کریستین ساینس مانیتور / برگردان: عبدالاحد بهرامی

در حالی که انتخابات ریاست جمهوری امریکا وارد مراحل تازه ای می شود، جنگ افغانستان به عنوان طولاترین جنگ امریکا کمتر در مبارزات انتخاباتی باراک اوباما و رقیب انتخاباتی او، میت رامنی، بازتاب داشته است.

این جنگ مخرب توانایی نظامی امریکا را به چالش گرفته است و ماهانه حدود پنج میلیارد دالر هزینه و زندگی شماری از سربازان امریکایی را بر این کشور تحمیل می کند. بر اساس آمارها در جریان سال گذشته 418 سرباز و در سال جاری 236 سرباز تاکنون جان خود را از دست داده اند. اکنون بار دیگر این بحران به دلیل افزایش حملات سربازان افغان علیه نیروهای خارجی، آنچه که به حملات "سبز علیه آبی" موسوم شده، برجسته شده است. بعضی از سربازان یاغی و نفوذی ها در صفوف نیروهای امنیتی افغان، که با هزینه مالیات دهندگان ایالات متحده و توسط مربیان نظامی امریکایی مسلح شده و آموزش دیده اند، اکنون سلاح خود را به سوی نیروهای خارجی نشانه می روند.

پاسخ باراک اوباما و رقیب انتخاباتی اش، میت رامنی، به خوبی توضیح می دهد که چرا این دو کاندید انتخابات ریاست جمهوری تمایلی ندارند تا در مورد طولانی ترین جنگ امریکا سخن بگویند: واقعیت اینست که تفاوت اندکی میان مواضع و دیدگاه های این دو در رابطه با افغانستان وجود دارد. در حالی که نیروهای امریکایی برای ترک افغانستان تا سال 2014 آماده می شوند، باراک اوباما و فرماندهان امریکایی همچنان از پیشرفت های دوامدار در افغانستان صحبت می کنند. اگر آقای رامنی برنده انتخابات ریاست جمهوری شود، برای وی نیز بعید و دشوار خواهد بود که در صدد برآید تا جنگی را توسعه دهد که اکنون در میان امریکایی ها از حمایتی برخوردار نیست و به "جنگ فراموش شده" تبدیل شده است.

اوباما و حملات "سبز علیه آبی":
در توضیح ماموریت افغانستان، اوباما از میت رامنی یک گام جلوتر بود. وی در کنفرانس خبری در کاخ سفید گفت که از حملات "سبز علیه آبی" "عمیقا نگران" است. دولت باراک اوباما، مارتی دیمپسی، رییس ستاد مشترک ارتش امریکا را در رابطه با این موضوع به افغانستان فرستاد. اما اندکی پس از سخنان باراک اوباما و در جریان بازدید دمپسی از افغانستان، هواپیمای این مقام ارشد نظامی امریکا در پایگاه نظامی بگرام هدف حمله راکتی طالبان قرار گرفت و آسیب دید. این در حالی است که امریکا تا هنوز حضور نظامی گسترده ای در این کشور دارد و این جنگ در سال 2001 از حمایت گسترده عمومی در امریکا برخوردار بود.

با گذشت 10 سال از جنگ، حملات سربازان افغان علیه نیروهای ناتو تبدیل به پدیده جدید و هولناکی شده است. آمارها نشان می دهد که کشتار سربازان ناتو توسط نیروهای امنیتی افغان تا سال 2007 سابقه نداشته است و برای اولین بار در این سال دو سرباز ناتو در حمله ای از این دست کشته شدند. در سال 2008، این ارقام دوباره به صفر تقرب کرد؛ اما در سال 2009 به 10 مورد، در سال 2010 به 20 مورد و در سال گذشته به 36 مورد افزایش یافت. تاکنون 36 مورد از این نوع قتل ها در سال جاری روی داده است. آمارها در سال جاری تقریبا از میزان حملات سال گذشته تجاوز می کند.

