در روزهای اخیر قوای مسلح افغانستان با راه اندازی عملیات های تصفیویی در نقاط مختلف کشور توانسته اند امنیت بهتر شهروندان را تامین و مخالفان مسلح را از این مناطق پاکسازی نماید. طبق گذارشها مردم نیز نسبت به دست آوردهای قوای مسلح کشور خوشبین بوده و از تامین امنیت در مناطق مختلف کشور ابراز رضایت می کنند.

 بطور نمونه ده ها تن از باشندگان ولایت کاپیسا می گویند که اجرای عملیات های تصفیوی توسط نظامیان دولتی در این ولایت موفقیت آمیز بوده است. به باور آنان بعد از ختم عملیات تصفیوی، اوضاع امنیتی در شماری از ولسوالی های آن ولایت بهبود یافته است. در همین حال والی کاپیسا می گوید که عملیات های تصفیوی اجرا شده موفقیت های قابل ملاحظه ای را به دنبال داشته است. این درحالیست که مقام ها در وزارت امور داخله کشور می گویند که در نتیجه اجرای چند عملیات تصفیوی در ولایات ارزگان، ننگرهار، غزنی و هلمند تلفات سنگینی بر شورشیان مسلح وارد شده است.

به نظر می رسد توانایی نیروهای مسلح کشور پس از گرفتن مسئولیت های امنیتی قابل توجه است و مسوولیت های امنیتی  ولایت کاپیسا در سال گذشته میلادی از نیروهای بین المللی به نظامیان افغان واگذار شده است. طبق گذارشها در عملیات اخیر راه اندازی شده توسط نظامیان افغان، در دره افغانیه ولسوالی نجراب ولایت کاپیسا به شورشیان تلفات سنگین وارد شده و این عملیات موفقیت های چشم گیر داشته است. این درحالیست که کاپیسا در شرق کشور از ولایات نسبتا امن به شمار می رود و در بخش هایی از مناطق کوهستانی این ولایت، مخالفان مسلح دولت و گروه های مسلح غیر مسوول فعالیت گسترده دارند. بنا براین مهم این است که قوای مسلح کشور تمام تلاش خود را برای حفظ جان غیر نظامیان و تامین امنیت پایدار در این مناطق ادامه دهند و این دست آوردهای خود را حفظ نمایند.

در کنار دست آوردهای قوای مسلح کشور در برابر شورشیان در سالهای اخیر قیام های مردمی علیه جبهه ترور و خشونت در ولایت های مختلف کشور افزایش یافته است که این مسئله نیز در تضعیف این گروه های مسلح مخالف خود سر در کشور کمک کرده است. این نشان میدهد که به رغم حملات تروریستی که بعضا طالبان در برخی مناطق راه می اندازد شواهد و قرائن بروشنی نشانگر این واقعیت است که طالبان کاملا در موضع ضعف قرار دارد. تداوم همکاری های منطقه یی و عملیات های نظامی گسترده در مناطق مختلف کشور توسط سربازان ارتش ملی توانسته است امید واری های در اذهان عمومی کشور ایجاد نماید. راه اندازی عملیات های گسترده تصفیویی در مناطق نا امن کشور در کنار تلاش های صلح دولت نتایجی را بدنبال داشته است.

کاهش محبوبیت طالبان در میان مردم می تواند به تقویت روند ثبات و صلح در کشور کمک فراوان نماید اما این امر منوط به آن است که دولت نیز با جدیت تمام پروسه باز سازی در مناطق محروم کشور را دنبال نماید.

 در صورتی که مردم شاهد اجرای پروه های عمرانی و باز سازی در مناطق خود باشد بدون شک از همکاری با شورشیان و طالبان مسلح دست خواهند کشید. اخیرا بسیار از ولسوالی های که از استحکامات تسخیر ناپذیر شورشیان بوده است اکنون باشندگان آن امنیت بهتری دارند و از مزایای پروژهای مستفید می شوند که توسط جامعه جهانی تمویل می شود، درحالیکه آنها قبلا در همین منطقه با سنگسار و تهدید طالبان مواجه بودند. می توان گفت این علایم پیشرفت همراه با بیشرفت های دیگر بیانگر یک تحول عمیق در مناطق وسیعی از افغانستان است که همواره در محراق توجه عملیات نظامی ارتش ملی قرار داشته است. اکنون شرائط بگونه ای سات که طالبان کنترول کمتر بر مناطق دارند و نسبت به سال گذشته از نفوذشان در مناطق مختل کشور کاسته شده است.

