با کشته شدن یک سرباز دیگر امریکایی در "حمله خودی" و یا "سبز علیه آبی"، میزان تلفات نیروهای امریکایی در افغانستان به 2000 نفر رسید. کشته شدن این سرباز امریکایی هزینه انسانی جنگ افغانستان برای ایالات متحده در جریان یک دهه از مبارزه علیه تروریزم و گروه های شورشی در افغانستان را برجسته می سازد. علاوه بر دو هزار سرباز امریکایی، حدود نزدیک به 1200 سرباز دیگر از نیروهای سایر کشورهای عضو ناتو در این جنگ جان خود را از دست داده اند.

باز هم این حمله از نوع "حملات خودی" بود که تعداد کشته شدگان نیروهای ایالات متحده را به صورت سمبولیک به 2000 تن افزایش داد. حملات سربازان افغان علیه نیروهای خارجی در یک سال اخیر به عمده ترین چالش در برابر نیروهای ناتو تبدیل شده است. در جریان ماه ها و هفته های اخیر، فرماندهان ناتو تدابیر گوناگونی را برای حفاظت از جان سربازان ناتو روی دست گرفته اند. در حالی که این حملات همچنان ادامه دارد، مشخص نیست که این تدابیر تا چه اندازه برای جلوگیری از وقوع این حملات از سوی نیروهای امنیتی افغان علیه متحدان غربی خود، موثر خواهد بود.

از سوی دیگر، با آنکه مقام های ناتو بر تداوم همکاری نزدیک با نیروهای افغان تاکید می کنند، این پرسش برجسته تر شده که این حملات تا چه اندازه بر همکاری متقابل نیروهای خارجی و افغان و آموزش نیروهای افغان پیامد منفی خواهد گذاشت. حال، در نتیجه این حملات، اعتماد متقابل میان نیروهای خارجی و افغان از این حملات متاثر شده و محدودیت های جدیدی بر عملیات های مشترک این نیروها وضع شده است.

فرماندهان ناتو قبلا از توقف عملیات های مشترک سخن گفته بودند، اما بعدا اعلام کردند که عملیات های مشترک سربازان ناتو با نیروهای افغان از سر گرفته شده است. اما با آنهم، این عملیات های مشترک و همچنان نظارت نیروهای خارجی از روند آموزش نیروهای افغان بعد از این با محدودیت های زیادی روبرو خواهد بود.

با افزایش "حملات سبز علیه آبی"، مربیان نظامی خارجی از فرماندهان خود دستور گرفته اند تا در حالی که نیروهای افغان را آموزش می دهند و بر روند آموزش و تمرین های نظامی آنها نظارت می کنند، به اندازه کافی مسلح باشند تا بتوانند با تهدیدهای احتمالی از سوی نیروهای افغان مقابله کنند. پس از اجلاس لیسبون و اعلام موعد زمانی 2014 برای خروج نیروهای خارجی از افغانستان، آموزش و توسعه نیروهای امنیتی افغان در محور استراتژی ایالات متحده قرار گرفت تا بعد از خروج آنها، نیروهای امنیتی افغانستان به اندازه کافی برای تامین امنیت کشور توانایی داشته باشند. به دنبال این تغییر رویکرد در استراتژی جنگ، صدها مربی نظامی ناتو و امریکایی برای تسریع روند آموزش ارتش و پولیس افغان به افغانستان آمدند. همکاری های نزدیک نیروهای ناتو با سربازان افغان در بخش های آموزشی این نیروها همواره حیاتی خوانده شده است.

کشته شدن دوهزارمین سرباز امریکایی در جنگ افغانستان، نشانه سمبولیک دیگری از استمرار و تداوم جنگ است. اکنون در حالی که نیروهای خارجی به تدریج به کشورهای خود بر می گردند و قرار است همه نیروهای رزمی ناتو و امریکا تا پایان سال 2014 افغانستان را ترک کنند، پایان جنگ همچنان در ابهام قرار دارد. با آنکه شورشیان از این لحاظ که بتوانند جنگ های منظم را به پیش ببرند و یا مناطقی را تحت کنترول بگیرند، تضعیف شده اند اما این گروه ها هنوز هم می توانند با تغییر استراتژی بجنگند. این به معنای آنست که با خروج نیروهای خارجی، جنگ در حال پایان یافتن نیست.

