صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

سوریه در مسیر قهقرا!

-

سوریه در مسیر قهقرا!

کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا، در این یک ساله اخیر شاهد رخدادهای زیادی بودند که اکثر این حوادث و انقلابات مطمئناً نقطه عطفی در تاریخ این کشورها و سرنوشت این مردم بوده است.
به قول دانته، شعله‏های بزرگ ناشی از جرقه‏های کوچک است و خودسوزی یک جوان بیکار تونسی جرقه ای شد برای انقلاب های بزرگ و بزرگتری که تا کنون چندین حاکم را از مسند قدرت به زیر کشانده و نگذاشته که بیشتر از این بر مردم ظلم روا دارند.
فرار رئیس جمهور تونس و به تعقیب آن استعفای حسنی مبارک رئیس جمهور مصر و همچنین کشته شدن دیکتاتور لیبیا، دگروال معمر قذافی حاکی از قدرتمندی انقلاب های مردمی است و نشان داد اگر کسی بخواهد بر مردم به طرق دیکتاتور مآبانه حکومت کند، دیری نخواهد پایید و دیر و یا زود به زیر کشانده خواهد شد.

این تنشها و انقلابات در لیبیا و با کشته شدن معمر قذافی نه تنها خاتمه نیافت بلکه برای دیگر انقلابها که با سرعت کمتری در حال پیشروی بودند، روحیه فزاینده ای ایجاد کرد.
مردم سوریه نیز حدود هشت ماه قبل از حکومت و حاکمان خود اصلاحات اساسی را در جهت تغییر وضعیت زندگی مردم خواستار شدند و خواهان حذف فساد موجود در دستگاه های دولتی شدند و این خواسته های خود را به صورت مسالمت آمیز و در قالب تظاهرات و راهپیمایی ها از دولت مردان خود تقاضا کردند که متاسفانه این درخواست ها با مشت آهنین حکومت و قدرتمندان این کشور مواجه شد.

این عکس العمل حکومت، موجی از خشم و نارضایتی در بین مردم این کشور ایجاد کرد و باعث شد که این تظاهرات ها و راهپیمایی ها هر روز به طور فزاینده ای افزایش یابد و حکومت هم در مقابل، به سختی به این تظاهرات ها برخورد کرد که به تبع تلفات زیادی را در پی داشت.

این ناآرامی ها و درگیریها علاوه بر اینکه فقر، بیکاری و ترس را به بار آورده است، تلفات سنگینی نیز از هر دو طرف در پی داشته است. طبق آمارهای رسمی از منابع معتبر که به دسترس مطبوعات دنیا قرار گرفته است از آغاز شروع این ناآرامی ها در سوریه بیش از 3500 نفر کشته شده اند.

از آنزمان تا اکنون، خبر از فرار نظامیان و پیوستن آنان به صفوف مخالفان حکومت به گوش می رسد و این امر بر تلفات و ملتهب شدن ماجرا کمک شایانی نموده است به طوری که در برخی مناطق سربازان فراری توانسته اند با سلاح های در دست داشته خود، بر علیه همقطاران خود جنگینده و تلفات زیادی به بار آمده است.

هر چند این امر توانسته است به صفوف مخالفان قوت بیشتری ببخشد و سلاح و مهمات هر چند اندک در اختیار آنان قرار دهد، اما اگر این روند رو به افزایش بگذارد، خطر دیگری متوجه مردم و کشور سوریه خواهد شد و آن خطر جنگ داخلی است.

مخالفان حکومت سوریه مانند انقلابیون لیبیا، متحد و یکپارچه نیستند تا بر روی حکومت فشار بیاورند و بتوانند به زودی حکومت فعلی را از پای در آورند که این امر مضرات زیادی را در پی خواهد داشت. اولین ضرری که این امر به دنبال دارد، دوام جنگ و خونریزی های فراوان است.

دومین ضرر طولانی شدن مدت جنگ و تظاهرات، این است که اقتصاد و تجارت و صنایع این کشور با رکود مواجه خواهد شد و ضربه سختی را هم به مردم و هم به زیربناهای اقتصادی این کشور وارد می سازد. از دیگر مضرات این امر که بسیار و بسیار مهم و حیاتی است و ممکن است به استقلال و تمامیت ارضی این کشور خلل وارد سازد، چند دسته گی بین مخالفان حکومت و امکان وقوع جنگ داخلی است و این هراس وجود دارد که مخالفان بر اثر فشارهای وارده از حکومت نتوانند اتحاد و یکپارچگی خود را حفظ کنند و جنگ داخلی آغاز شود.

