صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

چشم اندازی بر توافقنامه افغانستان و امریکا

-

چشم اندازی بر توافقنامه افغانستان و امریکا

طی یک سفرناگهانی و اعلام نشده باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا به کابل ؛ ضمن دیدار با حامدکرزی رئیس جمهور توافق نامه راهبردی میان دو کشور را نیز به امضاء رسید. بر اساس معلومات بدست آمده مدت زمان اعتبار این توافقنامه نظامی و غیرنظامی به مدت ده سال می باشد که زمان شروع آن از سال ۲۰۱۴ میلادی خواهد بود؛ درست زمانی که قرار است نیروهای ناتو از افغانستان خارج شوند. از سوی دیگر این سفر رئیس جمهور امریکا به کابل همزمان بود با اولین سال پس از کشته شدن اسامه بن لادن رهبر القاعده که در اسلام آباد پاکستان بوسیله نیروهای ویژه امریکایی کشته شد.

با اینکه بحث پیرامون امضای این پیمان راهبردی از جنجالی ترین مباحث داخلی و نیز روابط دو کشور افغانستان و امریکا محسوب می گردید کارشناسان معتقدند که امضای این پیمان راهبردی میان دو کشور، در واقع اقدامی نمادین در روابط آینده دو کشور می باشد. تصور ابتدایی بر این است که امریکایی ها می خواهند با امضای این توافقنامه به افغانها نشان دهند، که امریکا بعد از خروج نیروهای ناتو از کشور، مردم افغانستان را تنها نخواهند گذاشت. هم چنین انتظار می رود که امضای این توافقنامه، می تواند نشان دهنده این موضوع باشد که با رفتن نیروهای ناتو از افغانستان، هم چنان زمینه ای برای بازگشت دوباره طالبان به قدرت وجود ندارد.

پس از امضای توافقنامه راهبردی میان روء سای جمهور دو کشور در ارگ ریاست جمهوری، باراک اوباما در میدان هوایی بگرام و درمیان سربازان امریکایی حضور یافته و سخنانی در ارتباط با سفرش و امضای این توافقنامه اظهار داشت . وی در آغاز سخنانش گفت : امروز من توافقنامۀ تاریخی را میان ایالات متحده و افغانستان به امضا رسانیدم که نشاندهندۀ نوع جدید و تازۀ از روابط میان کشور های ما می باشد.

آیندۀ که افغانها مسئول امنیت کشور خود شان بوده و ما مشارکت برابر میان دو کشور مستقل ایجاد می کنیم. آینده ای که جنگ در آن پایان یافته و فصل جدیدی آغاز می شود. وی در ادامه افزود: امشب برایتان می خواهم بگویم که چگونه ماموریت مانرا به اتمام رسانیده و به جنگ افغانستان خاتمه می دهیم.

نخست اینکه ما انتقال مسئولیت امنیتی را به نیرو های افغان آغاز کردیم. در نشست ناتو در شیکاگو متحدین ما به این تصمیم خواهند رسید که نیرو های امنیتی افغان مسئولیت عملیات های نظامی را تا یک سال دیگر در سراسر کشور شان بر عهده گیرند. نیرو های بین المللی در آموزش، مشوره دهی و همکاری با آنها ادامه داده و در صورت نیاز در کنار آنان جنگ خواهند کرد.

ما نقش حمایتی نیرو های افغان را به عهده خواهیم داشت. وی تاکید ورزید که امضای سند همکاری های استراتیژیک به مردم افغانستان این پیام را می رساند که شما در این راستا تنها نیستید. هم چنین بر اساس این سند پایگاه هایی در افغانستان ایجاد خواهد شد که در مبارزه علیه دهشت افگنی کار کرده و نهاد های دمکراتیک را تقویت می بخشد. اما ما پایگاه های دایمی را در این کشور تشکیل نداده و دیگر در جاده ها و کوه ها به محافظت و نگهبانی نمی پردازیم؛ این مسئولیت نیرو های امنیتی افغان خواهد بود.

رئیس جمهور امریکا در ارتباط با مسئله گفتگو و صلح با طالبان گفت : ما روشن ساختیم که آنان (طالبان) می توانند بخشی از این روند (صلح) باشند، مشروط به اینکه ارتباط خود را با القاعده قطع نمایند، خشونت را کنار گذاشته و قانون اساسی را رعایت کنند. تعداد زیادی از رهبران و اعضای طالبان با روند مصالحۀ ملی توافق نشان دادند. مسیر صلح بروی آنان هموار است.

