حمله بر نیروهای خارجی بوسیله نیروهای داخلی امنیتی افغانستان نگرانی های زیادی را در پی داشته است و این گونه حملات جدا از قربانی هایی که بر جای گذاشته است موجب شده است سطح اعتماد نیروهای خارجی به نیروی امنیتی افغانستان کاهش چشمگیری پیدا نماید.

از دو سال پیش بدینسو این حملات هر از چند گاهی تکرار شده است و نگرانی جامعه جهانی و کشورهایی را به دنبال داشته است که سربازانشان در جنگ افغانستان درگیر هستند و در کنار نیروهای افغان بر علیه طالبان و شورشیان مسلح می جنگند و یا اینکه مسئولیت آموزش سربازان افغان را بر عهده دارند.

در سال 2012 میلادی 50 سرباز خارجی به دست سربازان افغانستان به قتل رسیده اند و اخیرا نیز یک سرباز زن افغان یک مشاور خارجی را به قتل رسانید، این اولین حمله در نوع خود است که یک سرباز زن کشورمان یک مشاور نظامی خارجی را به قتل می رساند، سرباز زن دستگیر شده است اما هنوز انگیزه او از این عمل معلوم نیست و گمان نمی رود که این زن با شورشیان مسلح کشور ارتباط داشته باشد، زیرا زن ستیزی طالبان و حامیان آنها بر همه مبرهن است و گمانه ها مبنی بر دست داشتن طالبان در این حمله ضعیف است.

این گونه حملات دیگر دیوار اعتماد را میان سربازان خارجی و داخلی از میان برده است و اکنون به نظر می رسد که دیگر سربازان و مربی های خارجی مثل سابق نمی توانند به راحتی با سربازان افغانی رابطه داشته باشند و بر آنها اعتماد نمایند، زیرا دامنه این گونه حملات وسیع بوده رسانیده است.

هنوز تحقیقات دولت افغانستان و نیروهای بین المللی در این رابطه مشخص نشده است و تاکنون معلوم نیست که علت واقعی این گونه حملات چه بوده است که این خود گمانه زنی های زیادی را در پیوند با موضوع سبب شده است و گمان می رود که نتیجه مشخص این تحقیقات به این زودی نیز مشخص نشود و دامنه بی اعتمادی میان سربازان خارجی و داخلی هر روز گسترده تر شود.

کاهش اعتماد مشاوران، مربیان و سربازان خارجی به نیروهای امنیتی افغانستان تبعات زیان باری بر روند بهبود و آموزش و تجهیز نیروهای امنیتی ما خواهد گذاشت و روند آموزش سربازان افغان را با چالش کلانی مواجه خواهد ساخت.

در حال حاضر و با گذشت بیش از ده سال از ساختار جدید اردو و پولیس افغانستان هنوز بخش عمده ای از روند تربیت این نیروها به عهده مربیان خارجی است و کارشناسان امور نظامی به این باور هستند که تا سالهای متمادی نیروهای امنیتی افغانستان همچنان نیازمند این مربیان خواهد بود و نیروهای امنیتی افغانستان به شدت به این آموزش ها نیازمند خواهد ماند. کشته شدن این مربیان به دست سربازان کشور اگر این روند را متوقف نسازد بدون شک با مشکل مواجه خواهد کرد.

در تابستان امسال کشته شدن چهار سرباز خارجی به دست هم قطار افغانش موجب گردید که روند آموزش سربازان محلی افغانستان متوقف شد .

نیروهای امنیتی افغانستان نیاز شدیدی به آموزش دارند زیرا هنوز تعداد زیادی از این سربازان با تکمیل نمودن آموزش های ابتدایی به صفوف نیروهای امنیتی پیوسته اند و آنها نیازمند آموزش های بیشتری خواهند بود.

از سوی دیگر افرادی که تازه به صفوف نیروهای امنیتی خواهند پیوست نیز باید آموزش ببینند که این آموزش ها تحت نظر مشاوران و یا حتی مربیان خارجی انجام می شود که در صورت تداوم این گونه حملات احتمال توقف این روند وجود دارد که مشکلات بیشتری را در روند آموزش نیروهای نظامی کشور خواهد شد.