در همین حال، اتحادیه عرب اعلام کرده است که تا زمانی که حکومت سوریه طرح این اتحادیه را برای توقف کشتار و سرکوب مخالفان سیاسی و تظاهر کنندگان به مرحله اجرا نگذارد، هئیت سوری حق اشتراک در جلسات و نشست های این اتحادیه را نخواهد داشت.

بعلاوه وزرای خارجه اتحادیه عرب تحریم های دیپلماتیک و اقتصادی را نیز بر علیه سوریه وضع کرده اند و قرار شده است که اتحادیه عرب برای پایان دادن به این خشونت ها و سرکوب ها، با مخالفان حکومت بشار اسد و سازمان ملل به بحث و گفتگو بنشینند.چیزی که پرواضح و روشن است، این است که جنگ و سرکوب مخالفان نتیجه ای جز ویرانی و بدبختی نخواهد داشت و حکومت و دولتمردان سوریه نباید بگذارند تا این موج اعتراضات دامنه وسیعتری پیدا کند و به ویرانی کشورشان بیانجامند و باید برای بیرون رفت از این معضل، هر چه زودتر به خواسته های سازمان ملل متحد، اتحادیه عرب و معترضان جواب مثبت دهند و یک سری اصلاحات و اقدامات اساسی را روی دست گیرند.

یقیناً این امر هر چند برای حکومت سوریه کمی گران تمام خواهد شد که تسلیم خواسته های معترضان شود، اما این امر می تواند جلوی حوادث ناگوار و اتفاقات شومی را که ممکن است اتفاق بیافتد، بگیرد، حوادثی که ممکن است به مرگ هزاران نفر و جنگ های داخلی منتهی شود.

حکومت سوریه و مخصوصاً بشار اسد رئیس جمهور این کشور باید به خواست مردم احترام بگذارد و نباید خواسته های مردم را فدای خواسته های خود بگرداند و باید به یاد داشته باشد تا مردم نباشد، حکومتی نیست و این مردم هستند که حکومت خود را انتخاب و یا عزل می کنند.

تظاهرات مردم سوریه، تظاهرات بر علیه شخص رئیس جمهور نیست، بلکه تظاهرات برای به وجود آوردن تغییر و پیشرفت در کشور است. آنان با بشار اسد مشکلی ندارند، بلکه با طرز حکومت داری وی مخالف هستند و یکی از اصول دموکراسی هم همین است که حکومت منتخب و برگزیده مردم است و باید حکومت برای مردم خدمت کند و در صورتی که حکومت خواسته های مردم را فراموش کند و به مردم خدمت نکند، فلسفه وجود و اصل زیربنایی حکومت از بین می رود و حکومت پوچ و واهی و بدون مشروعیت می گردد.

در آخر باید گفت، سوریه کشوری است که اگر به زودی این اعتراضات و شورشها راه درست را در پیش نگیرد و به مسیر درست رهنمون نشود، خطر جنگ داخلی در آن وجود دارد با توجه به اینکه سوریه زمینه و استعداد این امر را نیز در خود دارد.

همچنین حکومت مردان سوریه، باید تلاش کنند تا مشروعیت و مقبولیت خود را قبل از اینکه به کلی از بین برود، دوباره احیا کنند و نگذارند که کشورشان در انزوای سیاسی و دیپلماتیک قرار گیرد و از سویی اگر تحریم های اقتصادی جامعه جهانی و کشورهای اتحادیه عرب، شدید و یا آغاز شود می تواند کشور سوریه را از درون با چالشهای زیادی مواجه بسازد.

چیزی که واضح است، این است که جنگ و شورشها، نباید بیشتر از این ادامه یاد و از سویی هم باید درخواست های مردم هم که حق طبیعی و انسانی شان است، رنگ عملی و واقعیت به خود بگیرد و اگر حکومت سوریه این سیاست خود را تغییر ندهد، ترس از آن می رود که سوریه به ورطه نابودی و در مسیر قهقرا قرار گیرد.

دیدگاه شما