پس از اجلاس لیسبون و اعلام موعد زمانی 2014 برای خروج ناتو از افغانستان، آموزش و توسعه نیروهای امنیتی افغانستان در محور استراتژی ایالات متحده امریکا قرار گرفت و صدها مربی نظامی امریکایی و ناتو برای آموزش نیروهای افغان وارد افغانستان شدند. اکنون، افزایش "حملات سبز علیه آبی" قلب این استراتژی را هدف قرار داده است.

بدون تردید، آینده افغانستان و روند مبارزه با شورش به قابلیت و ظرفیت نیروهای ارتش در جریان سال های بعد خروج نیروهای ناتو بستگی خواهد داشت. و توانایی نظامی نیروهای پولیس و ارتش افغانستان نیز مستقیما با همکاری و مشارکت ناتو و امریکا در آموزش، تجهیز و تسلیح نیروهای افغان بستگی خواهد داشت.

بدون تردید، با تداوم حملات سربازان افغان علیه نیروهای خارجی، روند آموزش نیروهای ارتش و پولیس افغانستان با چالش هایی زیادی روبرو خواهد بود. مقامات امنیتی افغانستان، اخیرا از تدابیر جدی برای جلوگیری از این حملات خبر داده و صدها تن از سربازان ارتش را اخراج و یا دستگیر کرده اند. شاید یگانه راهکاری که مقامات افغان و ناتو به آن چشم امید دوخته اند تا بتوانند، "قلب این استراتژی" را نجات دهند، اقدامات مقامات افغان برای تصفیه صفوف ارتش و پولیس و تدوین برنامه های تازه برای جذب نیروهای جدید باشد.

تلفات سربازان امریکایی در افغانستان در حالی که از مرز دو هزار تن گذشته است که حمایت افکار عامه در ایالات متحده امریکا از جنگ افغانستان به پایین ترین سطح خود کاهش یافته است و بیزاری از این جنگ، کاندیداهای انتخاباتی امریکا را تحت فشارهای مضاعفی برای توجیه ادامه جنگ قرار داده است. هر دو کاندید انتخاباتی در امریکا در گرماگرم کارزار انتخاباتی خود از صحبت درباره جنگ افغانستان و آینده این جنگ اکراه دارند و جنگ افغانستان در رسانه های امریکایی، به "جنگ فراموش شده" تعبیر می شود.

جنگ افغانستان که به عنوان "طولانی ترین جنگ امریکا"، حمایت خود را در میان رای دهندگان امریکایی از دست داده، باراک اوباما و میت رامنی، رقیب جمهوری خواه وی تلاش می کنند تا با خودداری از بحث، جدل و ابراز نظر درباره این جنگ، از تبدیل شدن آن به نقطه ضعف خود جلوگیری کنند.

این وضعیت، هم دشواری های موجود در برابر دولت باراک اوباما را برجسته می سازد که خود را به "پایان مسئولانه جنگ" متعهد می داند و هم معضل گیج کننده در برابر پیروزی احتمالی میت رامنی، نامزد حزب جمهوریخواه را نشان می دهد که به طور سنتی حامی جنگ جاری در افغانستان است. میت رامنی، نامزد حزب جمهوری خواه امریکا از سیاست های اوباما در جنگ و به ویژه خروج نیروهای آن کشور از افغانستان به تندی انتقاد کرده است، در حالی که خود نیز به هدف مصئون ماندن از پیامدهای انتخاباتی ناشی از موضع گیری درباره جنگ افغانستان، برنامه مشخصی را برای آینده این جنگ اعلام نکرده است.

اما هزینه انسانی جنگ برای غیرنظامیان افغان بسا سنگینتر و سهمگینتر بوده است. تخمین زده می شود که در جریان جنگ وخشونت های بیش از یک دهه گذشته، بیش از 20000 هزار غیرنظامی افغان کشته شده اند و بر اساس آمارهای سازمان ملل متحد، از سال 2007 به این سو بیش از 13000 غیرنظامی جان خود را از دست داده اند.