آمار بالای کشتار افراد ملکی توسط طالبان این گمان را تقویت می کند که طالبان دشمنان افغانستان و مردم عادی این کشور اند و برای طالبان فرقی هم نمی کند که این قربانیان از کدام تبار قومی یا گروه های مردمی باشد. در طول یک دهه گذشته طالبان بارها و بارها با راه اندازی حملات مختلف بر مردم عادی جان هزاران انسان بی گناه را گرفته اند.

در آخرین مورد یک حمله کننده انتحاری این گروه بر تشییع کنندگان جنازه در ننگرهار بیش از بیست و پنج فرد ملکی را از پا در آورده و ده ها تن دیگر را مجروح کرد. به گفته سخنگوی والی ننگرهار شماری از باشندگان ولسوالی دربابا برای به خاکسپاری جنازه یکی از محاسن سفیدان جمع شده بودند که بمب گذار انتحاری مواد جاسازی شده در بدن خود را منفجر کرد.

این درحالیست که پیشتر در یک حمله مشابه در مراسم تشییع جنازه در ولایت غزنی نیز تیر اندازی صورت گرفت. یکی از تراژیک ترین واقعات از این دست، کشتار بی رحمانه عزاداران حسیینی در روز عاشورا در کابل بود که ده ها انسان بی گناه جان باخته یا مجروح گردیدند.

به نظر می رسد طالبان دیگر تفاوتی میان سربازان خارجی یا ارتش و پلیس افغانستان با مردم عادی قائل نیستند و این گروه از این پس رو در روی مردم عادی افغانستان قرار گرفته اند. در روزهای اخیر این گروه راه های مواصلاتی بسیار از ولسوالی های غزنی را برروی مردم عادی بستند.

استدلال این گروه این بوده که چرا سربازان خارجی یا ارتش افغانستان با این گروه در ولسوالی های دیگر غزنی می جنگند. این استدلال طالبان به روشنی نشان می دهد که این گروه عملا از بی گناهان به مثابه ابزاراستفاده کرده و جان و مال بی گناهان برای آنان ارزشی ندارد. وگرنه چگونه می توان بجای سربازان ارتش و پلیس شهروندان عادی را قربانی کرد.

متاسفانه باید گفت در سالهای اخیر آمارهای تکان دهنده ای از قربانی شدن شهروندان عادی کشور در جنگ منتشر شده است. این بدان معنا است که مخالفان مسلح از هیچ فرصتی برای برهم زدن ثبات و ارامش کشور دریغ نمی ورزند. بر اساس گزارش سازمان ملل، در نتیجه درگیری ها در سال گذشته میلادی در افغانستان بیش از 3000 غیرنظامی کشته شده است.

هیات کمک سازمان ملل در افغانستان( یوناما) در گزارشی نوشته است که شمار تلفات غیرنظامیان در سال ۲۰۱۱ به ۳۰۲۱ نفر رسیده، در حالی که سال قبل از آن، این آمار ۲۷۹۰ و در سال ۲۰۰۹ میلادی ۲۴۱۲ نفر بوده است. بر اساس یافته های این گزارش، بمب‌های کنار جاده‌ای و بمب گذاری انتحاری، مرگبارترین عوامل تلفات غیرنظامیان در این کشور است که عامل اصلی آن نیز طالبان اند.

سوگمندانه باید گفت کشتار کودکان، زنان و مردان افغانستان در این جنگ همواره رو به افزایش بوده است و غیرنظامیان افغانستانی بهای جنگ را بیش از همه پرداخته اند. در گزارش یوناما آمده است که نزدیک به 500 قتل هدفمند از سوی مخالفان مسلح در این سال نیز صورت گرفته که در آن بیشتر کارمندان بلند رتبه دولتی مثل، والیان، ولسوال ها، اعضای شورا های ولایتی و بزرگان قومی هدف قرارداده شده اند.

آنچه که این آمارها و گذارشها نشان میدهد این است که طالبان عملا در برابر مردم افغانستان و منافع آنان قرار گرفته اند و گرنه معنا ندارد با نزدیک شدن به زمان خروج سربازان خارجی از افغانستان که حضور آنان در افغانستان یکی از اصلی ترین بهانه های این گروه برای تداوم خشونت آفرینی است، حملات این گروه بر شهروندان عادی کشور افزایش یابد.

