مخالفان مسلح دولت از هر فرصتی برای برهم زدن ثبات و امنیت کشور بهره می برند. بنابراین درگیری ها و نزاع های کوچی ها با باشندگان محلی در ولایت میدان ورد، بهترین فرصت را برای طالبان فراهم می سازد تا با بهره گیری از فرصت وارد عمل شده و دست به کشتار و تخریب گسترده بزنند. در سالهای گذشته شاهد بودیم که طالبان مسلح با در دست داشتن سلاح های سبک و سنگین به بهانه درگیری کوچی ها وده نشینان وارد محلات مسکونی در ولایت میدان وردک شده و ساکنان محلی را هدف قرار دادند که در نتیجه آن ده ها نفر کشته و زخمی شدند، خانه ها، مزارع و مواشی مردم نیز به آتش کشیده شده و تخریب گردید.

این درحالیست که در گذشته هیچگاهی شاهد چنین برخوردهای سخت و خشن میان ده نشینان و کوچی ها نبوده ایم و لی مخالفان مسلح براحتی توانستند از این فرصت استفاده کرده و با متشنج کردن اوضاع هم اختلافات قومی در سطح ملی را افزایش دهند و هم دولت را با چالش های جدی مواجه سازد. این درحالیست که نه کوچی ها و نه ده نشینان حاضر نیستند پس از صدور فرمان رئیس جمهور بازهم تنش ها و درگیری ها در میان ده نشینان و کوچی ها تداوم یابد.

اما امسال نیز طبق گذارشها متاسفانه به رغم فرمان رئیس جمهور بازهم شاهد حضور مخالفان مسلح تحت نام کوچی ها در مناطق مختلف میدان ورک هستیم که درگیری های مختصری نیز در روزهای گذشته رخ داده است. متاسفانه باید گفت بی توجهی دولت و نبود عزم جدی در حل مسائل کوچی ها و ده نشینان با عث شده است که از آغاز بر قراری نظام جدید در سال 2001 تاکنون همه ساله درگیری ها و برخورد های میان دو طرف ادامه داشته و جنگ های خونینی را نیز در پی داشته داشته باشد.

بر اثر این در گیری ها تاکنون ده ها تن از دوطرف کشته و زخمی و صدها خانوار دیگر نیز به کابل و ولایت های همجوار آواره شده اند. باشندگان محل مدعی اند که طالبان در قالب کوچی، به مناطق شان هجوم می آورند و با سلاح های سبک و سنگین مردم بی دفاع را هدف قرار میدهند.

به نظر می رسد افرادی تحت عنوان کوچی ها به تحریک مخالفان مسلح با وجود فرمان نافذ رئیس جمهوری امسال نیز سعی دارند به خشونت آفرینی ها در کشور و نا امن سازی افغانستان ادامه بدهند. بنا براین دولت باید وارد عمل شده و مانع درگیریها و نزاع های کوچی ها شود. زیرا دولت اگر ناتوان از تنفیذ و اجرای فرمان رئیس جمهور باشد مشروعیت این نظام کاملا زیر سوال رفته و آن وقت ساکنان محلی باید خود وارد عمل شده از خود دفاع نمایند.

نتیجه چنین اقدامی کاملا به ضرر دولت و به نفع مخالفان صلح و ثبات کشور است. این درحالیست که اخیرا بر اثر درگیری های پراکنده میان کوچی ها و کارمندان یک شرکت سرک سازی، کار ساخت سرک کوتل شریف خان، متوقف شده است. بر اثر این در گیری ها یک کارمند شرکت سرک سازی، زخمی و دو تن دیگر آنان مفقود شدند. بنا براین کاملا روشن است که پشت پرده ماجرای کوچیگری دست های دشمنان توسعه و ثبات افغانتسان است و این دست ها از معضل کوچی ها و باشنده های محل در ولایت میدان وردک سو استفاده می کنند.

کاملا روشن است که هجوم کوچی ها در مناطقی از ولسوالی های بهسود، نقض صریح فرمان سال گذشته رییس جمهور به شمار می رود. فراموش نکنیم که سال گذشته بر اثر اوج گیری در گیری ها میان کوچی ها و ده نشینان و هجوم نیروهای وابسته به گروه طالبان در قالب کوچی ها، شماری از مقام های حکومتی به بهسود رفتند و از نزدیک میان دو طرف میانجیگری کردند.

