در روزهای اخیر شهروندان کشور پس از ماهها انتظار، شاهد ریزش سنگین برف های زمستانی بودند. ریزش این برف های سنگین از سوی اکثریت مردم ما با خوشحالی روبرو گردیده و آن را خوش اقبالی در وضعیت خویش تلقی نمودند. زیرا زیربنا و بنیاد زندگی و اقتصاد مردم ما را زراعت و مالداری تشکیل میدهد. طی دهه های اخیر خشکسالی و تداوم جنگ های داخلی سبب گردید که بسیاری از زیربناهای سنتی اقتصادی کشور از بین برود، بدون آنکه در بدیل آن اقدامی صورت گرفته باشد. به همین دلیل افغانستان در شرایط کنونی یکی از نیازمندترین کشور های جهان محسوب می گردد.

زیرا به دلیل عدم زیربناهای اقتصادی مناسب، بخصوص در عرصه تولیدات زراعتی و مالداری، برای تامین نیازمندی های غذایی خود مجبور است که به واردات از کشورهای دیگر اقدام نماید. روشن است که حجم بالای واردات ضرورت های غذایی تا چه اندازه بار سنگینی را بر وضعیت مالی و اقتصادی کشور وارد می نماید.

از جانب دیگر نبود برنامه و سیاست گذاری درست و فقدان امکانات لازم نزول رحمت های الهی که می تواند سرچشمه حیات و زندگی تلقی شوند با عوارض و پیامدهای دردناکی که بوجود می آید سبب می گردد که نزول رحمت های الهی بدل به نقمت گردد و برای مردم ما از جهات مختلف مشکلات عدیده ای را ببار آورد. گزارش های متواتری که از گوشه و کنار کشور از حوادث و رویدادهای تلخ و تکان دهنده ای که بدنبال ریزش برف های سنگین نشر شده است این واقعیت را نمایان می سازد.

در یکی از گزارش ها آمده است که برفباری های سنگین راه های مواصلاتی چهار هزار خانواده را در ولسوالی اله سای ولایت کاپیسا مسدود ساخته است. در سال های گذشته نیز مسؤولان دولتی آن ولایت از جان دادن شماری از باشندگان این منطقه در اثر سردی هوا گزارش داده بودند.

بنا بگفته ولسوال این ولسوالی ریاست انکشاف دهات ولایت کاپیسا هیچ توجهی در راستای باز نگهداشتن راه های مواصلاتی درۀ اسکین نکرده و مردم در این منطقه با مشکلات زیادی رو به رو شده اند. در این گزارش افزوده شده است که مسئولان دولتی این ولسوالی نیز به ضعیف بودن و ناکارآمد بودن حاکمیت دولتی در این منطقه اعتراف می کنند.

هم چنین در گزارش دیگری که راجع به حوادث زمستانی نشرشده است حاکی از آنست که بر اثر برفباری های سنگین و مسدود شدن راه های مواصلاتی در ولایت بدخشان، علاوه بر تحمل مشکلات فراوان از سوی شهروندان، تعداد زیادی نیز جان خود را از دست داده اند.

گفته می شود تاکنون طبق گفته مسؤولان محلی در ولایت بدخشان تعداد جان باختگان به 25 نفر رسیده است. در ضمن رئیس مبارزه با حوادث ولایت بدخشان افزوده است که با توجه به ضخامت بلند برف در بدخشان و مشکلات فراوانی که در زمینه کمک رسانی وجود دارد این نگرانی به شدت وجود دارد که احتمالا تعداد تلفات در این ولایت افزایش بیابد.

همینطور در گزارش دیگری که به رویدادهای زمستانی ارتباط می گیرد گفته شده است که در اثر ریزش برف و سرمای شدید در ولایت دایکندی سه کودک جان خود را از دست دادند. گفته می شود که سنگینی ریزش برف و شدت سردی هوا و مسدود بودن راه های ارتباطی موجب شده است که این کودکان قبل از آنکه به شفاخانه برسند جان خود را از دست بدهند.

هم چنین گزارش ها حاکی از آنست که در اثر برف باری های اخیر، راه های ارتباطی ولسوالی های خدیر، سنگ تخت و بندر، اشترلی و کجران ولایت دایکندی از مدتی بدین سوی با مرکز این ولایت کاملا مسدود می باشد که این مسئله سبب ایجاد مشکلات زیادی در این ولایت شده است.

البته شایان ذکراست که وجود مشکلات زمستانی بخصوص در ایام ریزش برف و باران محدود به ولایات و مناطق دور دست نبوده ، بلکه شهرهای کلان از جمله کابل نیز با مشکلات ناشی از بارندگی و سردی های زمستانی مواجه می باشند. شاید وجود این مشکلات نسبت به مناطق دور افتاده کمتر باشد، اما در نوع خود می تواند در چرخه زندگی و نحوه استقبال از نزول های زمستانی اثرگذار باشد.

ایجاد مشکل در رفت و آمدهای شهروندان و وضعیت ترافیک شهری و بخصوص دسترسی و افزایش قیمت مواد سوختی و نفتی در شهرهای بزرگ از جمله کابل از زمره مشکلات عدیده ای است که مردم با آن مواجه می باشند. در این میان وضعیت تاسفبار و تکان دهنده خانواده هایی که بیجاشده اند و در زیرخیمه ها زندگی میکنند، و در وضعیت وخیم فصل زمستان قرار گرفته اند جایی برای خوش حالی از بارش برف باقی نمیگذارد.