نیروهای امنیتی کشور در کنار آموزش نیازمند تجهیز نیز می باشد که کشته شدن نیروهای خارجی به دست نیروهای افغان این روند را نیز مختل خواهد کرد و در صورت تداوم این وضع کشورهایی که به تجهیز سربازان افغان مبادرت می ورزند شاید از تجهیز نیروهای امنیتی خود داری ورزند.

مربیان خارجی در آموزش سربازان کشور نقش عمده ای دارند و در صورت نبود آنها مربیان افغان قادر نخواهند بود که به تربیت نیروهای امنیتی به تنهایی مبادرت ورزند و در چنین حالتی دولت باید اقدامات جدی را برای جلوگیری از این گونه حملات روی دست بگیرد و نگذارد که این روند ادامه پیدا نماید.

از جانب دیگر مربیان خارجی نیز برای آموزش بهتر سربازان کشور نیازمند آسودگی خاطر و راحتی روانی خواهند بود که متاسفانه حمله بر آنان توسط سربازان افغان این آسودگی خاطر و راحتی روانی را از میان برده اند که این باعث شده است که کیفیت آموزش های لازم نظامی نیز کاهش پیدا نماید، بدون شک یک مربی باید با شاگرد خود رابطه دوستانه داشته باشد که متاسفانه حملات خودی باعث شده است که هر مربی نگاه تردید آمیز به تک تک سربازان افغان پیدا نماید که کیفیت روند آموزش را کم خواهد کرد.
هنوز تعداد سربازان اردوی ملی و پولیس ملی کشورمان به سرحد لازم نرسیده است و باید روند جلب و جذب افراد به صفوف این نیروها سرعت یابد اما حملات سبزها باعث شده است که این روند با کندی مواجه شود در صورتی که در دو سال پیش رود باید مسئولیت امنیت تمام نقاط کشور به نیروهای امنیتی داخلی واگذار شود و در صورت تکمیل نشده به موقع نصاب سربازان اردو و پولیس بدیهی است که آنان در این صورت توان حفظ امنیت را نخواهند داشت.

یکی از شعارهای دولت این بوده است که نیروهای امنیتی قادر خواهند شد که در آینده نزدیک مسئولیت امنیتی تمام کشور را به عهده بگیرند در صورتی که نصاب نیروهای امنیتی تکمیل نشود آنان چگونه این مسئولیت را به عهده خواهند گرفت؟
بعید نخواهد بود که در صورت توقف آموزش نیروهای امنیتی روند انتقال مسئولیت های امنیتی به تعویق افتد که ضربه جدی به پرستیژ دولت و نیروهای امنیتی وارد خواهد آورد، از این رو دولت ناچار است برای عدم توقف روند آموزش نیروهای امنیتی تدابیر جدی و لازم را برای جلوگیری از این گونه حملات را اخذ نماید.

حمله به خودی دولت را به شدت زیر فشار قرار داده است و سکوت نسبی دولت در این زمینه نشان از مستاصل شدن دولت در مقابل این گونه حملات را نشان می دهد. این گونه حملات به شدت بر روحیه سربازان خارجی تاثیر منفی گذاشته است و باعث شده است که آنان حتی در درون پایگاههای امن نیز احساس امنیت نکنند.

حمله بر خودی تاکتیکی است که اگر از سوی مخالفان دولت برنامه ریزی هم نشده باشد از نگاه تبلیغاتی بسیار به سود آنان است و به نوعی نشان خواهد داد که گویا آنان حتی در درون مراکز امنیتی دولت و در میان سربازان و حتی منصب داران نیروهای امنیتی نفوذ کرده اند که می تواند روحیه مخالفان مسلح را تقویت نماید و از سوی دیگر به شدت روحیه نیروهای خارجی مستقر در کشور و نیروهای امنیتی دولتی را تضعیف نماید.

طالبان تاکنون از این حمله ها استفاده تبلیغاتی زیادی برده اند و عنوان نموده اند که این کار آنان است در صورتی که امکان این وجود دارد که این گونه افراد بخاطر مسائل شخصی و یا وضعیت نابسامان روحی دست به چنین حملاتی بزنند. اما اینکه در واقعیت چه چیزی اتفاق می افتد هنوز از پرده بیرون نیفتاده است.