با این حال، رییس جمهور امریکا تاکید می کند که طیف وسیعی از تدابیر پیشگیرانه روی دست گرفته شده است و در بخش های استخباراتی و پروسه استخدام سربازان افغان، برخی موفقیت هایی حاصل شده است. اما این سوال همچنان مطرح است که آیا ایالات متحده در حال پیروزی است؟ آیا می توان امیدوار بود که طرح خروج نیروهای ناتو از این کشور و انتقال مسئولیت های امنیتی به نیروهای ارتش و پولیس افغانستان یک پروسه موفقیت آمیز خواهد بود؟ البته ارتش افغانستان در حال رشد است. اما از آنجا که مربیان بیشتر امریکایی در تماس مداوم با سربازان افغان هستند، فرصت چنین حملاتی نیز افزایش یافته است.

موضع مشابه میت رامنی:
میت رامنی، نامزد حزب جمهوریخواه امریکا و رقیب انتخاباتی امریکا اخیرا در جریان کارزار انتخاباتی خود، باراک اوباما را به باد انتقاد گرفت و او را متهم کرد که در رابطه با افغانستان موضع مبهم دارد. اما خود وی نیز در رابطه با افغانستان صراحتی در دیدگاهش نشان نداد و در این باره اظهارات مبهمی داشته است. "هنگامی که مردان و زنان امریکایی در معرض خطر هستند، انتظار می رود که رئیس جمهور ایالات متحده توضیح دهد که چه اتفاقی می افتد و اینکه این سربازان چرا در افغانستان هستند؛ ماموریت چیست؛ هدف آن چیست، چگونه بدانیم که این ماموریت کی به پایان می رسد."

این در حالی است که اوباما اغلب به این پرسش ها پاسخ داده است: شکست دادن طالبان؛ ایجاد یک دموکراسی پایدار؛ ایجاد نهادهای افغانی که پس از خروج امریکایی ها به پای خود بایستند. در مورد ماموریت افغانستان، باراک اوباما اصولا و دقیقا همان چیزهایی را گفته است که اکنون آقای رامنی از آن سخن می گوید: "من همه تلاش هایم را خواهم کرد تا انتقال مسئولیت های امنیتی از نیروهای خارجی به نیروهای امنیتی افغانستان سریعتر صورت گیرد و سربازان امریکایی به خانه برگردند."

میت رامنی نیز در جریان مبارزات انتخاباتی خود گفته است که به جدول زمانی خروج نیروها از افغانستان متعهد خواهد بود. اما بیان فصیحانه اهداف، به خودی خود نتیجه ای برای این ماموریت در بر ندارد. و ایالات متحده آمریکا به سرعت در زمینه به کار بردن قدرت نظامی خود با محدودیت هایی نفسگیری مواجه می شود؛ به ویژه هنگامی که راهکار استفاده از ارتش به عنوان ابزاری برای تغییر و تحول سریع و انقلابی اجتماعی در کشورهای خارجی مطرح باشد.

آیا می توان گفت که در جریان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در امریکا، جنگ افغانستان، باید یکی از موضوعات عمده مبارزات انتخاباتی باشد؟ البته که باید باشد. اما آیا واقعا چنین خواهد بود؟ جواب این است که فقط گهگاه؛ هنگامی که یک تراژدی روی می دهد و این موضوع را در محور جنجال ها و برنامه های مبارزات انتخاباتی قرار می دهد.

نظر سنجی ها نشان می دهد که اکثر آمریکایی ها از جنگ خسته و بیزارند و این جنگ را در شراط حاضر تا حدود زیادی با مطالبات و اولویت های خود بی ربط می بینند که بیشتر ناشی از این است که کدام کاندید به عنوان رییس جمهور عملکرد بهتر اقتصادی خواهد داشت و اقتصاد نحیف ایالات متحده را به سمت بهبودی رهبری خواهد کرد.

در این شرایط آمریکایی های اندکی اند که این را درک می کنند که ماموریت تامین ثبات و امنیت در افغانستان و جان سربازان شان در معرض خطر است. برای بسیاری از این رای دهندگان، رویدادهای روزانه از قبیل مرگ و انفجار در افغانستان دیگر تبدیل به یک امر انتزاعی شده است.