آنانی که صلح را رد می کنند با نیروی های افغان به حمایت عساکر ایالات متحده رو برو خواهند شد. نکته ای دیگرکه اوباما در سخنان خود بدان اشاره نمود این بود که گفت هدف ما ساختار کشوری به شکل و تصویر ایالات متحده نبوده بلکه از بین بردن هرگونه ائتلاف طالبان می باشد.

وی تصریح نمود که هدف ما از بین بردن القاعده بوده و ما به آن هدف نزدیک می باشیم. افغانها به ایجاد صلح نیاز داشته و تحقق آن تقسیم اوقات را نیاز دارد. وی ضمن تایید اینکه سربازان امریکایی در جنگ طولانی مدت و دوامدار افغانستان خسته شده اند گفت ما باید وظیفۀ را که در افغانستان آغاز کرده ایم خاتمه داده و جنگ را با مسئولیت و مسئولانه پایان دهیم. در ادامه موضوع امضای این توافقنامه رئیس جمهور کشور نیز اطمینان خاطرهای را به مردم افغانستان و کشور های منطقه بخاطر امضای این توافقنامه بیان داشت.

بدون تردید مسئله انعقاد موافقتنامه بین دول یک امر معمول بوده و تامین منافع طرفین ایجاب می نماید که به شیوه های مختلف از جمله انعقاد موافقتنامه های دو یا چند جانبه مبادرت ورزند. اما اینک سوال اینجاست که آیا امضای این موافقت نامه بسود کشور خواهد بود یا خیر؟

آیا افغانستان توانایی و ظرفیت این را دارد که از مفاد آن منافع کشور را در داخل و منطقه و جهان محافظت نموده و مصئونیت ببخشد؟ چه میکانیزم روشن و مشخصی برای اجرایی ساختن این موافقت نامه وجود دارد؟ البته پاسخ چنین پرسش هایی را نمی توان تنها به اظهارات فوق متکی ساخت، بلکه گذشت زمان نشان خواهد داد که افغانستان و امریکا تا چه اندازه از مناسبات آتی و امضای توافقنامه دو جانبه سود خواهند برد و از همه مهم تر اینکه افغانستان با کدام ابتکار و مدیریت سالم خواهد توانست چنین مسیر پرفراز و نشیب و حساسی را بدون چالش و خطر پیموده و به مقصد نهایی دست یابد.

با همه این پرسش ها حداقل این تصور امروز بوجود آمده است که امضای این توافقنامه در کلیت به سود دو کشور، بویژه برای افغانستان می باشد. امضای این توافقنامه نشان داد که هنوز حمایت از افغانستان برای دنیا حایز اهمیت می باشد. به تعبیر دیگر اهمیت دادن به منافع دو کشور در امضای این توافقنامه کاملا مشهود است. هم چنین افغانستان در پرتو امضای این سند قادر خواهد بود که منافع امنیتی، اقتصادی و سیاسی خود را که یک ضرورت حیاتی در شرایط کنونی دارد ، بدست آورد.

بطور مثال تقویت عرصه امنیتی با ارتقاء آموزش نیروهای امنیتی و معیاری ساختن آن‌ها می تواند از حمایت های لازم بهره برداری نماید. هم ‌چنین در زمینه تقویت اقتصاد کشور با جلب سرمایه های خارجی و حفظ سرمایه های داخلی بخاطر فراهم آوردن شرایط قابل اعتماد ، موفقیت های مناسبی را بدست آورد.

از نظر سیاسی نیز افغانستان هم چون سالهای گذشته از حمایت های سیاسی جهانی بعنوان یک ضرورت برخوردار خواهد تا از وضعیت دهلیز بودن برخی از کشورهای همسایه بیرون شود. البته همانگونه که تذکر رفت همه این چشم اندازها در صورتی قابل تحقق خواهد بود که افغانستان با درک شرایط و حساسیت آن بتواند بهره برداری مناسب را از مفاد این توافقنامه و سایر توافقنامه های بین المللی بنماید.

دیدگاه شما