بدون تردید راز این موفقیت های امنیتی در جنگ های شدید و سلاح های دارای تاثیر بزرگ نهفته است اما هنوز هم به نظر می رسد به افزایش تعداد سربازان و بهبود سیستم استخباراتی، نیاز است. ارتش راهی جز این ندارد که با آن دسته از مخالفانی که سلاح بر زمین نمی گذارند و دست از کشتار و ترور برنمی دارند و به فاجعه آفرینی در کشور ادامه می دهند بجنگند. با آنانکه به کشتار و به خاک و خون کشیدن مردان وزنان این مرز و بوم ادامه می دهند مسلما به هیچ عنوان نمی توان از خون ها بناحق ریخته شده گذشت و تداوم چنین وضعی را تحمل نمود. بنا بر این با این دسته از مخالفان باید به شدت برخورد صورت گرفته و از تداوم فعالیت های تخریبی آنان ممانعت صورت بگیرد در این زمینه هم شهروندان و هم دولت وظیفه ورسالت خطیری به عهده دارند.

خوشبختانه در این زمینه گام های موثری نیز برداشته شده است و اکنون با تداوم فشار بر طالبان مسلح و ستیزه جو اولین علایم پیروزی مشاهده می شود و در این اواخر طالبان با گروه های کوچک به روند صلح می پیوندند. می توان این رویداد ها را یک قدم برای آغاز مراحل ختم جنگ در افغانستان تلقی کرد.

البته این را هم نباید فراموش کرد که با توجه به آنکه مراحل سیاسی آشتی در افغانستان نیز ادامه دارد و حکومت در تلاش آشتی با طالبان می باشد، زمینهء خوب برای شورشیان مسلح مهیا شده است که از آن استفاده کنند. اما یک عاملی که آن ها را به دوام جنگ و مقاومت تشویق می کند مسئله خروج نیروهای ناتو و ائتلاف از کشور است . اکنون طالبان به این امید اند که با کاهش و یا خروج این نیروها از آفغانستان آن ها در جنگ دوباره دست بالایی پیدا کنند. بنا بر این  اگرچه باید به آینده روند صلح امیدوار بود اما نباید تهدید ها و فرصت های بالقوه را در کشور نادیده گرفت. یکی از مسائلی کلیدی در روند صلح و موفقیت آن این است که کشتار بی گناهان باید متوقف گردد و در این هم هیچ جای شکی وجود ندارد که مردم افغانستان خواهان صلح و پایان جنگ‌اند. این آرزوی هر شهروند افغانستان است.

 اما از جانبی این به معنای تبرئه و بی‌گناه قلمداد کردن فاجعه آفرینان مسلح که به کشتار بی گناهان دست می زنند هم نیست.

درست است که مردم خواهان صلح اند اما خواهان محاکمه و برخورد جدی با آن دسته از مخالفانی که به کشتار مردم و تخریب زیر بناها ی کشور اقدام می کنند نیز هستند.

 نباید در اظهارات و ابراز نظر های مقامات حکومت بگونه ی سخن گفته شود که تبرئه کردن شورشیان تخریب گر را در پی داشته باشد. این می تواند به تقویت روحیه مخالفان و تشدید بد بینی ها نسبت به نیروهای مسلح افغانستان گردد که نتیجه آن می تواند افزایش نا امنی ها وخشونت ها در کشور باشد. نباید واکنش ها نسبت به مسائل بگونه ی باشد که مخالفان احساس کند حکومت افغانستان نیز با آنان همنوایی می کند و جامعه جهانی با دلسردی به مسائل افغانستان میزان توجهات و کمکهای شان به افغانستان را در شرائطی که افغانستان سخت به آن نیازمند است کاهش دهد.

بنا براین هم استراتیژی جنگ با آن دسته از مخالفان مسلحی که فاجعه می آفرینند باید دنبال شود و هم بسترهای صلح برای آنانکه در چارچوب های قانونی می خواهند وارد زندگی عادی شود فراهم باشد.

در این صورت می توان در دراز مدت به پایان یافتن جنگ در کشور امیدوار بود. اما اگر استراتیژی صلح به معنای از دست دادن دست آوردهای افغانستان باشد بعید به نظر می رسد بتواند توفیقی در پی داشته باشد.