افغانستان دهها سال است که مورد تاخت و تاز اجانب قرار دارد و از جوانب مختلف با دسیسه ها و توطئه های گوناگون روبرو بوده است. دشمنان این مرز و بوم، همواره تلاش کرده اند تا از طرق مختلف جامعه ما را هدف قرار بدهد و آن را پارچه پارچه و ضعیف بسازد. ایجاد دسته بندیهای قومی، زبانی، سمتی، درگیر ساختن احزاب و گروه های سیاسی با یکدیگر، تلاش برای تضعیف بنیاد ها و زیربناهای کشور از طریق اعمال سیاست های مزوّرانه و... از جمله روش ها و شیوه های بوده است که برای تضعیف و نابودی جامعه ما تا کنون به کار گرفته شده است.

ترور علما و شخصیت های برجسته ملی و دینی، کشتار زنان، مردان و اطفال این سرزمین، تخریب منابع ملی کشور و... از اشکال دیگری ترفند های دشمن است که در سالهای اخیر به صورت گسترده و وسیعی برای جلوگیری از حرکت افغانستان به سمت استقلال و خود کفایی به کار گرفته شده است.

ایجاد تفرقه مذهبی؛ شگرد جدید دشمنان
علی رغم تلاشهای گسترده دشمنان طی ده سال گذشته، افغانستان تا حد زیادی موفق به بهبود وضعیت خود شده و به سمت پیشرفت و برخورداری از ثبات در عرصه های مختلف در حرکت است. افغانستان، اکنون دارای نظام سیاسی است که به طرف ثبات سیاسی در حرکت بوده و از لحاظ نظامی نیز خود در حال به عهده گرفتن تامین امنیت کشور است و در بعد اقتصادی هم در مقایسه با ده سال قبل در حالت بهتری قرار دارد و انتظار می رود در آینده نه چندان دور، وضعیت کشور به گونه ی بهتری سرو سامان داده شود. هرچند که تمام تغییرات صورت گرفته طی ده سال گذشته نا چیز و از دیدگاه مردم افغانستان هم چندان مناسب نیست اما همین انداز تغییرات مثبت نیز به سود و خواست دشمنان افغانستان نیست و آنان تلاش می کنند تا جلو آن را بگیرند.

شگرد ها و ترفند های طی ده سال گذشته به کار گرفته شد تا جلو حرکت افغانستان در مسیر جدید را بگیرد اما این تلاشها نتوانست مانع عزم و اراده جهان و ملت افغانستان شود. از این رو، احساس می شود که ترفند ها و شگرد های جدیدی بکار بسته شده اند تا مانع این حرکت نوپا در کشور گردد؛ هدف قرار دادن وحدت دینی و مذهبی ملت افغانستان یکی از شگردهای جدید است که برای بار نخست در تاریخ کشور به این صورت انجام می شود و مراسم عزا داری و سوگواری ملت مسلمان افغانستان مورد هجوم ددمنشانه قرار می گیرد.

اهداف و انگیزه های حمله به عاشورای حسینی
در حمله به مراسم عاشورای حسینی امسال متاسفانه دهها تن از هموطنان عزادار- شامل زنان و کودکان- به شهادت رسیدند و تعداد کثیری نیز در سطوح مختلف جراحت برداشتند. در برخی از ولایات دیگر نیز حملاتی صورت گرفت و آنچه در کابل اتفاق افتاد، فاجعه ی المناک و تکان دهنده بود.

مسولیت حملات به مراسم عاشورای حسینی را گروه تروریستی لشکر جنگوی مستقر در خاک پاکستان به عهده گرفت که سالهاست در این کشور مصروف انجام حملات دهشت افگنانه و ایجاد جنگ های فرقه ی و مسلمان کشی است. به نظر می رسد اهداف و انگیزه های این حملات دهشت افگنانه، در دو بعد برجسته و قابل تامل است:
1-بعد سیاسی: مقر گروه تروریستی مذکور خاک پاکستان است و این گروه سالهاست که به عنوان یک گروه بنیاد گرا و افراطی عملیات های متعددی را در کشورهای مختلف بخصوص کشور هند طرح ریزی و عملی کرده است. بسیاری ها به این عقیده هستند که این گروه مانند دهها گروه تندرو دیگر که در خاک پاکستان مستقر هستند، به عنوان آلت و ابزار دست سازمان استخبارات این کشور مورد استفاده قرار می گیرد و از این رو، مورد حمایت و پشتیبانی این سازمان نیز قرار دارد.

آنچه که در واکنش ها پس از حادثه خونین عاشورای امسال نیز بسیار برجسته دیده می شود، توجه به بعد سیاسی این حمله به عنوان تلاش سازمان استخبارات پاکستان برای اعمال فشار جدید بر افغانستان و جامعه جهانی است؛ به باور دولت افغانستان، کشورهای متحد و مردم کشور، سازمان استخبارات پاکستان از طریق طرح ریزی و انجام این گونه حملات در صدد تحقق اهداف خویش در افغانستان است و گروه های شورشی مستقر در پاکستان تنها ابزار فشار بدست نظامیان این کشور می باشد.