سیاست مدارا و تساهل حکومت در برابر طالبان در یک دهه گذشته باعث شده است که جان تعداد زیاد از شهروندان بی گناه افغانستان قربانی بی پروایی های های حکومت و اقدامات بی رحمانه گروه ها تروریستی شود. در این سالهای واپسین بار ها اتفاق افتاده است که افراد زیادی از ساکنان این مرز و بوم توسط حملات مستقیم طالبان و بمب گذاری ها و حملات تخریبی طالبان جان های شان را از دست بدهند. متاسفانه این گونه موارد در بسیار موارد با بی التفاتی مسئولان حکومتی مواجه گردیده است. طالبان وسایر گروه های تروریستی در کشور حتا عذر خواهی های خشک و خالی را نیز از آسیب دیدگان دریغ کرده اند.

این درحالیست که کشتار افراد ملکی توسط طالبان و یا هر گروه دیگر که باشد امر نا پسند زشت و غیر انسانی است. از این رو رسالت مهم دولت افغانستان در قبال اینگونه فجایع پی گیری جدی و محاکمه عادلانه مسببان آن است. همانگونه که در بیانیه های دولت معمولا بعد از این گونه رخداد ها تاکید می گردد باید جدا به آسیب دیدگان رسیدگی گردیده و عاملان این گونه حوادث باید به سزای اعمال زشت و غیر انسانی شان برسند نه اینکه با کوتاه آمدن ها و امتیازدهی ها به این گروه عمق فاجعه بیشتر گردد.

از آنجای که میزان کشته های ملکی بسیار افزایش یافته و به هزاران تن در سال رسیده است لازم است نیروهای ناتو و قوای ائتلاف و حکومت افغانستان در این زمینه بررسی های جدی را انجام دهند و عوامل اصلی کشتار افراد ملکی را شناسایی نموده و به پنجه قانون بسپارند. این میزان بالای از کشته شده های ملکی نشان می دهد که در میان نیروهای طالبان گروه های آدم کش و یا افرادی که دارای بیماری های روانی است نیز وجود دارند.

بنا براین باید برای ممانعت از تداوم کشتار افراد ملکی مقامات آمریکایی و دولت افغانستان فکر اساسی بکند. دولت افغانستان باید در این جهت اقدامات جدی را روی دست بگیرد و باید به جد این مسائل را از مجاری قانونی پی گیری نماید. زیرا مسلم است که توقف کشتار غیر نظامیان نیز یک امر اجتناب ناپذیر است.

سازمان ملل باید وارد عمل گردیده و از رهبران طالبان بخواهد که قواعد جنگی را برای کاهش تلفات غیرنظامیان در جنگ رعایت کنند و اصول حقوق بشر را در مقررات جنگی خود بیفزایند و مطمئن شوند که جنگجویان تحت امر آنان پابند این اصول هستند. این سازمان از نیروهای داخلی و خارجی در افغانستان باید مجدانه بخواهد که تلاش بیشتری به خرج دهند تا تدابیر لازم برای جلوگیری از تلفات غیرنظامیان روی دست گرفته شود.

این آمارها عامل رنج و آسیب واقعی خانواده ها در افغانستان است. جنگجویان طالبان باعث ادامه این امر شده اند و باید جلو چنین کشتاری گرفته شود. گذارش یوناما نشان میدهد که حملات انتحاری و استفاده از ماین های کنار سرک به وسیله مخالفان مسلح، یکی از عوامل اساسی افزایش تلفات غیرنظامیان در سال 2011 بود که جان بیش از 960 فرد ملکی را گرفته است.

به هر حال آنچه مسلم است این است که کشتار افراد ملکی به هیچ عنوان به بهبود اوضاع در افغانستان کمک نمی کند بلکه بر عکس این مسئله می تواند وضعیت بسیار دردناک و دشواری را در افغانستان رقم بزند. انتظار می رود مقامات کشور مان به جد این مسئله را پی گیری نمایند.

متاسفانه بسیار دیده می شود که پس از کشتار این افراد بعضا به یک اعلامیه صوری و فرمالیته بسنده می شود که پس از آن نه دولت افغانستان و نه نیروهای خارجی مسئله را پی گیری نمی نمایند.

انتظار می رود از این پس هم دولت افغانستان و هم نیروهای ناتو با دقت و همراهی هرچه بیشتر به گونه ی عمل کنند که از جان افراد ملکی در برابر طالبان دفاع نمایند. زیرا رسالت اصلی قوای مسلح افغانستان و نیروهای خارجی تامین امنیت جان و مال مردم در برابر دشمنان این آب و خاک و تروریستان بین المللی است.