صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

مبارزه با فساد از شعار تا عمل

-

مبارزه با فساد از شعار تا عمل

بحث مبارزه با فساد در طول ده سال گذشته همواره از شعار های اصلی دولت و نظام جدید در کشور بوده است البته این شعار دادن ها تنها به دولت افغانستان و افغانی ها محدود نمی شود نهادهای بین المللی نیز در این زمینه همواره سعی کرده اند اقداماتی را سامان دهند.

ولی برآیند کار اصلا قابل توجه نیست و افغانستان همچنان فقیر ترین و فاسد ترین کشور جهان است. در سلسله کمیته سازی ها و کمسیون سازی های که در سالهای اخیر ادامه داشته است اخیرا نیز کمیته مشترک مبارزه با فساد اداری (MEC) ایجاد شده و با آغاز به کار، پیشنهاداتش را در سه مرحله به دولت ارایه کرد. این کمیته از شش عضو تشکیل شده که سه عضو آن افغان و سه عضو از اتباع خارجی هستند.

رییس این کمیته در یک نشست خبری گفت: این کمیته بر اساس سه مرحله به کارش آغاز کرد، اول مرحله استراتژیک، دوم مرحله تاکتیکی و سوم مرحله عملیاتی. وی افزود: این نهاد به دو هدف اساسی کارمی کند، اول فراهم آوری زمینه برای یک زندگی بهتر برای افغانان و دوم بهبود وضعیت بودجه ای درافغانستان.

به ګفته روګو: این مبارزه تنها با ادارات داخلی نه، بلکه با موسسات و ادارات خارجی که در افغانستان پول بیشتری به مصرف میرسانند نیز صورت خواهد ګرفت. وی یادآور شد که در مرحله تاکتیکی در ساحات مختلف برای بهزیستی مردم در افغانستان و انکشاف وضعیت مالی که اهمیت دارد، کار خواهد شد.

روگو گفت ام ای سی پیشنهاد تعدیل در قانون گمرکات به منطور حل مشکل فساد اداری که توسط کمیشن کاران در گمرک به میان آمده و کنترل کیفیت و مواد اولیه یک نیروی متشکل از چند نهاد و استفاده بیشتر از فناوری جدید در مرزها مطرح می شود. وی همچنین به بهبود حاکمیت قانون، مشکلات غصب زمین، تدارکات عامه و چند مورد دیگر نیز اشاره کرد که در این پیشنهادات گنجانیده شده است.

با درك اين واقعيت كه به هر حال افغانستان از وجود فساد گسترده اداري رنج مي برد و فرقي نمي كند كه عاملان آن اهل كجا و چه كساني اند؛ مهم اين است كه مبارزه جدي با پديده فساد در افغانستان صورت نمي گيرد و چنين به نظر مي رسد كه اراده آهنين و پولادين نيز در اين خصوص وجود ندارد.

زيرا هر از گاهي كه مقامات غربي پديده فساد را در افغانستان انگشت مي گذارد و برجسته مي سازند مقامات كشور مان نيز شروع مي كنند به برجسته سازي نقاط ضعف خود غربي ها و جامعه جهاني در نحوه كمك رساني ها در افغانستان. اما اين را هيچ وقت نمي گويند كه به فرض هم كه ديگران در افغانستان عامل گسترش فساد باشند اتباع كشور و مقامات رسمي حكومت نبايد به اين دليل كه ديگران نيز در افغانستان فساد را رواج مي دهند خود مرتكب فساد شوند.

بلكه اين اراده جدي و آهنين بايد در خود مقامات حكومت افغانستان و مردم اين كشور وجود داشته باشد كه اگر هم ديگران مي خواهند اشاعه فساد در افغانستان بنمايند اين رسالت مردم و حكومت و دولت افغانستان است كه در برابر آن بايستد. نه اينكه اعمال ديگران كه شايد هيچ علاقه ي هم به سرنوشت اين سرزمين و مردمان آن ندارند توجيه كننده فساد دستگاه حكومت گردد.

هیچکس در افغانستان منکر وجود فساد اداری در دستگاه حکومت نيست اما همواره با بیان اینکه فساد اداری در دستگاه دولت افغانستان نگران کننده است، گفته شده است تدابیر ویژه ای برای مقابله با فساد اداری اتخاذ گرديده است. اما پرسش اصلي اين است كه چرا چنين تدابيري نتايج مطلوبي نداده است. مردم حق دارند بپرسند چرا در حالیکه ملیارد ها دالر پول به افغانستان آمده است اين كشور همچنان دست خوش فقر و فساد گسترده است.