2- اندیشه های متحجرانه: بدون تردید، در طول تاریخ اندیشه های افراط گرایانه که خود را برحق و دیگران را نا صواب می دانند و در نهایت مستحق ساقط کردن از عرصه زندگی، وجود داشته و در تمام مکاتب و ادیان نمونه های از این گروه ها دیده می شود.

در جهان اسلام نیز، انحرافات و گسست های فکری زیادی به وجود آمد و افراط گری همواره طرفداران و پیروان خود را در میان نحله ها و گروه های مختلف فکری و اعتقادی داشت. در حال حاضر نیز افراط گرای به عنوان یک چالش بزرگ در میان مشرب ها مکتب های مختلف فکری و اعتقادی وجود دارد و جهان اسلام نیز از این امر مستثنی نیست. گروه های افراط گرا و تندرو در تعدادی از کشورهای اسلامی از جمله پاکستان فعالیت دارند که چالشهای بزرگی را نیز به وجود آورده اند.

ایجاد جنگ های فرقه ای میان مسلمانان و به راه انداختن جنگ و خون، از اهداف و دستور العمل این گروهها به حساب می رود و برای رسیدن به مقاصد و اهداف شان، به هیچ کسی رحم و شفقت نمی کنند. مسلما رگه های افراط گرای دینی و تندروی در حملات دهشت افگنانه عاشورای امسال نیز دیده می شود و پیروان همین طرز فکر بوده و هستند که به عنوان ابزار دست سازمان های جاسوسی مورد استفاده قرار می گیرند.

حمله بر مراسم عاشورا و واکنش های گسترده در افغانستان
در لحظات کوتاهی پس از حمله به مراسم عاشورا در کابل و دیگر نقاط کشور، واکنش های گسترده علیه آن صورت گرفت که نشانگر خشم و نفرت عمیق ملت افغانستان از طیف ها، نژاد ها و پیروان مذاهب شیعه و سنی کشور بود. رییس جمهور سفرش به کشورهای اروپای را نا تمام گذاشت و به کشور برگشت، علمای شیعه و سنی به صورت گسترده و همه جانبه این حادثه شوم را محکوم کردند و خواستار خویشتن داری مردم شدند، شخصیت های سیاسی، بزرگان جهادی، نهادهای دولتی وغیر دولتی، سازمان ها و سفارت خانه های مقیم افغانستان، رسانه های داخلی، گروه ها و طیف های مختلف شهروندان و... به شکل وسیع نفرت و انزجار خود را از این جنایت ابراز داشتند و آن را یک دسیسه و توطئه ناکام خارجی خواندند و از مستحکم تر شدن وحدت ملی و دینی ملت افغانستان سخن زدند. پیروان مذاهب مختلف کشور تاکید کردند که این گونه توطئه ها در افغانستان بی ثمر بوده و پاسخ آن نیز مستحکم تر شدن وحدت و همبستگی اعتقادی مردم خواهد بود.

عمق واکنش ها به این حادثه المناک، نشان میداد که این بار و از این زاویه، دسیسه های جدید و بنیان بر افگن دشمن نتوانست بر جامعه افغانستان اثر بگذارد، هرچند که جان های شیرین تعداد زیادی از هموطنان عزیز ما را گرفت. درایت، خرد و همبستگی ملت افغانستان در واکنش به این حادثه، نشان میدهد که وحدت دینی ملت مسلمان افغانستان مثال زدنی و تحسین بر انگیز است و دشمنان نمی توانند از تفاوت های فکری مذهبی آنان سوء استفاده کنند.

همزیستی مسالمت آمیز تاریخ مذاهب اسلامی و ضرورت هوشیاری بیشتر
با وجود موفقیت نسبی دشمنان افغانستان در گذشته مبنی بر ایجاد اختلافات سیاسی، زبانی، قومی و گروهی در افغانستان و سازمان دهی جنگ های داخلی و خانمان سوز، اما هیچ گاهی آنان موفق به ایجاد درز ها و شکاف های مذهبی نشدند و افغانستان در میان کشورهای اسلامی، جزء معدود کشورهای است که مذاهب اسلامی به صورت مسالمت آمیز و برادروار در کنار هم شعایر مشترک و مختص خود را برگزار کرده اند و حتی آنان به صورت گسترده در مراسم مذهبی همدیگر نیز شرکت کرده اند.

تلاشها و زحمات بزرگان جامعه ما،- اعم از شیعه و سنی- برای تحکیم وحدت و اخوت دینی، ثمرات و برکات فراوان داشت که همبستگی و همدردی مشترک و گسترده ی اقشار مختلف جامعه در واکنش به حمله به مراسم عاشورا بخوبی آن را نشان داد. البته وجود همبستگی و انسجام ملی و دینی به تنهای کافی نیست و لازم است که در کنار آن، هوشیاری و درایت جامعه برای تشخیص و خنثی کردن توطئه های بیشتر دشمن حفظ شود و تلاشها و مساعی بیشتری- با توجه به فعالیت های گسترده دشمن- در این راه به کار گرفته شود.