با درنظرداشت آنچه گفته شد؛ یعنی اینکه زمستان می تواند سرچشمه نزول رحمت الهی تلقی شود، و از جانب دیگر این نزول رحمت در کشور ما و حوادثی را موجب می گردد که بدل به نقمت گردد، چنانچه مروری بر گزارش های مربوط به حوادث تکان دهنده زمستانی این موضوع را تایید نموده است؛ براستی ریشه این مشکلات در کجا قرار دارد؟

آیا همه کشورها و جوامع دنیا در فصل زمستان با چنین مشکلات و ضایعات تکان دهنده ای روبرو می باشند؟ آیا نزول رحمت برای همه مردم روی زمین در زمستان بدل به نقمت می گردد؟ اگر چنین نیست، چه چیزی سبب گردیده است که آنان از نعمت های الهی بخوبی بهره مند شوند و در زندگی آنان نشاط و خوشحالی و طراوت خاصی بوجود آید، در مقابل در زندگی مردم ما رنگ و بوی غم و مرگ پراکنده گردد؟

حقیقت آنست که در اصل و ذات پدیده ها و رویدادهای جهان و نیز بهره مندشدن از مواهب الهی هیچگونه مانع و تبعیضی وجود ندارد. آنچه در این زمینه تفاوت و اختلافات را بوجود می آورد چگونگی برخورد و مواجهه انسان ها با آن می باشد. اگر کشورها و مردمان دیگر جهان از مواهب طبیعی و الهی به شکل مطلوب بهره مند می گردند به دلیل آنست که آنان راه و شیوه بهره برداری درست را آموخته و بکار بسته اند.

آنان قانون زندگی و شیوه درست بهره برداری از مواهب الهی را دانسته اند. آنان به توانایی ها و خلاقیت های دست یافته اند که بخوبی از امکانات و شرایط موجود بهره برداری می نمایند. بنابر این مشکلات و دشواری ها و احیانا حوادث تلخی که در فصل زمستان برای مردم ما پیش می آید ریشه در کاستی ها و نواقص و ناکارآمدی ها در موارد ذکرشده دارد.

به معنای روشن تر ریشه حوادث دلخراش و وضعیت نامطلوب جامعه بخصوص در ایام زمستان و فصل سرما در فقر و محرومیت مضاعف جامعه ما نهفته است. فقر و محرومیت از ساده ترین امکانات زندگی موجب گردیده است که مردم ما در برابر حوادث و یا استفاده از مواهب و فرصت های پیش آمده دست خالی باشند. البته این بدان مفهوم نیست که هیچگونه امکانات و زمینه ای در جامعه ما موجود نیست. بلکه سخن و مشکل اصلی در اینست که این امکانات و زمینه ها بصورت عادلانه و درست در اختیار همه شهروندان قرار ندارد.

نکته دیگری که در این راستا قابل یادآوری است فقدان خردمندی و نبود مدیریت کارآمد و دلسوز برای برآورده شدن نیازمندی های جامعه می باشد. این یک امر بدیهی است که وجود امکانات و شرایط مساعد بخودی خود موجب رونق یافتن و بهبود شرایط و وضعیت نمی گردد. بلکه آنچه جامعه را از وجود امکانات و شرایط بهره مند می سازد مدیریت درست و خردمندانه و دلسوزانه می باشد. متاسفانه کشور ما در عرصه حکومت داری و تامین نیازمندی های شهروندان از دیر زمان تاکنون هم چنان با مشکل جدی مواجه می باشد.

بطور مثال مشکلات زمستانی امری نیست که غیرقابل پیش بینی نباشد، یا از نظرها مخفی باشد؛ سالهاست که مردم ما با مشکلات زمستانی مواجه اند. مسئولین می توانند قبل از فرا رسیدن فصل زمستان تدابیر لازم را برای پیش گیری از وقوع حوادث و رویدادهای تلخ زمستانی و یا تامین نیازمندی های زمستانی شهروندان، تدابیر و اقدامات لازم را روی دست گیرند.

نکته مهم تر در این است که این تدابیر و اقدامات سریع و جدی و دلسوزانه صورت گیرد. امری که تاکنون متاسفانه نسبت به آن غفلت شده است. نکته آخر اینکه تا زمانیکه حکومت نسبت به توسعه و رشد مناطق کشور و خصوصا توجه به ایجاد زیربناهای اساسی در عرصه ارتباطات، صحت، اقتصاد و حکومتداری خوب همت ننماید، متاسفانه با بعضی برخوردهای مقطعی و اقدامات سطحی درد مردم ما درمان نخواهد شد و چاره کار به سر نخواهد رسید.

چنانچه در گزارش های نشر شده آمده است که نبود راههای مواصلاتی در مناطق دور دست و نبود مراکزصحی و درمانی یکی از دلایل عمده افزایش تلفات شهروندان بشمار می آید. بنابر این تامل و تلاش برای بیرون آمدن از وضعیت نامطلوب کنونی تنها چاره ای خواهد بود که نزول رحمت های الهی هم چنان برای ما نعمت تلقی گردد.