اگر این پول ها درست به مصرف می رسید ما شاهد تحولات عظيم در افغانستان مي بوديم و مسلما فساد باعث کند شدن بازسازی و توسعه کشور شده است. این مشکل تنها با تلاش دولت حل شدنی نیست اما بايد دولت به مردم افغانستان پاسخگو باشد. در کنار دولت افغانتسان نهاد های کمک دهنده بین الماللی نیز باید در ریشه کن سازي فساد در افغانستان بصورت جدی به افغانستان کمک کنند. در غیر این صورت با متهم کردن دولت افغانستان و يا جامعه جهاني و ان جي او ها به فساد و گسترش آن گرهي از مشكلات اين كشور حل نخواهد شد.

در خصوص عوامل رشد فساد در کشور گمانه زنی های مختلفی وجود دارد برخی فقر شدید و برخی مواد مخدر و مافیای قاچاق آنر ا از عوامل اصلی رشد فساد در کشور می دانند برخی دیگر هم دستگاه های دولتی را مسئول اصلی میدانند. اما برخی بر این باور اند که بیشترینه فساد در کشور توسط خارجی ها صورت می گیرد که در برابر دولت افغانستان پاسخ گو نیستیند.

برخی مقامات ضمن رد این ادعا که گویا افغانستان در جهان دومین کشوری است که بیشترین فساد در آن موجود است بر این باور اند که دولت افغانستان در امر مبارزه با فساد تلاش های زیادی نموده اند اما از آنجای که بخش عمده فساد در کشور توسط خارجی ها صورت می گیرد دولت نمی تواند آنرا مهار نماید. زیرا آنان در برابر دولت افغانستان پاسخگو نبوده و احساس مسئولیت نمی کنند. اما با این حال هنوز هم در داخل و خارج از کشور از دولت کابل انتقاد های می شود که نتوانسته در امر مبارزه با فساد کار های زیادی را انجام دهد.

نکته ی نهایی اینکه حقیقتا جای این پرسش همچنان به قوت خود باقی است که چه کسی و یا نهادی در برابر فساد گسترده خارجی ها درافغانستان باید پاسخگو باشند آیا مقامات غربی و نهاد های بین المللی به همان میزان که هر از چند گاهی دولت افغانستان و مقامات دولتی را تحت فشادر قرار می دهند مسئولین نهاد های خارجی را نیز تحت فشار و مورد سوال قرار می دهند؟

اما واقعيت اين است كه اينگونه ادعا ها همواره از جانب برخي مقامات و يا نشريات غربي مطرح مي شود كه در بسيار موارد دولت افغانستان پاسخ داده اند. مثلا در خصوص كمك هاي جهاني وزير ماليه افغانستان مي گويد طي چند سال اخير از کمک های که از طریق بودجه عمومی دولت به مصرف رسیده موارد مصرف آن هم مشخص و اسناد مالی آن نیز موجود است.

متاسفانه بايد گفت بیشترین نوع فساد مالی مربوط به ارائه خدمات و جمع آوری مالیات است. اما با اين حال وجود فساد در دستگاه حكومت افغانستان را خود رئيس جمهور و تمامي مقامات كشور مي پذيرند و در اين زمينه با رئيس جمهور هم عقيده اند كه فساد وجود دارد و بايد براي مهار آن همه گان كمك كنند نه اينكه فقط به کمیته سازی و کمسیون سازی متوسل شوند كه در نتيجه كاري از پيش نخواهند برد.

بايد گفت كه در اين زمينه فرصت هاي تازه ي نيز دست داده است كه اميد مي رود با همت دولت افغانستان و همكاري جامعه جهاني اين مانع جدي از سر راه توسعه و ثبات كشور برداشته شود. مبارزه با فساد اداري و حاكميت قانون در افغانستان از جمله اولويت هاي اساسي دولت را تشكيل مي دهد.

اميد ميرود دولت افغانستان به همان جدييتي كه موضوع صلح و حذف نام رهبران طالبان از ليست هاي سياه بين الماللي را پي گيري كردند مبارزه با فساد را نيز با همان جديت دنبال نمايد. كه به نظر ميرسد چنين توانائي در دولت افغانستان وجود دارد.

دیدگاه شما