این هیات تلاش کردند تا مشکل میان کوچی ها و ده نشینان را برای همیشه حل شود ودیگر کسی در جنگ کشته نشود. به همین دلیل رییس جمهور کرزی با صدور فرمانی خواهان اسکان دایمی کوچی ها شد و از نیروهای امنیتی نیز خواست که از هجوم کوچی ها به مناطق مورد منازعه شان در مناطق مرکزی جلوگیری کنند.

اما اکنون شماری از باشندگان ولسوالی دایمیرداد می گویند این ولسوالی هم اکنون در تصرف کامل گروه طالبان است و تنها مرکز ولسوالی در کنترول دولت قرار دارد. به گفته آنان، کوچی ها در هماهنگی کامل با گروه طالبان به این مناطق هجوم می آورند و انواع مختلف سلاح های سبک و سنگین را برای کشتار مردم غیر نظامی، با خود حمل می کنند. بنا براین کاملا هویدا است که رابطه مستقیم میان طالبان و درگیری های مردم با کوچی ها وجود دارد که اگر دولت دراین زمینه دست بکار نشود به تشدید بحران در کشور کمک کرده است.

براستی تداوم حملات مخالفان مسلح در قالب کوچی بر مردم محلی تا کی باید ادامه داشته باشد؟ كشتار مردم بي دفاع محلی توسط طالبان در پوشش کوچی ها و آتش زدن خانه ها و مواشي اين مردم تا چه اندازه مي تواند قابل تحمل براي اين مردم باشد؟. بنا بر اين با توجه به شرائط بسيار دشوار وامنيت شكننده كشور بايسته است دولت به زود ترين فرصت به اين مسئله رسيدگي نمايد. مسلما كسي نمي خواهد كه در حق كوچي ها و يا ساکنان بومی منطقه ستم و يا ظلم روا داشته شود و یا حق كشي صورت بگيرد. از اين رو بهترين راه اين است كه دولت هم درقبال كوچي ها اسكان آنان فرمانرا عملي نمايد و منع هميشگي رفتن كوچي ها به هزارستان را بصورت کامل تطبیق نمايد.

زيرا تجربه سال هاي اخير بخوبي نشان داد كه نه هزارجات گنجايش ورود جمعيت هاي ديگر را دارد و نه مردم مي توانند چنين چيزي را بپذيرند و نه اينكه براي كوچي ها چنين جنگ ها و درگيري هاي پي هم سودي دارد. از اين رو اسكان كوچي ها و تطبیق فرمان منع رفت و آمد كوچي ها در اين مناطق مي تواند براي هميشه اين مشكل را حل نموده و زمينه شكل گيري وحدت و اتفاق ملي را كه يك ضرورت مبرم و اساسي كشور نيز هست را فراهم نمايد.

تداوم حملات كوچي ها و برخورد هاي تنش آلود آنان با مردمان مناطق مركزي كشور مي تواند ثبات و امنيت شكننده كشور را به جد آسيب رساند. درحاليكه دولت در تلاش است تا پروسه سراسري صلح را در كشورعملی سازد در چنين شرائطي اگر این مسائل رسیدگی نشود مسلما تلاش هاي صلح عقيم خواهد ماند. در نتيجه تلاش هاي چندين ساله ي دولت به شكست مواجه مي گردد.

بويژه انكه اين احتمال هم بسيار زياد است كه دست هاي براي به هم زدن ثبات و امنيت نسبي در كشور كوچي ها را تحريك براي حضور در اين مناطق كرده باشد. قرائن و شواهد نشان می دهد که مشكل علف چر ها واحتياجات كوچي ها نيست زيرا آنان خود بهتر از ديگران مي دانند كه مناطق مركزي هزگز ظرفيت پذيرش جمعيت هاي تازه و مواشي آنان را ندارد و عملا رفتن آنان به اين مناطق نيز بي فايده خواهد بود.

این مسئله از آنجا کاملا روشن می گردد که کوچیگری اینک در کشور به یک تهدید جدید علیه امنیت و ثبات کشور تبدیل شده است و كوچيها بصورت طبیعی با زن و فرزند، گله و مواشي به جاي مي روند نه با تعداد زياد افراد مسلح و توپخانه وسلاح هاي سبك و سنگين، سرباز و مردان جنگي صرف. از ين رو در اينكه ممكن است دست ها و توطئه هاي بزرگي در كشور در جريان باشد هيچ بعيد نيست.