جمشید آرش

صدای مهیب انفجار بلند می شود و تا دور دست ها شهروندان را به وحشت می اندازد، همه سراسیمه جویای احوال نزدیکان و وابستگان خویش می شوند و کوشش می کنند از سلامت عزیزانش اطمینان حاصل نمایند، عده¬ی به محل حادثه می شتابند تا به مجروحین و قربانیان حادثه کمک کنند و آنها را نجات دهند وقتی که به صحنه می آیند اوضاع و احوال که در اطرافش وجود دارد آنها را به وحشت می اندازد، می بیند که ده ها تن کشته شده اند و نفس نمی کشند عده¬ی برای نجات تقلاء می کنند و در میان خون و پارچه های گوشت زجه  می کشند و عده¬ی هم در میان اجساد قربانیان دنبال گمشده اش می گردند همه جا بوی خون است و باروت.

بوی تعفن و سوختگی فضا را مکدر ساخته همه در یک حالت سردرگم این سو و آن سو می دوند شفاخانه ها وضعیت مشابه را دارند و جای برای رسیدگی به بیماران یافت نمی شود عده¬ی کثیری از آدم ها دور و بر بیمارستان هراسان و نگران منتظر این اند تا از وضعیت مجروحین حادثه، اطلاع حاصل نمایند و از اوضاع فامیل اش که در این انفجار زخم برداشته، آگاه شوند.

آری این وضعیت اسفناک است که از دیر باز تا کنون بشر با آن دست و پنجه نرم می کنند، افغانستان بزرگترین قربانی این گونه حملات و حوادث اند و اینگونه وضعیت نا بهنجار را بار بار تحمل نموده است، عراق، سوریه، فلسطین، تونس، لیبیا، سومالیا، مالی و اکنون پاکستان افراد زیادی را در این گونه حملات از دست داده اند گروه هایی که این گونه حملات را سازماندهی می کنند هدف از قتل و کشتار هدفمند خود را، مبارزه و جهاد اعلام می کنند، آنها ریختاندن خون همنوع خود را افتخار تلقی نموده و پیروزی بزرگ در راه رسیدن به اهداف خود می پندارند چنانچه طالبان، شبکه حقانی و سایر مخالفین مسلح در افغانستان اکنون به این اعمال مبادرت می ورزند، در مساجد، مکاتب، قبرستان و شفاخانه و هر جای که نیاز باشد با انفجار بمب و باروت می خواهند خون بریزانند و انسان بکشند، گروه جهنگوی، سپاه صحابه، لشکر طیبه و سایر افراطیون مذهبی به زعم خودشان به منظور جهاد در راه خدای عزوجل انسان می کشند و سیل خون جاری می سازند، چنانچه در تازه ترین مورد گروه تروریستی جهنگوی با سازماندهی انفجار عظیم در یک مارکیت میوه در هزاره تاون شهر کویته پاکستان بیش از صد تن را به کام مرگ کشاند هیولای مرگ صد نفر را بلعید و بیش از 200 تن در این حادثه زخم برداشتند مرگ صد تن در یک حادثه و زخمی شدن بیش از دوصد تن، حرف ساده¬ی نیست.

 اما من بی تفاوت از کنار آن می گذرم من خوشحالم که خودم زنده ام و به فامیلم نیز تاکنون آسیب نرسیده است؛ اما هیچ گاهی به این نمی اندیشم کسانی که در این حادثه جان باخته اند آنها هم از جنس من اند، آنها هم مثل من پدر و مادری دارند که نگران فرزندش اند، آنها هم دختر و پسری دارند که منتظر برگشت پدرش اند برای من این موارد فرقی نمی کند، فقط این مهم است که از خانواده ام کدام کسی در این حادثه تلف نشده باشد. با این وصف وقتی که سعدی می گوید: "بنی آدم اعضای یک پیکر اند" یعنی چی آیا من گاهی نگران سرنوشت کودکان شده ام که در این گونه حملات پدر و مادرش را از دست داده اند، آیا من زمانی خود را به جای کسی که عزیز و جگر گوشه اش را در این گونه حوادث از دست می دهد، قرار داده ام که ببینم طعم از دست دادن پدر، مادر، فرزند و یا یکی از اقارب نزدیک چگونه است. یقیناً که نه؛ اگر خود را به جای او قرار می دادم گامی برای زدودن این ناهنجاری و از بین بردن این گونه تهدید ها بر می داشتم ولو کوچک می بود؛ اما حد اقل سهم خود را در این مورد ایفاء می نمودم و بر گروه اعتراض کنندگان می پیوستم و صدای خود را به گوش آنانی می رساندم که از ریختاندن خون شهروندان من، لذت می برند و در لابلای هر قطره خون انسان های بیگناه، منافع خود را دنبال می کنند، از آنان می خواستم که بگذارند دیگران هم زندگی کنند همانطوری که شما برای تداوم بقای خویش همه خطوط قرمز را عبور می کنید دیگران هم دوست دارند زیست و زندگی داشته باشند از همه¬ی آزادگان جهان می خواستم که برای رهایی شهروندان من از این وضعیت با من همسو شوند، آنگاه شاید فریاد های من شنونده¬ی می یافت و کسانی از دور و نزدیک به کمکم می شتافتند.

وقتی از خود می پرسم طالب کیست، تروریست کیست، لشکر جهنگوی کدام است، سپاه صحابه، لشکر طیبه، شبکه حقانی، شبکه محسود و سایر افراطیون مذهبی که در افغانستان، پاکستان و گاه هندوستان دست به اعمال ددمنشانه و سفاکانه می زنند، چگونه شکل گرفت، در کجا پایگاه دارند و کی ها پشت این شبکه های آدم خوار مخفی شده اند، با اندک تأمل در می یابیم که رد پای برخی حلقه های سیاسی، امنیتی و استخباراتی کشورهای خارجی در پس این گونه اعمال تروریستی مشاهده می شود؛ بنابراین اگر نگران وضعیت موجود یم و اگر می خواهیم که دیگر صدای انفجار گوش کسی را نیازارد، افراد دیگری را به کام مرگ نکشاند، بر یتیمان و بیوه زنان نیافزاید، باید وظیفه خود بدانیم که برای تأمین صلح و ثبات سراسری و جلوگیری از ریختاندن خون سایر افراد بیگناه، صدای خود را بلند نماییم و از همه کسانی که به نوع بشر احترام قایل اند و خود را حامی انسان می دانند، بخواهیم تا یکصدا خشونت و ترور را محکوم کرده و این زمینه را فراهم سازند  تا همه انسان ها زندگی مسالمت آمیز را تجربه نمایند.