقویت روحیه و ایجاد اعتماد دفاع از وطن و امنیت و امید داشتن به آینده می گردد.

بنابر این بهترین و مناسب ترین شیوه تکذیب ادعاهای صورت گرفته در ضعیف نشان دادن اردوی ملی آنست که مسئولین اردوی ملی از طرق میکانیزم های لازم عملی و عینی، اعتماد و باور مردم و سربازان و خانواده های شان را بدست آورند.

در نهایت می توان گفت که اردوی ملی کشور اینک در یک آزمون سخت قرار دارد. آزمونی که از جهات مختلف بکار بسته شده است. در شرایط کنونی اردوی ملی هم باید با دشمنان صلح و آشتی مبارزه نمایند، هم مسئولیت امنیت مناطق آسیب دیده کشور را بعهده گیرند، هم در جهت بازسازی و نوسازی اردو، تجهیز و اکمال و رشد آن تلاش و کوشش نمایند.